Η ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
(21 Απριλίου)

Ποίος θά περίμενε στήν οικογένεια ενός τρομερού διώκτη αυτοκράτορος νά υπάρχει κάποιος πιστός Χριστιανός; Καί ποίος θά περίμενε αυτός ο πιστός νά γίνει καί μάρτυρας Χριστού, ένδοξος καί τροπαιοφόρος; Καί όμως συνέβη. Καί μάλιστα στήν οικογένεια τού μεγαλυτέρου διώκτη, τού Διοκλητιανού, τού οποίου η σύζυγος, η βασίλισσα Αλεξάνδρα, έγινε Χριστιανή καί αναδείχθηκε μάρτυρας τού Χριστού.
Βεβαίως η Αλεξάνδρα ζούσε σέ αυτοκρατορικό περιβάλλον, τελείως ειδωλολατρικό καί κάτ εξοχήν αντίθετο καί από κάθε άποψη εχθρικό κατά τών Χριστιανών. Άκουγε νά κατηγορούν τούς Χριστιανούς ως αθέους καί ασεβείς, αλλά καί επικίνδυνους γιά τήν αυτοκρατορία. Όμως λεπτή στά αισθήματα, ευγενής στούς τρόπους, λυπούνταν πολύ όταν πληροφορούνταν καί έβλεπε τά φρικτά μαρτύρια, στά οποία ο σκληρός καί τραχύς αυτοκράτορας σύζυγός της υπέβαλλε τούς Χριστιανούς σ’ όλη τήν αυτοκρατορία.
Ήλθε όμως η ώρα καί ο Χριστός εισήλθε ακόμη καί σ’ αυτήν τήν οικία τού Καίσαρος. Μία Χριστιανή, άγνωστη σέ μάς, πλησίασε τήν βασίλισσα καί μέ τρόπο διακριτικό τήν διαφώτισε ακριβώς γιά τόν Χριστιανισμό καί τούς Χριστιανούς. Άνοιξε καί η Αλεξάνδρα τήν ευαίσθητη καρδιά της καί δέχθηκε ταπεινά τόν λόγο καί συγκινήθηκε καί συμπάθησε τούς συκοφαντημένους καί διωκόμενους Χριστιανούς. Καί δέν άργησε, μέ τήν πάροδο τού χρόνου όλο καί περισσότερο, νά διαφωτισθεί καί έτσι η καρδιά της νά δοθεί στόν Χριστό καί στήν αγία πίστη του.
Σ’ αυτήν ακριβώς τήν εποχή συνέβη καί τό μαρτύριο τού αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού τροπαιοφόρου. Μαρτύριο στό οποίο ο ίδιος ο Διοκλητιανός ήταν παρών καί μέ τά ποικίλα φρικτά βασανιστήρια, στά οποία υπέβαλε τόν Μεγαλομάρτυρα, εκδήλωσε τήν ωμότητα καί κακία του όχι μόνο εναντίον τού Γεωργίου, αλλά καί όλων τών Χριστιανών. Μάρτυρας τού μαρτυρίου τού αγίου Γεωργίου καί η Αλεξάνδρα. Όταν αυτή όμως είδε νά τρυπιέται ο Μάρτυρας μέ τό δόρυ στήν κοιλιά καί νά μένει άτρωτος καί έπειτα νά δένεται στόν τροχό μέ τά σιδερένια δόντια καί μαχαίρια καί στή συνέχεια νά σύρεται στή γή καί νά υφίσταται πολλά ακόμη μαρτύρια χωρίς νά βλάπτεται, όταν αντίκρυσε τόν Γεώργιο, παρά τά τόσα μαρτύρια, νά εμφανίζεται απτόητος ενώπιον τού αυτοκράτορος καί νά τόν ελέγχει, διότι θυσιάζει στά είδωλα, όταν είδε τόν Γεώργιο καί τούς άλλους Μάρτυρες πού ήταν μαζί του νά είναι άκαμπτοι καί ανυποχώρητοι, όταν παρατήρησε πολλούς άλλους γύρω της ειδωλολάτρες νά θαυμάζουν, νά συγκινούνται καί νά πιστεύουν στόν Χριστό καί νά ομολογούν τήν πίστη τους, αισθάνθηκε μέσα της νά γιγαντώνεται η πίστη της καί γεμάτη από τή χάρη τού Θεού, ενώπιον όλων καί τού συζύγου της, ομολόγησε τόν Χριστό ως Κύριο καί Θεό της.
Ο αυτοκράτωρ, έτσι όπως τήν γνώριζε ευαίσθητη καί συμπονετική, νόμισε αρχικά ότι η Αλεξάνδρα αισθάνθηκε οίκτο πρός τούς Χριστιανούς καί τής έδωσε εντολή νά αποχωρήσει από τόν τόπο τού μαρτυρίου. Αλλά τότε μέ σταθερή φωνή η βασίλισσα ομολόγησε ενώπιον όλων τήν αλλαγή της καί τήν πίστη της, η οποία, είπε, ότι είναι αμετάκλητη. Φάνηκε τότε όλη η ωμότητα τού σκληρού συζύγου τής αυτοκράτορος, πού έδωσε εντολή νά φυλακισθεί κι αυτή μαζί μέ τόν Γεώργιο, ώστε μέ τήν πρώτη του διαταγή νά φονευθούν καί οι δυό μέ αποκεφαλισμό. Αλλά δέν πτοήθηκε η βασίλισσα από τή φυλακή καί τίς απειλές. Μάλλον αισθανόταν τόν διακαή πόθο νά μαρτυρήσει κι αυτή γιά τόν Χριστό, όπως καί οι άλλοι ένδοξοι καί ενθουσιώδεις Μάρτυρες καί ο Γεώργιος. Όμως, η πιστή αυτή σύζυγος, δέν ήθελε ο σύζυγός της νά επιβαρυνθεί καί μέ άλλο αποτρόπαιο έγκλημα, τόν φόνο τής συζύγου του. Γι’ αυτό καί παρεκάλεσε θερμά τόν Κύριο νά παραλάβει τήν ψυχή της στή φυλακή καί νά συγχωρήσει τίς πολλές παραλείψεις της επί πολλά έτη καί τήν ενοχή της, εν αγνοία βεβαίως, στά πολλά εγκλήματα τού συζύγου της. Καί ο Θεός άκουσε τήν προσευχή της καί από τή φυλακή τήν παρέλαβε στήν Βασιλεία του ως Μάρτυρα.
Καί μέ τόν μαρτυρικό αυτό θάνατο τής συζύγου του ο Διοκλητιανός δέν συγκινήθηκε. Συγκινήθηκαν όμως οι τρείς υπηρέτες τής βασίλισσας: Απελλής, Ισαάκιος καί Κοδράτος. Κι όταν αντίκρυσαν τήν βασίλισσα νεκρή στή φυλακή, αγανάκτησαν καί επαναστάτησαν εναντίον τού αυτοκράτορος, ο οποίος δέν λυπήθηκε ούτε τή σύζυγό του, αλλά στά πολλά του εγκλήματα πρόσθεσε καί τόν φόνο τής Αλεξάνδρας. Τόν έλεγξαν μέ παρρησία καί δριμύτητα ως παράνομο καί θηριώδη. Αλλά ήταν φυσικό. Ο αδίστακτος Διοκλητιανός έδωσε εντολή νά τιμωρήσουν καί τούς πιστούς υπηρέτες τής βασίλισσας. Τόν μέν Κοδράτο αμέσως αποκεφάλισαν. Ενώ τόν Απελλή καί τόν Ισαάκιο, τούς φυλάκισε μέ τήν εντολή νά τούς αφήσουν νηστικούς γιά νά πεθάνουν από τήν πείνα. Έτσι δυό μέρες πρίν από τήν εορτή τού αγίου Γεωργίου τού τροπαιοφόρου, εορτάζουμε τήν μνήμη «Αλεξάνδρας τής βασιλίσσης καί τών θεραπόντων αυτής Απελλού, Ισαακίου καί Κοδράτου».
Τέτοιες κατακτήσεις γνωρίζει νά κάνει ο Αναστάς Κύριος. Εκεί πού άλλοι διώκτες μανιασμένοι επιχειρούν μέ κάθε τρόπο νά εξαφανίσουν τήν πίστη καί τούς πιστούς, ο Χριστός επιδρά αοράτως καί θαυματουργικώς καί κάνει κατακτήσεις εκπληκτικές. Γιά νά φανεί ανά τούς αιώνες η δύναμή του, η ακατάλυτη δύναμη τής Αναστάσεως.

Από τό βιβλίο «Ένθεοι Σάλπιγγες»
Αρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη