Εκτός από τα εκατομμύρια των γνωστών αγίων, υπάρχουν πολλοί ακόμη που αγνοούμε τελείως ή και άλλοι για τους οποίους γνωρίζουμε ελάχιστα στοιχεία.
Ένας από αυτούς τους αγίους εορτάζει στις 31 Οκτωβρίου. Πρόκειται για ένα νεαρό Ομολογητή που έζησε στην Αντιόχεια στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363) και του οποίου το όνομα παραμένει άγνωστο. Ωστόσο ο βίος του σώζεται στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του Θεοδωρήτου Κύρου και είναι στ’ αλήθεια θαυμαστός!
Ο ανώνυμος αυτός άγιος ήταν γιος ενός ιερέα των ειδώλων. Έτσι μεγάλωνε μέσα σε ένα κατ’ εξοχήν ειδωλολατρικό περιβάλλον. Ωστόσο η Πρόνοια του Θεού δεν τον άφησε αβοήθητο. Τον αξίωσε να γνωρίσει την αληθινή πίστη ήδη από μικρό παιδί. Πώς έγινε αυτό;…
Η μητέρα του είχε μια πολύ καλή φίλη, η οποία ήταν χριστιανή και μάλιστα πολύ πιστή, αφού υπηρετούσε ως διακόνισσα στα έργα της Εκκλησίας. Όταν λοιπόν επισκεπτόταν αυτή τη φίλη της, έπαιρνε μαζί και το μικρό γιο της. Έτσι η πιστή χριστιανή έβρισκε την ευκαιρία να μιλά στο παιδί για τον αληθινό Θεό, να του εξηγεί απορίες σχετικά με την ορθόδοξη πίστη και να το καθοδηγεί στην πνευματική ζωή. Με την καθοδήγηση αυτής της αγίας ψυχής το μικρό παιδί εδραιωνόταν στην πίστη του Χριστού. Στο μεταξύ πέθανε η μητέρα του κι εκείνο, ορφανό πλέον, βρήκε στήριγμα και παρηγοριά στην ευσεβή αυτή γυναίκα που είχε σαν πνευματική μητέρα.
Το πρόβλημα, όμως, ήταν τί θα έκανε με τον ειδωλολάτρη πατέρα του. Μια μέρα, λοιπόν, συνέβη το εξής: Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός επισκέφθηκε τη Δάφνη, προάστειο της Αντιοχείας, για να προσφέρει θυσίες στο ναό του Απόλλωνα. Από τις θυσίες αυτές δεν θα μπορούσε να λείπει ο ιερέας των ειδώλων, ο οποίος πήρε κοντά του τους δύο γιους του για να τον βοηθήσουν. Εδώ ακριβώς ήταν το κρίσιμο σημείο για το νεαρό χριστιανό: Τί να κάνει; Μπορούσε να λάβει μέρος σε αυτές τις ασεβείς τελετές; Όχι, βέβαια! Γι’ αυτό καί αντέδρασε άμεσα. Έφυγε κρυφά και πἠγε στην πόλη ζητώντας προστασία από την ευλαβή διακόνισσα. Εκείνη τον οδήγησε στον επίσκοπο Μελέτιο, ο οποίος τον έκρυψε στην οικία του. Στο μεταξύ ο πατέρας του ανήσυχος για την εξαφάνιση του γιου του, άρχισε να τον αναζητά σε όλη την πόλη. Ύστερα από αρκετή ὠρα τον εἰδε τυχαία στο παράθυρο της οικίας του χριστιανού επισκόπου και τότε τα κατάλαβε όλα… Μπήκε με ορμή στο σπίτι, έδειρε βίαια το παιδί του και το έσυρε μέχρι την κατοικία του όπου ακολούθησαν νέες σκληρές τιμωρίες. Έπειτα τον κλείδωσε εκεί κι έφυγε για να συνεχίσει τις θυσίες κοντά στον αυτοκράτορα.
Ο νεαρός ομολογητής πονούσε αφάνταστα. Τα σκληρά βασανιστήρια είχαν αφήσει πληγές σε όλο του το σώμα και με πολλή δυσκολία στεκόταν όρθιος. Ωστόσο δεν άντεχε πλέον να βλέπει γύρω του τα είδωλα των ψευτοθεών. Με μία τολμηρή και αποφασιστική κίνηση γκρέμισε ὀλα τα αγάλματα που είχαν στο σπίτι και τα έκανε κομμάτια! Αλλοίμονο, όμως!… Σε λίγο θα επέστρεφε ο πατέρας του. Ποιός θα μπορούσε να συγκρατήσει την οργή του στο θέαμα αυτό;…! Στη σκέψη αυτή ο μικρός άρχισε να φοβάται πραγματικά. Έκανε θερμή προσευχή στον Κύριο να τον γλιτώσει από την αναπόφευκτη τιμωρία και τότε έγινε το εξής καταπληκτικό θαύμα: άνοιξαν οι κλειδωμένες πόρτες και έφυγε ελεύθερος! Αμέσως έτρεξε για να αποχαιρετήσει την πνευματική του μητέρα και ακολουθώντας τις οδηγίες του επισκόπου Μελετίου ταξίδεψε μέσα στη νύκτα για την Παλαιστίνη, ὀπου θα συναντούσε τον άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων. Κοντά του θα έμενε ασφαλής. Πράγματι το νεαρό χριστιανόπουλο παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατο του Ιουλιανού, οπότε και σταμάτησαν οι διωγμοί των ειδωλολατρών σε όλη την αυτοκρατορία. Επέστρεψε στήν Αντιόχεια και με τη χάρη του Θεού έζησε ένα ακόμη θαύμα: τη μεταστροφή του πατέρα του, ο οποίος έγινε χριστιανός με τη δική του παρακίνηση, όπως επίσης και πολλοί άλλοι ειδωλολάτρες!
Ο νεαρός αυτός ομολογητής, παρά το εχθρικό περιβάλλον όπου μεγάλωσε, βάδισε σταθερά τό δρόμο της χριστιανικής ζωής, ομολόγησε με παρρησία την πίστη του και τώρα απολαμβάνει τη χαρά του Παραδείσου.
Κἂν ἀγνοῶμεν σοι τίς ἡ κλῆσις, μάκαρ,
Πάντως σὺ ζώντων εἶ βίβλῳ γεγραμμένος.Ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε το όνομά σου, μακάριε,
αυτό είνα σίγουρα γραμμένο στο βιβλίο των αιώνια ζωντανών (από το Μηναίο).
Πόσοι ανώνυμοι νέοι ομολογητές υπάρχουν και σήμερα! Νέοι που προσεύχονται, νηστεύουν, εξομολογούνται, κοινωνούν και αγωνίζονται να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού παρά τις ειρωνείες, τις αντιδράσεις ή την παγερή αδιαφορία που συναντούν γύρω τους. Είναι σύγχρονοι ήρωες – μικροί ομολογητές! Ας μην γνωρίζουμε τα ονόματά τους. Τα γνωρίζει ο Θεός. Εκείνος που παρακολουθεί τον αγώνα τους και περιμένει να τους χαρίσει το στεφάνι της νίκης!
Προς τη Νίκη, τεύχος 740, διασκευή
