Η ώρα της ομάδας μας … εξ αποστάσεως! (3)

1. Είναι χριστιανικό να χωρίζονται οι άνθρωποι σε πατρίδες; Το δέχεται ο Θεός, που είναι Πατέρας όλων;

Το να υπάρχουν πατρίδες κατοχυρώνεται στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Ο απόστολος Παύλος στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο λέει ότι ο Θεός όρισε προαιώνια για κάθε έθνος τον ακριβή χρόνο για την εμφάνιση και εξαφάνισή του, καθώς και τα σύνορά του (Πράξ. ιζ΄ 26)]. Μάλιστα, όπως διδάσκουν οι Πατέρες, ο Θεός όρισε και φύλακα άγγελο ξεχωριστά για κάθε έθνος (βλ. Δευτ. λβ΄ 8).

Σε πολλά σημεία στην Αγία Γραφή τονίζεται η αγάπη στην Πατρίδα. Ο Ιακώβ και ο Ιωσήφ επιθυμούν να μεταφερθούν τα οστά τους και να ταφούν στη χώρα των Πατέρων τους. Αλλά και γυναίκες, όπως η Δεββώρα, η Ιουδίθ και η Εσθήρ, έδειξαν ασυνήθιστη τόλμη και συνέβαλαν στη διάσωση των ομοεθνών τους (βλ. Κριτ. κεφ. δ΄, Ἰουδίθ ιγ΄ 1-10, Ἐσθ. ζ΄ 1-10).

Επίσης, ο απ. Παύλος συχνά τονίζει την εθνικότητά του και την αγάπη στους ομοεθνείς του (Πράξ. κα΄ 39, κβ΄ 3). Μάλιστα κάποια στιγμή λέει ότι θα ευχόταν να χωρισθεί από τον Χριστό για πάντα, εάν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό, για χάρη των αδελφών του Ιουδαίων, των φυσικών συγγενών του! (Ρωμ. θ΄ 3).

Το αξεπέραστο όμως υπόδειγμα αγάπης στην πατρίδα είναι ο ίδιος ο Κύριος. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την πατρίδα Του, το Ισραήλ, οταν ήταν εδώ στη γη, φάνηκε ιδιαίτερα σε δύο συγκινητικές στιγμές: Όταν έβγαλε μία κραυγή πόνου για την αγαπημένη Του πατρίδα: «Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, …πόσο θα ήθελα, λέει, να συμμαζέψω τα παιδιά σου με τη στοργή που έχει η κλώσσα, καθώς μαζεύει τα μικρά πουλιά της για να τα προστατέψει κάτω από τις φτερούγες της, και δεν θελήσατε» (Λουκ. ιγ΄ 34). Η δεύτερη ήταν η στιγμή πού δάκρυσε καθώς εισερχόταν θριαμβευτικά στην αγία Πόλη την Κυριακή των Βαΐων, διότι γνώριζε το άσχημο τέλος που θα είχε λόγω της απιστίας της (Λουκ. ιθ΄ 41).

Και οι Πατέρες της Εκκλησίας συνιστούν την ιδιαίτερη αγάπη στην Πατρίδα. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «οὐδὲν πατρίδος γλυκύτερον», δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο από την Πατρίδα. Ας μήν ξεχνούμε ακόμη ότι ο γνωστός ύμνος «Τῇ ὑπερμάχῳ» έχει γραφτεί με αφορμή τη θαυματουργική προστασία της Παναγίας μας στην Κωνσταντινούπολη κατά την εισβολή των Αβάρων τον 7^ο αι. μ.Χ. Πράγματι, πολλές φορές η Παναγία μας έχει ακούσει τίς ικεσίες των πιστών Ελλήνων και έχει σπεύσει να τους βοηθήσει. Αλλά και πολλοί Άγιοι υπερασπίζονται την πατρίδα τους, όταν ακούσουν τις προσευχές και τις παρακλήσεις των πιστών της.

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο χωρισμός σε πατρίδες δεν είναι αντίθετος με το θέλημα του Θεού. Ο Θεός είναι Πατέρας όλων, αλλά υπερασπίζεται ιδιαίτερα τα έθνη που υπακούουν στο άγιο θέλημά Του. Και βέβαια είναι πάντοτε ο προστάτης των αδικουμένων.

Αλλά κι εμείς οι άνθρωποι ωφελούμαστε από την πατρίδα. Όπως έχουμε ανάγκη τη μικρή μας οικογένεια, που είναι το κύτταρο της κοινωνίας, έτσι έχουμε ανάγκη και τη μεγαλύτερη οικογένειά μας, την πατρίδα. Μέσα σ’ αυτή έχουμε κοινές ρίζες, κοινή ιστορία, κοινές παραδόσεις και μπορούμε να προοδεύσουμε. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το ότι εμείς οι χριστιανοί δεν πρέπει να «κολλάμε» σ’ αυτή τη γη, αλλά να ετοιμαζόμαστε και για την άλλη, τη μέλλουσα, την ουράνια πατρίδα μας, όπου θα ζούμε πλέον όλοι ενωμένοι κι αγαπημένοι, χωρίς καμία διάκριση.

2. Τι πρόσφεραν οι νέοι στους αγώνες του Έθνους μας (διαχρονικά) και τι μπορούν να κάνουν σήμερα για την πατρίδα;