“Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,

κανένας,γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

Σφάξε μας ούλους τζι’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,

αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Το ‘νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται,

μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.”

…με αυτό το ποιήμα τελείωσε η γιορτή μας την Κυριακή 27 Μαρτίου! Σε Κωνσταντινούπολη, Πελλοπόνησο, Σούλι, Ρούμελη, Μακεδονία, Νάουσα, Αιγαίο, στα κάστρα της απροσκύνητης ψυχής των Ελλήνων, μας ταξίδεψαν τα παιδιά που συμμετείχαν μέσα από τραγούδια και προβολές.Στιγμές από τη γιορτή…