Ώρα μεγαλειώδης και μοναδική!
Ώρα συναντήσεως τού Ουρανού με τη γη!…
Αιώνες αμέτρητοι είχαν περάσει από τη σκοτεινή εκείνη ημέρα της παρακοής των πρώτων ανθρώπων –Αδάμ και Εύας– στον κήπο της Εδέμ. Μόνο μια φωτεινή ακτίνα τότε ξεγλίστρησε μέσα από τον Παράδεισο του Θεού κι έχυνε γλυκό και ελπιδοφόρο το φως της μέσα στα σκοτάδια που έζωναν πλέον τον άνθρωπο. Ήταν η υπόσχεση του Θεού ότι θα έπαιρναν τέλος κάποτε τα βάσανά του κι οι θλίψεις του από την υποδούλωσή του στην αμαρτία. Τότε, όταν ο απόγονος της Εύας, Υιός εκλεκτής και ξεχωριστής γυναικός, θα κτυπούσε κατακέφαλα τον όφι, τον διάβολο, τον εισηγητή του κακού, τον αίτιο της δυστυχίας του ανθρώπου, και θα συνέτριβε το κράτος του. Τότε θα ελευθερωνόταν και ο άνθρωπος και θα γινόταν και πάλι κάτοικος του Παραδείσου. Η Υπόσχεση του Θεού! Το πρώτο χαρούμενο άγγελμα. Το Πρωτευαγγέλιο, που συντρόφευε τον άνθρωπο στην πολύμοχθη ζωή του.
Και να! Ο καιρός ο κατάλληλος είχε έρθει. Η ανθρωπότητα δεν άντεχε περισσότερο στην προσμονή. Η ανάγκη για λύτρωση είχε γίνει επιτακτική. Και ο Θεός, πιστός στις υποσχέσεις Του, θέτει πλέον σε εφαρμογή το προαιώνιο σχέδιό Του, με τρόπο θαυμαστό και μεγαλόπρεπο: «Ο μέγας στρατηγός των αΰλων ταγμάτων», ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, κατέρχεται από τους ουράνιους θόλους, σχίζει τους αιθέρες και σπεύδει να εκπληρώσει του Θεού τη μυστική εντολή. Να, σταματά στο ταπεινό σπιτάκι της Ναζαρέτ. Εκεί μέσα ανθεί «κρίνον της αγνότητος», Παρθένος Κόρη, η Μαριάμ. Μπροστά της τώρα στέκεται «μετά δέους», με άπειρο σεβασμό, ο Αρχάγγελος και της απευθύνει ουράνιο χαιρετισμό: «Χαίρε, Κεχαριτωμένη˙ ο Κύριος μετά σου…». Χαίρε, Εσύ που έχεις πάρει από τον Θεό όλες τις χάριτες. Ο Κύριος είναι μαζί σου… Και τη στιγμή αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη, ενώ η Παρθένος Μαριάμ στέκεται έκπληκτη και με απορία ακούει όσα ο Ουράνιος Επισκέπτης της λέει, ο Αρχάγγελος της φέρνει το πιο χαρούμενο άγγελμα, της ευαγγελίζεται «ξένον και απόρρητον θαύμα», ότι ο Θεός ως άνθρωπος από αυτήν θα γίνει βρέφος, με τρόπον ασυνήθιστο και υπερφυσικό, γιατί θέλει να αναπλάσει, να αναδημιουργήσει πνευματικά όλο το ανθρώπινο γένος. Η Παρθένος ακούει, θαυμάζει, συγκλονίζεται, δέχεται τη θεία βουλή κι αποκρίνεται ταπεινά «ιδού η δούλη Κυρίου…». Η ευλογημένη ώρα της συναντήσεως του Ουρανού με τη γη!
Το Πρωτευαγγέλιο έγινε ήδη Ευαγγέλιο. Το Σχέδιο του Θεού ενεργοποιείται. Το σκοτάδι υποχωρεί. Το φως σε λίγο θα λάμψει. Έρχεται ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Γι᾽ αυτό «σήμερον χαράς ευαγγέλια γι᾽ αυτό «ευφραινέσθω η κτίσις (και) χορευέτω η φύσις».
