Οι ψυχές όλων μας είναι ακόμη γεμάτες από όσα ακούσαμε και ζήσαμε!… Ο νους και η καρδιά μας είναι ακόμη εκεί, στα μέρη που συναντηθήκαμε! Και όλες σκεφτόμαστε “Να ήμασταν ακόμη όλες μαζί και να ακούμε για την άπειρη αγάπη του Φιλάνθρωπου Θεού μας”…
“Ο Χριστός κάθεται στο πηγάδι κουρασμένος, διψασμένος και κάποια στιγμή έρχεται αυτή η γυναίκα, αμαρτωλή γυναίκα, και ο Χριστός είναι καθισμένος κι αυτή είναι όρθια. Κι ο Χριστός σηκώνει τα μάτια Του, όπως ένας καθισμένος σ’ έναν όρθιο και της λέει «Δος μου να πιω». Γιατί ζητάς, Κύριε; Γιατί ζητάς; Θεός είσαι, δεν μπορείς να ικανοποιήσεις την δίψα Σου; […] Σηκώνει τα μάτια Του και λέει «Σε παρακαλώ, δος μου να πιω. Διψάω» . Ένας Θεός που ζητάει, ένας Θεός που επαιτεί, ένας Θεός επαίτης. Ζητάει, διψάει και ζητάει από μας, απ’ την αμαρτωλή γυναίκα, απ’ τους αμαρτωλούς, ζητάει να Του ικανοποιήσουμε μια ανάγκη. Λες και δεν είν’ Αυτός ο μόνος δυνατός και ο μόνος ανενδεής. Δεν έχει καμιά ανάγκη. Τι ανάγκη έχει ο Θεός; Ζητάει από μας να Του ικανοποιήσουμε την ανάγκη Του; Τι ζητάει από μας ο Θεός; Διψάει, διψάει και μάς ζητάει «δος μου, δος μου να πιω.» Τι; Τι θέλει να Του δώσουμε; Τι ζητάει από μας; Τη σωτηρία μας ζητάει. Αυτό θα Του ικανοποιήσει τη δίψα Του. Αυτή είναι η δίψα Του. […] Έχουμε έναν Θεό επαίτη. Ζητάει να σωθούμε. Και σηκώνει τα χέρια Του. Πώς ένας ζητιάνος σηκώνει τα χέρια και λέει «σε παρακαλώ δος μου, δος μου». Ο ζητιάνος ζητάει για τον εαυτό του. Ο Θεός μας για τον εαυτό Του ζητάει; Τι να μας κάνει, παιδιά, ο Θεός; Τι να μας κάνει; Μας έχει ανάγκη; Κι όμως ζητάει. «Δος μου». […] Όταν τα σκέφτεσαι όλ’ αυτά πώς να μη λιώνεις από ευγνωμοσύνη απέναντι σ’ έναν τέτοιο Θεό; […] «Μπράβο σου Χριστέ», λέει ο άγιος Δαμασκηνός. «Τι να Σου ανταποδώσουμε για όλ’ αυτά εμείς οι φτωχοί; Όλα δικά Σου είναι. Και από εμάς δε ζητάς τίποτε άλλο παρά το να σωθούμε, τη στιγμή που και αυτό Εσύ μας το δίνεις. Και όταν το παίρνουμε, μας ευγνωμονείς κιόλας από ανέκφραστη αγάπη».”
(από την εισήγηση του αρχ. π. Αποστόλου Τσολάκη στη Β΄ Πανελλήνια Συνάντηση Χ.Α. Λυκείου)
Κάλαντα στο Σύνταγμα και κάτω στο μετρό!!! Απίστευτη εμπειρία!!!
Τι ευλογημένο διήμερο! Δόξα τω Θεώ!!
Βλέπουμε τις φωτογραφίες και απο τη μία στεναχωριόμαστε που τελείωσε,απο την άλλη όμως αισθανόμαστε πολύ ευλογημένοι που είχαμε την ευκαιρία να συμμετάσχουμε. Η εισήγηση του αρχ. π. Αποστόλου Τσολάκη ήταν καταπληκτική, μεταδοτικότατη και τόσο εύστοχη!
Ας μην τελείωναν ποτέ όλα αυτά.Πήραμε δύναμη για να συνεχίσουμε στα μαθήματά μας και στον αγώνα μας. Έναν αγώνα σε έναν κόσμο που αναζητά το Θεό, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως Αυτός είναι που πραγματικά του λείπει και πως και ο Αυτός τον αναζητά.
Σας ευχαριστούμε πραγματικά πάρα πολύ γι’ αυτή την εμπειρία που σίγουρα θα μείνει αξέχαστη!!!
(Άμα ανεβάζατε και κανένα βίντεο θα ήμασταν ευγνώμονες)
ολα ηταν τοσο ομορφα!!!συμφωνω με την αγαπητη Χ.Α που βρισκεται καπου κοντα στον Ολυμπο,ενα-δυο βιντεακια θα ηταν παρα πολυ ωραια και χρησιμα για να ξαναθυμηθουμε τις δυο υπεροχες μερες που ζησαμε.
Πραγματικα, ολα ηταν υπεροχα, μια μεγαλη ευλογια, ενα δωρο Θεου στα προθυρα του 2015…
Η πρόσκληση είχε σταλεί, το θέμα ήταν αν θα την δεχτείς. Ὀσες βρέθηκαν εκείνο το Σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου στην πρωτεύουσα, την είχαν δεχτεί. Ήμουν μια απ’ αυτές και… κατάφερα να έρθω πιο κοντά στο Θεό, να Τον μάθω. Να μάθω ότι κι άλλες είναι στην ηλικία μου και είναι Χαρούμενες Αγωνίστριες, δεν είμαι μόνη.
Ο άνθρωπος ξεχνά, μα δεν πρόκειται αυτές οι αναμνήσεις να θολώσουν, όσος καιρός κι αν περάσει.
Γι’ αυτές τις αναμνήσεις, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Θεό και στους διοργανωτές αυτού του υπέροχου Συνεδρίου.
Όλα ήταν πραγματικά πολύ ωραία και σίγουρα θα μας μείνουν αξέχαστα.
Εγώ και πιστεύω πολλές από τις άλλες κιθαρίστριες ενδιαφερόμαστε για τις συγχορδίες των καινούργιων τραγουδιών που ακούστηκαν στο συνέδριο, και ειδικά εκείνο της Θεσσαλονίκης!!!
Αν οι λέξεις μπορούσαν να περιγράψουν το συνέδριο και κατ’ επέκταση το Θεό τότε θα είχαμε ζήσει κάτι πολύ μικρό…
Κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου μύριζε Θεό…
Η κάθε μια από εμάς ας κρατήσει, όπως ένοιωσε εκείνη, την αποκάλυψη του Θεού μέσα της.
Γιατί αυτό το συνέδριο το λιγότερο που μπορεί να χαρακτηριστεί είναι αποκάλυψη Θεού!