Χθες το βράδυ κάπως έτσι ίσως να σκέφθηκες:
– Δεν διαβάζω Μαθηματικά κι Ιστορία για αύριο… Καλό!
Εκκλησιασμός μόνο για τη Γ’ Γυμνασίου… Κι αυτό καλό.
Μ’ αρέσει να πηγαίνουμε εκκλησία με την παρέα μου…
– Αύριο, είπαν, θα πάμε Εκκλησία. Να πάω; Θα πάρουμε απουσίες;
Μήπως να προτιμήσω τη ζεστασιά του κρεβατιού μου…;
Δεν καταλαβαίνω τι χρειάζεται η Εκκλησία τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Τότε όποιος θέλει θa πάει. Όποιος δεν θέλει θα μείνει στο σπίτι του και δεν θα ξεπαγιάζει στο παγκάκι του αυλόγυρου, όπως συνήθως ἐγώ… Αύριο πάντως θα μπω μέσα• δεν θέλω να αρρωστήσω γιορτινές μέρες.
– Δίλημμα: Δυο ώρες πρωινό διάβασμα με καθαρό μυαλό για το επαναληπτικό της 4ης ώρας δεν είναι μικρή ὑπόθεση, αλλά και το να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού με ηρεμεί και με δυναμώνει… το θέλω…
Χθες το βράδυ κάπως έτσι ίσως να σκέφθηκες, και σήμερα το πρωί αποφάσισες να έρθεις στο σχολικό εκκλησιασμό μας. Σε συνόδευε ο φύλακας Άγγελος σου βοηθώντας σε να ξεφύγεις τις παγίδες που ο εχθρός στήνει στο δρόμο μας για την Εκκλησία.
Ήρθες στο Ναό της Ἱεράς Μονής Ἀσωμάτων Πετράκη. Σε υποδέχθηκαν εκεί, γεμάτοι αγαλλίαση, οι οικοδεσπότες, οι Άγγελοι και οι φίλοι του Χριστού και δικοί μας φίλοι, οι Άγιοι, που μαζί με τη μεγάλη Μάνα μας, την Παναγία, πρεσβεύουν, παρακαλούν δηλαδή τον Θεό Πατέρα να μας χαρίσει όσα Του ζητούμε, αν είναι καλά και μας συμφέρουν.
Ήρθες στην Εκκλησία και ζήσαμε όλοι μαζι τη Θ. Λειτουργία σήμερα…
Κι ύστερα εσύ κι οι συμμαθητές σου, σ’ ένα φύλλο χαρτί, χωρίς όνομα, γράψατε:
– Αισθάνθηκα πιο έντονα από κάθε άλλη φορά τις στιγμές αυτές. Είπα από μέσα μου κάποια πράγματα στο Θεό… Πιστεύω ότι ειδικά σήμερα με άκουσε…
– Η επικοινωνία μου με το Χριστό με έκανε να μένω σιωπηλός κι αφοσιωμένος. Ένιωσα περισσότερο χριστιανός.
– Προσπάθησα να νιώσω αυτό που είπε ο Ιερέας: Ο Χριστός γεννήθηκε, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε μπροστά μας. Ο άρτος κι ο οίνος έγιναν το Σώμα και το Αίμα Του… Την επόμενη φορά θα είναι ακόμα καλύτερα.
– Αν και ζήσαμε ένα πολύ μεγάλο γεγονός –ο Θεός κατέβηκε αναμεσά μας– κάποιες αφορμές μας απέσπασαν την προσοχή. Ήταν όμως για τον καθένα μας μια ευκαιρία να ζήσει μια προσωπική στιγμή με το Θεό…
– Νομίζω πως δεν επικοινώνησα με τον Θεό, όπως λέγαμε στην τάξη πως θα γίνει. Ωστόσο αισθάνθηκα διαφορετικά. Πιστεύω ότι πρέπει να πάμε κι άλλες φορές …
– Υπήρχε ησυχία και καθώς ο Ιερέας μας εξήγησε ό,τι έγινε την κάθε στιγμή, συνειδητοποίησα τη μεγάλη σημασία του. Στη συνέχεια σκέφθηκα με καθαρότερο μυαλό και λογική κάποια δικά μου προβλήματα, των οποίων η λύση δεν ήταν τελικά τόσο δύσκολη, όσο νόμιζα.
– Δεν μπορώ να κρύψω πως κάποιες στιγμές δεν βαρέθηκα. Όμως, μ’ αρέσει να συνομιλώ με τον Θεό και να Του λέω κάποια πράγματα που με απασχολούν. Ηρεμώ. Νιώθω να έχω ξεκαθαρίσει τι είναι για μένα ο Θεός κι η Εκκλησία.
– Σήμερα γιά πρώτη φορά, όταν κοινώνησα, ένιωσα το Χριστό να μπαίνει μέσα μου καί κάτι να αλλάζει. Από τή στιγμή εκείνη δεν μου κάνει η καρδιά ούτε να βρίσω, ούτε να κάνω κάτι άσχημο.
– Για να είμαι ειλικρινής, στις άλλες Λειτουργίες δεν πρόσεχα, γιατί μιλούσα. Σήμερα όμως κάθισα μόνος μου σε μια γωνιά. Αυτό που αισθάνθηκα ήταν δέος. Ήταν η μόνη φορά που κάπως κατάλαβα τι γίνεται. Αισθάνθηκα όμορφα. Θέλω πάρα πολύ να ξαναπάμε…
Ήρθες στή Θ. Λειτουργία σήμερα και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός που έγινε άνθρωπος κι ήρθε στη γη για να συναντήσει τον άνθρωπο, σε περίμενε εκεί. Σέ άκουσε, σου μίλησε, σε πλούτισε δύναμη, ειρήνη, χαρά. Είναι οι καρποί της σταυρικής Του θυσίας, που επαναλαμβάνεται κατά την τέλεση τού Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας σέ κάθε λειτουργική μας σύναξη.
Πολλά και μεγάλα όσα έγιναν στο λίγο χρόνο που εμείς οι μικροί άνθρωποι αφιερώσαμε στη λατρεία του μεγάλου Θεού. Σε βοήθησε ίσως να τα ζήσεις η προετοιμασία μας στήν τάξη και περισσότερο τα εμπνευσμένα λόγια τού Λειτουργού Ἱερέα, γι’ αυτό καί έγραψες:
– Θέλω πάρα πολύ να ξαναπάμε…
Ναι, θα ξαναπάμε με την τάξη μας, αλλά και κάθε Κυριακή.
Θα ξαναπάμε, γιατί τό έχουμε ανάγκη μεγάλη…
«Ἡ Θ. Λειτουργία γίνεται η πύλη απ’ την οποία ο Χριστός εισέρχεται στον άνθρωπο και τον κόσμο. Την άνοιξε με την κάθοδό Του στη γη μας, τη Θεία Του ενανθρώπηση, και όταν ανέβηκε στον Πατέρα δεν την έκλεισε, αλλά μέσα από αυτήν επισκέπτεται τη ζωή μας» (Αγ. Ν. Καβάσιλας) και την αλλάζει.
Θα ξαναπάμε, γιατί το έχουμε ανάγκη μεγάλη…
«Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη γιορτή της αγάπης του Θεου, τη Θ. Λειτουργία».
Μ.
