Ἡ ἀρχή…
Σεπτέμβριος! Ἀρχή τοῦ φθινοπώρου… Ἀρχή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς… Ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους…
Ἀρχή! Τί ὄμορφη ἔννοια… Νέο ξεκίνημα γεμάτο ἐλπίδες… Καινούργια δύναμη γιά νέους ἀγῶνες… Ἄνοιγμα σέ καινούργιους ὁρίζοντες… Πόσο χαιρόμαστε κάθε φορά πού ἔχουμε τή δυνατότητα νά κάνουμε μιά καινούργια ἀρχή!
Ὑπάρχει ὅμως καί μία ἀρχή πού κρύβει ἀνεξερεύνητες ὀμορφιές, πού ἀποδεσμεύει ὑπερκόσμιες δυνάμεις, πού ἀνοίγει ἄπειρες προοπτικές ζωῆς… Μιά ἀρχή, πού δέν ἀποτελεῖ μία καί μοναδική εὐκαιρία, ἀλλά μιά ἐπαναλαμβανόμενη δυνατότητα κάθε στιγμῆς τῆς ζωῆς μας…
Κι αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή στήν προσωπική σχέση μας μέ τόν Θεό, μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ! Μιά ἀρχή χωρίς ὅρια, χωρίς τέλος· μέ τή δυνατότητα συνεχοῦς ἀνανέωσης…
Βάζω καινούργια ἀρχή σ᾽αὐτή τή σχέση, κάθε φορά πού μελετῶ τό λόγο Του. Γιατί μέσα σ᾽αὐτόν κρύβεται ὁ ἴδιος ὁ Θεός· ἡ ζωή Του καί ὁ τρόπος ὕπαρξής Του. Καί ἐγώ μπορῶ νά Τόν γνωρίζω, νά Τόν ἀνακαλύπτω καί νά βρίσκω ἔτσι καί τόν δρόμο γιά νά Τόν πλησιάζω ὅλο καί περισσότερο.
Καινούργια ἀρχή εἶναι ἡ κάθε κατάφαση, τό κάθε «ναί» στό θέλημά Του, πού κάνει πιό δυνατή, πιό σταθερή, πιό βαθιά αὐτή τή σχέση.
Ἀρχή λυτρωτική εἶναι τό νά σκύβω κάθε φορά κάτω ἀπ´ τό πετραχείλι στήν ἱερή Ἐξομολόγηση καί νά διαγράφει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅλα ἐκεῖνα πού ταλαιπωροῦν καί νεκρώνουν τήν ψυχή μου, πού δηλητηριάζουν τή ζωή μου. Καί νά ξεκινῶ μιά νέα ζωή.
Καί ὅ,τι στά μάτια τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μέ ἕνα ἄδοξο τέλος, μιά ἀποτυχημένη προσπάθεια, στή σχέση αὐτή εἶναι μόνο μιά καινούργια ἀρχή. Ἡ πτώση στήν ἁμαρτία, ἡ συνειδητοποίηση τῆς ἀδυναμίας μου, ἡ ὥρα πού αἰσθάνομαι τίς ψυχικές μου δυνάμεις νά μ᾽ ἐγκαταλείπουν εἶναι ἡ στιγμή πού καταλαβαίνω πόσο ἀνάγκη ἔχω τόν Χριστό· πόσο ἀδύναμος εἶμαι χωρίς Αὐτόν. Εἶναι ἡ ὥρα πού βλέπω ἀνοιχτή τήν ἀγκαλιά Του καί ἀκούω τή φωνή Του νά μοῦ λέει: «Ἐγώ γιά σένα ἦρθα στόν κόσμο, γιά σένα πού πέφτεις στήν ἁμαρτία, γιά σένα πού εἶσαι ἀδύναμος· ἐπειδή ξέρω πώς δέν μπορεῖς μόνος σου. ῎Ελα, δῶσ’ μου τό χέρι σου! ξεκίνα πάλι μαζί μου!».
Κάθε μέρα πού ξημερώνει, κάθε στιγμή, μπορεῖ νά εἶναι μιά καινούργια ἀρχή. Αὐτή τήν ἀρχή ποθοῦσαν καί οἱ Ἅγιοι· αὐτοί πού ἀνακάλυψαν ὅτι «ὁ Θεός εἶναι μία διαρκής ἔκπληξη, μία συνεχῶς ἀνανεούμενη χαρά, μία ὁλοένα ἀποκαλυπτόμενη γνώση, μία ἄφθαρτη δόξα καί ζωή πού δέν τή χορταίνεις ποτέ»*.Γι’ αὐτό καί ὁ διαρκής πόθος καί τό θερμό αἴτημα τῆς καρδιᾶς τους ἦταν:«Κύριε, ἀρξαίμην τῇ εὐσπλαγχνίᾳ Σου!».
«Κύριε, μέ τή βοήθεια πού μοῦ δίνει ἡ ἄπειρη εὐσπλαγχνία Σου, θέλω νά βάζω κι ἐγώ καινούργια ἀρχή στή ζωή μου, στόν ἀγώνα μου, στή σχέση μου μαζί Σου!», μποροῦμε νά λέμε καί μεῖς.
Καλή ἀρχή!
* Ἀρχιμ. Ἀστερίου Χατζηνικολάου, Ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου, Ἔκδ. Ἀδελφ. Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ»
