– Δεν  ήταν φανταστικά;

– Αφάνταστα φανταστικά! Τι να πρωτοθυμηθώ; Το γραφικό τοπίο στην Αρτάκη;

Το απέραντο γαλάζιο τ’ ουρανού και της θάλασσας ή τα καραβάκια και το γραφικό τοπίο;

– Κι αυτά ήταν μόνο η αρχή!… Η συνέχεια ήταν καλύτερη!  Δεν συμφωνείς;

– Το προσκύνημα στον Άγ.Ιωάννη  χαράχτηκε μέσα μου. Ήταν τόσο ζωντανή η παρουσία του Αγίου!

– Ναι, έχεις δίκιο. Πήραμε όλες δύναμη…

– Μετά όμως;;; Τι παιχνίδι ήταν εκείνο;! Είχα ανάγκη να παίξω, να τρέξω, να γελάσω! Μου θύμισε κατασκήνωση η σκηνή…

– Κι εμένα το ίδιο!!! Η κάθε στιγμή ήταν καλύτερη από την προηγούμενη! Πόσο με ξεκούρασε η βόλτα στην παραλία της Χαλκίδας! Είδες την περίφημη γέφυρα; Ήσυχα κι ανήσυχα ταυτόχρονα τα  νερά της… Ανεξήγητα ωραίο θέαμα! Θυμάσαι στο κάστρο;

– Ε, ξεχνιέται;;; Είδες πόσο ψηλά έφτασε ο χαρταετός μας;

– Φυσικά και το είδα! Όλη η Χαλκίδα τον είδε!

– Δεν έχεις κι άδικο! Περάσαμε υπέροχα! Τι θα έχανα, αν δεν ερχόμουν!

– Ευτυχώς και ήρθες! Ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΩΡΑΙΑ! Ανυπομονώ για την επόμενη εκδρομή μας!

– Κι εγώ! Ήταν ένα ωραίο διάλειμμα από τα μαθήματα! Χάρηκα και πήρα δύναμη για τη συνέχεια!

– Συνάντηση στην Ομάδα μας λοιπόν!

– Εννοείται! Ανυπομονώ!!