Το φυσικό περιβάλλον, με την τεράστια ποικιλία βιότοπων, φιλοξενεί εδώ και αιώνες πολλά διαφορετικά είδη οργανισμών, που παρά την τεράστια ποικιλία στη μορφή και τις λειτουργίες τους, εμφανίζουν πολλές ομοιότητες (όπως π.χ. τα διάφορα είδη ψαριών). Και ενώ ο Θεός-Δημιουργός μας έχει αποκαλύψει πως ο ίδιος τα δημιούργησε όλα, μία Θεωρία προσπαθεί να δώσει μία άλλη ερμηνεία. Η Θεωρία της Εξέλιξης των Ειδών ανήκει στον επιστημονικό χώρο της Βιολογίας. Όμως, με βάση τις αρχές που διέπουν μία θετική επιστήμη, όπως είναι η Βιολογία, τελικά πρόκειται περισσότερο για μία «Υπόθεση», που όσο περνούν τα χρόνια και οι γνώσεις και τα ευρήματα πληθαίνουν, τόσο χάνει την αξιοπιστία της και την επιστημονικότητά της.

Στη Βιολογία –ως Θετική Επιστήμη– για να ισχύσει μία Θεωρία, θα πρέπει να μπορεί να αποδειχθεί με πειράματα και να επιβεβαιωθεί με επαρκείς παρατηρήσεις (και όχι με ενδείξεις). Σ’ αυτό το σημείο η Θεωρία της Εξέλιξης εμφανίζει σοβαρά προβλήματα, τα οποία αποδυναμώνουν τα επιχειρήματά της και τις βασικές αρχές της:

  • Τόσο οι αρχικές της μορφές, όπως διατυπώθηκαν από τον Λαμάρκ και τον Δαρβίνο (Λαμαρκισμός, Δαρβινισμός), όσο και οι μεταγενέστερες, (Νεολαμαρκισμός, Νεοδαρβινισμός) απορρίφθηκαν, όταν αναπτύχθηκε περισσότερο η Μοριακή Βιολογία και η Γενετική.
  • Ο «ακρογωνιαίος λίθος» της, ότι το πρώτο ζωντανό κύτταρο εμφανίστηκε τυχαία και αυτόματα (αβιογενετικά), δεν μπορεί να αποδειχθεί ούτε χημικά ούτε στατιστικά (βάση τυχαίων γεγονότων).
  • Η άλλη βασική της αρχή, ότι όλοι οι οργανισμοί εξελίχθηκαν από απλούστερες μονοκύτταρες μορφές ζωής σε πολυπλοκότερες, μέχρι και τον άνθρωπο, δεν μπορεί επίσης να αποδειχθεί, γιατί ο μόνος αξιόπιστος «μάρτυρας», το αρχείο των απολιθωμάτων εμφανίζει σοβαρότατες ελλείψεις:

⇒ Υπάρχει πιθανότητα σημαντικού σφάλματος, τόσο στη γεωχρονολόγηση όσο και στη ραδιοχρονολόγηση ενός απολιθώματος.

⇒ Ο αριθμός των απολιθωμάτων δεν είναι αρκετός για να δικαιολογήσει την τεράστια ποικιλία των οργανισμών που ζουν σήμερα στη Γη. Θα έπρεπε να υπάρχουν πολύ περισσότερα απολιθώματα, που να αιτιολογούν πώς προέκυψε κάθε οργανισμός από προγενέστερά του είδη, τα οποία έχουν πλέον εξαφανιστεί.

⇒ Ειδικά στις περιπτώσεις των μεγάλων ομάδων οργανισμών, δεν υπάρχουν απολιθώματα «συνδετικοί κρίκοι», που θα αποδείκνυαν πώς προέκυψαν αυτές (missing links).

⇒ Πριν από 500 με 600 εκατομμύρια χρόνια συνέβη η «Κάμβρια Έκρηξη»: εντελώς ξαφνικά, εμφανίζεται μία τεράστια ποικιλία σύνθετων οργανισμών (αρχικά θαλάσσιων), για τα οποία θα έπρεπε στο Προκάμβριο να υπάρχουν χιλιάδες απολιθώματα, προγονικών και ενδιάμεσων (συνδετικών) μορφών ζωής. Όμως, δεν υπάρχει απολύτως κανένα, παρά μόνο απολιθώματα απλών μονοκύτταρων οργανισμών.

⇒ Μετά το Κάμβριο, εμφανίζονται διαδοχικά και εντελώς ξαφνικά όλα τα γνωστά ζωικά και φυτικά φύλα –χωρίς να υπάρχουν ενδιάμεσες προγονικές μορφές– και μάλιστα ως ολοκληρωμένοι οργανισμοί, πλήρως ανεπτυγμένοι, με πολύπλοκα συστήματα οργάνων. Οι ίδιοι οι εξελικτικοί επιστήμονες, όπως ο Simpson, ο Sullivan, ο Romer και ο Marshall, συμφωνούν και αναγνωρίζουν πλήρως την ύπαρξη των χασμάτων, λόγω της παντελούς έλλειψης μεταβατικών ενδιάμεσων απολιθωμένων μορφών, καθώς και την αιφνίδια και απότομη εμφάνιση των γνωστών φύλων.

⇒ Πολλές φορές βρίσκουμε λίγα, μεμονωμένα στα, χωρίς να είμαστε πάντα σίγουροι ότι ανήκουν στο ίδιο άτομο. Έτσι, προσπαθώντας να ανασυστήσουμε τον σκελετό τους, μπορεί να καταλήξουμε ή σέ λανθασμένο ή σε «ανεπαρκή» σκελετό.

⇒ Υπάρχουν ασθένειες που προκαλούν οστική παραμόρφωση, οπότε ενδέχεται να γίνει σοβαρό λάθος στην ανασύσταση του σκελετού και να παρουσιάσουμε έναν σκελετό που δεν υπήρξε ποτέ.

⇒ Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα μόνο φυλογενετικό δένδρο (γράφημα που δείχνει πώς έχουν προκύψει οι οργανισμοί πού περιλαμβάνει), λόγω των σοβαρών ελλείψεων των απολιθωμάτων, οπότε αναγκαζόμαστε να προτείνουμε ως πιθανά, διαφορετικά φυλογενετικά δέντρα, αποδυναμώνοντας ουσιαστικά την αξιοπιστία τους.

⇒ Πολλά είδη που βρίσκουμε απολιθωμένα, από το Κάμβριο ακόμα, εξακολουθούν να ζουν έως σήμερα («ζωντανά απολιθώματα»). Αυτό είναι αντίθετο με τη βασική αρχή της Θεωρίας, ότι τα είδη εξελίσσονται σε πολυπλοκότερες μορφές ζωής. Τα παραπάνω είδη δεν έχουν εξελιχθεί, ενώ άλλα, πολύ πιο πολύπλοκα (όπως οι δεινόσαυροι) δεν κατάφεραν να επιβιώσουν και εξαφανίστηκαν.

Και δεν είναι μόνο αυτά τα προβλήματα της Θεωρίας…

Ν. Σ., Βιολόγος