Ο Χρήστος έκανε την αρχή. Δεν είναι όμως ο μόνος. Θέλει να μιλήσει και η Ναταλία, ο Δημήτρης, η Κωνσταντίνα, ο Παναγιώτης, η Λυδία, η Μαρία, ίσως κι εσύ…
Γιατί, αν θέλεις πραγματικά…
…να μιλήσεις για το πρόβλημα που σε απασχολεί,
…να εκφράσεις τα συναισθήματά σου,
…ή απλά να μοιραστείς τις σκέψεις και τις ιδέες σου,
τότε η στήλη αυτή ανήκει σέ σένα. Γράψε αυτό που νιώθεις, άνετα κι ελεύθερα και στείλε το με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (prostiniki@prostiniki.gr). Το περιοδικό θα σου απαντήσει -προσωπικά και θα δημοσιεύσει —αν συμφωνείς— κάποιο απόσπασμα της επιστολής σου. Γιατί, πού ξέρεις; Ίσως αυτό που θα γράψεις εσύ με απλότητα και εμπιστοσύνη να μιλήσει και σε άλλες ψυχές που θα ήθελαν να εκφραστούν με την ίδια άνεση και ελευθερία. Ίσως αυτό γίνει αφορμή για να συμπροβληματιστούμε, να νιώσουμε ο ένας τον άλλο και να ενωθούμε σε μια προσευχή πιο δυνατή και καρδιακή.
«Δεν τα καταφέρνω σε τίποτα!…»
Αγαπημένο μου «Προς τη ΝΙΚΗ»,
πρώτη φορά επικοινωνώ μαζί σου. Σε γνώριζα από παλιά. Σε παρακολουθούσα αλλά… από μακριά. Τώρα αισθάνθηκα την ανάγκη να σου γράψω…
…Πηγαίνω στη Γ’ Λυκείου. Έχω δύο μεγαλύτερες αδελφές, που ήδη φοιτούν στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα σε πολύ καλές σχολές, στην Ιατρική και στο Πολυτεχνείο. Εντάξει, εγώ δεν πρόκειται να τις φτάσω. Αυτές ήταν πάντοτε αριστούχες. Σε όλα τα μαθήματα έπαιρναν 20 ή, άντε το λιγότερο, 19! Το πρόβλημα είναι με μένα. Εγώ αποκλείεται να πετύχω κι έχω φοβερό άγχος…
Από μικρός το έχω καταλάβει. Δεν τα καταφέρνω σε τίποτε! Πάντα υστερώ, ό,τι και να κάνω. Σε σύγκριση με άλλα παιδιά που βλέπω στο σχολείο, είμαι άχρηστος…
Παρακαλώ τον Θεό να με βοηθήσει. Άρχισα φέτος να κάνω και την Παράκληση στην Παναγία. Μήπως έχεις κι εσύ κάτι να μου προτείνεις;…
Σε ευχαριστώ πολύ.
Με εκτίμηση,
Χρήστος
***
Χρήστο, σε ευχαριστούμε για το μήνυμά σου, γραμμένο με τόση ειλικρίνεια και απλότητα. Είναι χαρά και τιμή μας να επικοινωνούμε με ένα μαθητή της Γ’ Λυκείου, δηλαδή με ένα νέο, ο οποίος έχει αγωνιστεί πολλά χρόνια μέσα στον μαθητικό στίβο και τώρα ετοιμάζεται για την τελική δοκιμασία, τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Έχοντας λοιπόν μπροστά σου έναν τέτοιο αγώνα είναι φυσικό να νιώθεις κάποια πίεση, και μέσα στην αγωνία σου να καταλαμβάνεσαι από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, ότι τάχα «δεν καταφέρνεις τίποτε», «είσαι άχρηστος» κλπ.
Είμαι βέβαιος ότι, αν σκεφθείς πιο ήρεμα, θα ομολογήσεις ότι αυτές οι αυθόρμητες διαπιστώσεις δεν είναι ακριβείς, θα θυμηθείς αρκετά πράγματα που έχεις επιτύχει όλα τα προηγούμενα χρόνια και θα αναγνωρίσεις τα δικά σου δυνατά σημεία. Μην εστιάζεις στις αποτυχίες. Αυτές είναι μέρος της ζωής όλων και όχι αποδείξεις ότι θα είσαι πάντα αποτυχημένος. Στην πραγματικότητα, οι αποτυχίες είναι ευκαιρίες για να διαπιστώνουμε όλοι τίς αδυναμίες μας, να βελτιωνόμαστε και τελικά να γινόμαστε πιο δυνατοί!
Επίσης πρόσεξε ποτέ να μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Ο Θεός δεν είναι άδικος και δίνει σε όλους τους ανθρώπους χαρίσματα, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Αντί λοιπόν να ζηλεύουμε τα χαρίσματα και τις επιτυχίες των άλλων, ας ανακαλύψουμε τις δικές μας δεξιότητες και τα δικά μας ταλέντα, ώστε να τα καλλιεργήσουμε σταθερά και υπεύθυνα. Δεν έχει σημασία αν δεν έχουμε σπουδαία χαρίσματα, όπως δεν έχει σημασία αν δεν έχουμε υπερπολυτελές αυτοκίνητο. Και με ένα μικρότερο αυτοκίνητο, αν το προσέχουμε και οδηγούμε έξυπνα και καλά, μπορούμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε!
Πάντως χαίρομαι πολύ που επικοινωνήσαμε μαζί. Γενικά η επικοινωνία είναι κάτι που θα σε βοηθάει. Μη διστάζεις να εκφράζεις τις δυσκολίες σου σε ανθρώπους της εμπιστοσύνης σου και μάλιστα στον πνευματικό σου πατέρα. Και το κυριότερο είναι αυτό που κάνεις τώρα: Η καταφυγή στον Θεό με την προσευχή και η Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο. Είναι βέβαιο ότι αυτό θα σε στηρίζει και θα σε ενισχύει στον αγώνα σου. Καλή επιτυχία!
Νικηφόρος
