ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
κι όλοι προσμένουν το νέο έτος με ελπίδα και πόθο για κάτι καλύτερο…
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
κι όλοι ανταλλάσσουν ευχές για υγεία κι ευημερία,
χωρίς τη φτώχεια και την εξουθένωση πού σημάδεψαν τα έτη που πέρασαν…
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
και οι πολλοί ετοιμάζονται να υποδεχθούν το νέο έτος
μέσα σε φώτα και κάθε λογής απόλαυση και διασκέδαση…
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
και κάποιοι σκέφτονται να κάνουν την αυτοκριτική τους
και να Σε παρακαλέσουν να τους κάνεις καλύτερους,
χωρίς τα λάθη και τις πτώσεις που σημάδεψαν το έτος που πέρασε…
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
κι αναρωτιέμαι για τον εαυτό μου
–Πώς θα περάσω τούτη τη νύχτα; Τι θα ευχηθώ για το Νέο Έτος;
Το βλέμμα μου πέφτει στο εικονοστάσι,
που απαλά φωτίζεται απ το λιγοστό φως του καντηλιού.
Θέλω τούτη τη νύχτα να την περάσω μαζί με τους λίγους, τους δικούς Σου…
Τα φώτα και οι απολαύσεις του κόσμου δεν με συγκινούν.
Σήμερα θέλω να ζήσω τη δική Σου παρουσία.
Έτσι, γονατίζω μπροστά Σου
κι αφήνω στα ματωμένα Σου πόδια τους χτύπους της καρδιάς μου.
Σε παρακαλώ για όλους τους αδελφούς, τους γνωστούς και ξένους,
να τους δώσεις ό,τι καλό επιθυμεί ο καθένας.
Κυρίως, όμως, να τους δώσεις τα δικά Σου δώρα,
αυτά που δεν συγκρίνονται με τα όσα ποθεί η ψυχή τους…
Σε παρακαλώ και για την πονεμένη μας χώρα,
να την παρηγορείς με την ανύσταχτη παρουσία Σου
και να μην πάψεις να την κουβαλάς στους ώμους Σου
κι ας έγινε τόσο δυσβάστακτο το φορτίο της από τα όσα άνομα την βαραίνουν…
Σε παρακαλώ και για τον κόσμο όλο, τον αιματοβαμμένο και αποστατημένο.
Να τον συγκρατείς από κάθε κακό και να μην αποκάμεις να τον οδηγείς σε Σένα…
Άραγε για μένα τί θα ευχηθώ τούτη τη νύχτα;
Θα μπορούσα να Σου εμπιστευτώ τα όνειρά μου…
Θα μπορούσα να Σου πω τα βάσανά μου…
Θα μπορούσα να Σου εκφράσω τούς πόθους και τούς στεναγμούς μου…
Όμως, όλα αυτά τα ξέρεις…
Δεν Σου είναι άγνωστα…
Αυτά κι άλλα πολλά…
Γι᾿αυτό, τούτη την ώρα,
καθώς στέκομαι στο κατώφλι του νέου έτους και μπροστά Σου,
θα ήθελα –αντί άλλης ευχής– να είχα τη δύναμη να Σου εμπιστευτώ τον εαυτό μου.
Να αφήσω την ζωή μου και το είναι μου όλο στα δικά Σου χέρια,
να το ζυμώσεις με την αγάπη Σου
και να το κάνεις ένα πρόσφορο, πού θα έχει πάνω του τη δική Σου σφραγίδα.
Να Σου δώσω την καρδιά μου
και να Σε αφήσω να γράψεις πάνω της τη δική Σου επιστολή.
Αν έτσι Σου εμπιστευτώ τον εαυτό μου,
τότε δεν χρειάζεται κάτι ιδιαίτερο να ευχηθώ για μένα μπροστά στο κατώφλι της νέας χρονιάς.
Γιατί θα έχω τη βεβαιότητα ότι αυτό που Εσύ θα αποφασίσεις φέτος για μένα,
θα είναι η καλύτερη ευχή και το καλύτερο δώρο,
αυτό που μου ταιριάζει, αυτό που έχω ανάγκη…
Αλλά για να μπορέσει η ψυχή να φτάσει σε αυτήν την υπέροχη, μα τόσο δύσκολη προσφορά,
χρειάζεται ἡ δική Σου δύναμη.
Γι αυτό, αν πρέπει κι εγώ κάτι να ευχηθώ για μένα, καθώς προβάλλει το νέο έτος,
θα ήταν αυτό μόνο:
«Δώσε μου τη δύναμη να Σου εμπιστευτώ τον εαυτό μου…».
Νικόδημος
