8 π.μ. Το αυτοκίνητο γλιστράει απαλά στην άσφαλτο καθώς ανηφορίζουμε, με το δροσερό αεράκι να αναζωογονεί τα πρόσωπά μας. Την είχα τόσο ανάγκη τούτη την απόδραση από την Αχαϊκή πρωτεύουσα που μέρες τώρα πλήττεται από πρωτόγονα καρναβαλικά ένστικτα. Κυριακή της Τυρινής σήμερα, και εξορμούμε με χαρούμενες καρδιές στον ιερό λόφο του μαθητή της Αγάπης. Η πρώτη μου εξόρμηση με τις Χ.Α Αιγίου είναι γεγονός! Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου δεν μου είναι άγνωστο, αλλά η συντροφιά των παιδιών του Αιγίου δίνει μια ξεχωριστή αίσθηση και κίνητρο.
Φτάνοντας στον προαύλιο χώρο της μονής, νιώθω ότι αυτή η Κυριακή θα είναι ιδιαίτερη. Με τάξη και ευλάβεια εισερχόμαστε στο καθολικό και παίρνουμε τις θέσεις μας στο πάνω μέρος του ναού, ο οποίος είναι κατάμεστος από προσκυνητές. Η κατανυκτική ψαλμωδία των αδελφών και η σεβάσμια παρουσία του λειτουργού του Υψίστου κάνουν ενεργή τη συμμετοχή μας στη Θ. Λειτουργία, ψυχή και σώματι. Οι έγνοιες και τα προβλήματα σβήνονται μεμιάς και ο νους προσηλώνεται στο φρικτό μυστήριο της κοινωνίας του Θεού. Ούτε κατάλαβα πότε φτάσαμε στο ‘’Δι’ ευχών’’…Η επιβλητική φωνή της γερόντισσας ενημερώνει το εκκλησίασμα για το περιοδικό που έχει αναθρέψει γενιές Ελληνόπουλων. Ανασυντασσόμαστε και μοιραζόμαστε γρήγορα σε ομαδούλες στις εξόδους του ναού. Σε λίγα λεπτά, όλα τα αντίτυπα βρίσκονται στα χέρια διψασμένων για το λόγο του Θεού και εμείς κατευθυνόμαστε στο φιλόξενο αρχονταρίκι της μονής, όπου ένα πλούσιο πρωινό μας περιμένει, ετοιμασμένο με περίσσεια αγάπη από τις αδελφές. Και η ώρα της κιθάρας να αναλάβει δράση, ήρθε! Το μοναστήρι γεμίζει από τον γλυκό της ήχο και τις νεανικές φωνές που υμνούν με τραγούδια το Θεό. Οι ακούραστες νύμφες του Χριστού έρχονται κοντά μας, τραγουδούν μαζί μας και μας δίνουν πνευματικά μηνύματα. Ο χρόνος κυλάει δίχως να το συνειδητοποιήσω και ίσα ίσα που προλαβαίνουμε να κάνουμε έναν περίπατο μέχρι τη βρύση και να φωτογραφηθούμε στο γραφικό φόντο της ορεινής φύσης.
Οι εκδηλώσεις της αστείρευτης αγάπης των αδελφών δεν σταματούν, καθώς μας καλούν στο μεσημεριανό τραπέζι και μας προτρέπουν να το αδειάσουμε. Φυσικά, ανταποκρινόμαστε θετικά στην πρόσκληση και στρωνόμαστε στη δουλειά. Τα μοναστηριακά εδέσματα είναι κάτι παραπάνω από καταπληκτικά και ανάμεσα σε γέλια και πειράγματα, τα πιάτα μας αδειάζουν. Γεμάτες ευγνωμοσύνη, αφιερώνουμε άλλο ένα τραγούδι στις αδελφές και παίρνουμε χαρά από τη χαρά τους. Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε χωρίς να επισκεφτούμε το κελί του Γέροντα, του μακαριστού πνευματικού πατέρα της αδελφότητας. Οι νουθεσίες του και οι προσωπικές συμβουλές του είναι τόσο βαθιά χαραγμένες στις καρδιές των αδελφών, που νιώθω την πνευματική παρουσία του στο μοναστήρι. Με συγκίνηση, μπαίνουμε στο ζεστό και χαριτωμένο κελλάκι του και ασπαζόμαστε το καλυμμαύχι και το κομποσχοινάκι του. Με πρόσωπα που λάμπουν, οι αδελφές ζωντανεύουν τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του και θαυμαστά γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κοντά τους. Η ίδια σκέψη τριγυρίζει το μυαλό όλων μας….’’ Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών..’’
3:30 μ.μ. Η ώρα της επιστροφής έφτασε. Με πλούσιες ευχές και ευλογίες, οι αγαπητές μας αδελφές μας αποχαιρετούν και μας ξεπροβοδίζουν. Με γεμάτες τις μπαταρίες, με τα λόγια που ακούσαμε να ηχούν ακόμα στα αυτιά μας και ευγνωμοσύνη να πλημμυρίζει την καρδιά μας, παίρνουμε τον κατηφορικό δρόμο του γυρισμού. Καθώς αφήνω το βλέμμα μου να απολαύσει τις ομορφιές της διαδρομής, σκέφτομαι με ανυπομονησία πότε θα είναι η επόμενη εξόρμησή μας. ‘’Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν!’’
Κ. Αλεξοπούλου
Ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές στη μονή.
Δώσαμε την μαρτυρία μας.
Ευχαριστούμε τον Θεό για αυτές τις ευκαιρίες που μας δίνει.
Την ευχή του Αγίου Γέροντος Ευσεβίου να έχουμε.
Μακάρι να γνωρίσουν και να ανακαλύψουν κι άλλοι ντόπιοι πιστοί το Μοναστήρι και την μεγάλη του αξία..!
Συγχαρητήρια που το αναδεικνύετε έστω και από εδώ.
Προτείνω να γνωρίσετε μέσω της σελίδας των Χ.Α. και το άλλο ιστορικό μοναστήρι της περιοχής σας, την Ι. Μ. Ταξιαρχών και να γράψετε κάτι σχετικά με αυτό