– Δεν ήταν φανταστικά;
– Αφάνταστα φανταστικά! Τι να πρωτοθυμηθώ; Το γραφικό τοπίο στην Αρτάκη;
Το απέραντο γαλάζιο τ’ ουρανού και της θάλασσας ή τα καραβάκια και το γραφικό τοπίο;
– Κι αυτά ήταν μόνο η αρχή!… Η συνέχεια ήταν καλύτερη! Δεν συμφωνείς;
– Το προσκύνημα στον Άγ.Ιωάννη χαράχτηκε μέσα μου. Ήταν τόσο ζωντανή η παρουσία του Αγίου!
– Ναι, έχεις δίκιο. Πήραμε όλες δύναμη…
– Μετά όμως;;; Τι παιχνίδι ήταν εκείνο;! Είχα ανάγκη να παίξω, να τρέξω, να γελάσω! Μου θύμισε κατασκήνωση η σκηνή…
– Κι εμένα το ίδιο!!! Η κάθε στιγμή ήταν καλύτερη από την προηγούμενη! Πόσο με ξεκούρασε η βόλτα στην παραλία της Χαλκίδας! Είδες την περίφημη γέφυρα; Ήσυχα κι ανήσυχα ταυτόχρονα τα νερά της… Ανεξήγητα ωραίο θέαμα! Θυμάσαι στο κάστρο;
– Ε, ξεχνιέται;;; Είδες πόσο ψηλά έφτασε ο χαρταετός μας;
– Φυσικά και το είδα! Όλη η Χαλκίδα τον είδε!
– Δεν έχεις κι άδικο! Περάσαμε υπέροχα! Τι θα έχανα, αν δεν ερχόμουν!
– Ευτυχώς και ήρθες! Ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΩΡΑΙΑ! Ανυπομονώ για την επόμενη εκδρομή μας!
– Κι εγώ! Ήταν ένα ωραίο διάλειμμα από τα μαθήματα! Χάρηκα και πήρα δύναμη για τη συνέχεια!
– Συνάντηση στην Ομάδα μας λοιπόν!
– Εννοείται! Ανυπομονώ!!
ήταν τέλεια