Ερώτηση που λάβαμε: 

Στην Ενορία που πηγαίνω υπάρχει μία Εικόνα όπου δείχνει τον Χριστό να βγάζει από τον Άδη τον Αδάμ κι την Εύα! Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ότι οι Πρωτόπλαστοι σώθηκαν;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Η απάντηση κρύβεται πιστεύουμε στο γεγονός που θυμόμαστε και γιορτάζουμε το Μ. Σάββατο. Μιλάμε βεβαίως για την εις Άδου κάθοδο του Κυρίου μας με την οποία έδωσε και στους κεκοιμημένους, στους απ΄αιώνων νεκρούς, την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ασφαλώς κάποιοι από αυτούς πίστεψαν και τελικά δικαιώθηκαν.

Αναμφίβολα όμως εκείνοι που πρώτα – πρώτα δικαιώθηκαν ήταν οι πρωτόπλαστοι. Αυτό μαρτυρεί ποικιλότροπα η πατερική θεολογία και η πλούσια υμνολογική παράδοση της Εκκλησίας μας. Αλλά και η Ορθόδοξη εικόνα της Ανάστασης.

Σε αυτήν, παριστάνεται ο Χριστός μας Αναστημένος να εξέρχεται από τον Άδη κρατώντας με το ένα χέρι του τον Αδάμ και με το άλλο την Εύα.

Ο Αδάμ και η Εύα αποτελούν συγκλονιστικό παράδειγμα μετανοίας.

Μετά την έξωση τους από τον Παράδεισο, όπως λένε τα τροπάρια της Κυριακής της Τυρινής, καθίσανε απέναντι από τον παράδεισο και σπαρακτικά θρηνούσαν. Συγκεκριμένα: «Ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. Οἴμοι, τὸν ἀπάτη πονηρὰ πεισθέντα καὶ κλαπέντα, καὶ δόξης μακρυνθέντα!». Δηλαδή: ο Αδάμ κάθισε απέναντι από τον Παράδεισο και θρηνούσε με λυγμούς τη γύμνωσή του λέγοντας: Αλίμονο σε εμένα που πείστηκα στην πονηρή απάτη του διαβόλου και τελικά εξαπατήθηκα και απομακρύνθηκα από τη δόξα του Παραδείσου!

Όλη η ζωή του Αδάμ και της Εύας, που συμπλήρωσαν εκατοντάδες χρόνια πάνω στη Γη, ήταν ζωή μετάνοιας. Ήταν λοιπόν απολύτως φυσικό, λογικό και αναμενόμενο, πρώτοι αυτοί να μετανοήσουν, να συναναστηθούν με τον Κύριο μας και τελικά βεβαίως να σωθούν.

Ας φανταστούμε πως θα περιμένανε στο σκοτεινό Άδη , τον ερχομό του Χριστού και πως τελικά θα λυτρώθηκαν, δεχόμενοι με την μετάνοια τους, την πρόσκληση σωτηρίας που ο Κύριος τους απεύθυνε.

Μακάρι και εμείς να αξιοποιούμε αυτές τις ευκαιρίες μετάνοιας, ώστε να δίνουμε χαρά και ελπίδα σωτηρίας τόσο στους εαυτούς μας, αλλά ταυτόχρονα να χαροποιούμε και τον Πλάστη και Δημιουργό μας που «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».