Κάθε χρόνος αρχίζει και τελειώνει με την αγάπη! Απορείς γιατί;…
Διάβασε το Συναξάρι και θα καταλάβεις…
31 Δεκεμβρίου – Μνήμη αγίου Ζωτικού του Ορφανοτρόφου
Την τελευταία μέρα του χρόνου ανάμεσα στους άλλους Αγίους εορτάζει και ο άγιος Ζωτικός. Ένας μορφωμένος ανώτατος κρατικός υπάλληλος στη Βυζαντινή αυτοκρατορία κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του διαδόχου υιού του.
Ο άγιος Ζωτικός αφιέρωσε όλη τη ζωή του για να φροντίζει ορφανά, πτωχούς και ασθενείς. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή μάλιστα ήταν η πρωτοβουλία του να φροντίσει τους λεπρούς, σε μια εποχή που οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνταν μολυσμένοι και επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και γι’ αυτό τους έδιωχναν από τις πόλεις η ακόμα και τους έριχναν στη θάλασσα!
Ο πονόψυχος Ζωτικός, προκειμένου να σώσει τους ανθρώπους αυτούς που η κοινωνία τους απέρριπτε, χρησιμοποίησε ένα τολμηρό και πρωτότυπο τέχνασμα: Πήγε στον Αυτοκράτορα, τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος πολύ τον εμπιστευόταν, και του είπε:
– Μεγαλειότατε, δώσε μου χρυσό και θα σου αγοράσω μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους, που θα προσδώσουν μεγάλη δόξα και τιμή στη βασιλεία σου!
Πράγματι ο αυτοκράτορας, επειδή ακριβώς τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και τον εμπιστευόταν, διέταξε να δώσουν στον Ζωτικό όσο χρυσό ζητούσε. Γεμάτος χαρά εκείνος, κάθε φορά που μάθαινε ότι κάποιος λεπρός κινδύνευε να τον συλλάβουν και να τον ρίξουν στη θάλασσα, πήγαινε ο ίδιος και εξαγόραζε τη ζωή του κι έπειτα τον οδηγούσε σε ένα απομονωμένο, ήσυχο και όμορφο τόπο, όπου έκτισε ιδιαίτερες κατοικίες, για να μένουν οι λεπροί και να ζουν ανθρώπινα, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των συμπολιτών τους.
Πέρασαν χρόνια. Ο άγιος Ζωτικός συνέχιζε αθόρυβα και ταπεινά το υπέροχο έργο της διακονίας των λεπρών. Κι όταν, μετά τον θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, κατηγορήθηκε για σπατάλη δημοσίου χρήματος, παρουσιάστηκε στον διάδοχο αυτοκράτορα και του πρότεινε να του δείξει τα πολύτιμα μαργαριτάρια. Πράγματι τον οδήγησε στην κοινότητα των λεπρών, οι οποίοι είχαν βγει με αναμμένες λαμπάδες να προϋπαντήσουν τον βασιλιά:
– Αυτοί είναι, βασιλιά, τα πιο πολύτιμα μαργαριτάρια, τα οποία αγόρασα με πολύ κόπο αξιοποιώντας τον χρυσό που μου εμπιστευθήκατε…!, είπε ο Ζωτικός.
Δυστυχώς όμως ο αυτοκράτορας δεν αναγνώρισε το σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο του και καταδίκασε τον μέγα ευεργέτη των λεπρών σε μαρτυρικό θάνατο. Ωστόσο ο Πανάγαθος Θεός δόξασε τον πιστό δούλο Του, αφού του έδωσε τη χάρη να θαυματουργεί. Κι ήταν τόσα τα θαύματα που γίνονταν σε όσους προσκυνούσαν το ιερό λείψανο του Αγίου, ώστε ο ίδιος ο αυτοκράτορας μετάνιωσε που τον καταδίκασε και έδωσε εντολή να τιμούν τον Άγιο και να κτιστεί στη μνήμη του λεπροκομείο για τη φροντίδα των ασθενών.
1 Ιανουαρίου – Μνήμη Βασιλείου του Μεγάλου
Για τον Μέγα Βασίλειο, Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας, τον ένα από τους Τρεις Ιεράρχες και Φωστήρες της Οικουμένης, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι για να περιγράψουμε το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο του.
Και μόνο η Βασιλειάδα, που ο ίδιος έκτισε, όχι μόνο συγκεντρώνοντας χρήματα και συντονίζοντας το έργο αλλά και με προσωπική εργασία, αρκεί για να φανερώσει την αγάπη που πλημμύριζε την ψυχή του και τον ενέπνεε γι’ αυτό το μεγαλειώδες έργο.
Εκείνο που δεν είναι ίσως πολύ γνωστό και αξίζει να σημειώσουμε είναι ότι ο Μέγας Βασίλειος, που ανάμεσα στις πολυδιάστατες σπουδές του είχε σπουδάσει και ιατρική, όταν στη Βασιλειάδα άρχισε να λειτουργεί το νοσοκομείο που είχε κτίσει για την περίθαλψη των ασθενών, διάλεξε για τον εαυτό του την πιο επικίνδυνη μονάδα: τον χώρο όπου περιθάλπονταν οι λεπροί. Τους είχε συγκεντρώσει σε ειδικά διαμορφωμένο και απομονωμένο χώρο και ανέλαβε ο ίδιος να τους διακονεί: τους έπλενε, καθάριζε τις πληγές τους και με κάθε τρόπο φρόντιζε να τους ανακουφίζει στον πόνο και τη δοκιμασία τους. Δεν δίσταζε να εκδηλώνει την αγάπη του ασπαζόμενος τα πληγωμένα και παραμορφωμένα πόδια τους. Στο πρόσωπό τους έβλεπε τον ίδιο τον Χριστό, γι’ αυτό και τους υπηρετούσε με αυταπάρνηση, προσφέροντας ουσιαστικά τον εαυτό του σ’ Εκείνον!
***
Αλήθεια, πόσο μας εμπνέουν αυτά τα παραδείγματα θυσιαστικής αγάπης! Σε μια εποχή που προβάλλει τον ατομισμό και τη φιλαυτία, έχουμε ανάγκη από παραδείγματα ανθρώπων που δεν δίστασαν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, προκειμένου να υπηρετήσουν αυτούς που όλοι οι άλλοι απέρριπταν.
Στην αρχή και το τέλος του χρόνου προβάλλονται Άγιοι της αγάπης. Διότι έτσι μόνο ομορφαίνει η ζωή μας. Όταν αρχή και τέλος έχει την αγάπη!
Νικηφόρος
