Όλοι γνωρίζουμε το Μοναστήρι της αγίας Λαύρας πού βρίσκεται κοντά στα Καλάβρυτα. Πρόκειται για την ιστορική Ιερά Μονή στην οποία υψώθηκε το λάβαρο της Επαναστάσεως του 1821 από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τους οπλαρχηγούς του Μωριά που είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι με αφορμή την εορτή του Αγίου Αλεξίου.
Ο άγιος Αλέξιος, του οποίου η Τιμία Κάρα φυλάσσεται στην Αγία Λαύρα θεωρείται όχι μόνο ο προστάτης της Μονής αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Καλαβρύτων, όπου εορτάζεται ως πολιούχος.
Ο άγιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τα τέλη τού 4ου αι. μ.Χ.. Ήταν το μοναδικό παιδί που απέκτησαν, ύστερα από πολλές προσευχές, οι ευσεβείς γονείς του, Ευφημιανός και Αγλαΐς, άνθρωποι πλούσιοι με αριστοκρατική καταγωγή και υψηλή θέση μέσα στην κοινωνία ― ο πατέρας του ήταν συγκλητικός και είχε στην υπηρεσία του 3000 ανθρώπους!
Ο Αλέξιος έλαβε επιμελημένη μόρφωση ενώ από μικρό παιδί διακρινόταν για το ήθος και τη σεμνότητά του. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς του θέλησαν να τον οδηγήσουν σε γάμο με μία κόρη από αρχοντική οικογένεια εκείνος προτίμησε να αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό. Έφυγε κρυφά με ένα πλοίο και έφτασε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Εκεί βρήκε καταφύγιο στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου έζησε ασκητικά για 17 χρόνια. Παρουσιαζόταν ως ζητιάνος για να εξασφαλίζει τα αναγκαία και τον υπόλοιπο καιρό αφοσιωνόταν στην προσευχή και τις ιερές Ακολουθίες. Κοινωνούσε τακτικά κι η καρδιά του ήταν πλημμυρισμένη από αγάπη προς τον Θεό και όλον τον κόσμο.
Στο μεταξύ ο Ευφημιανός είχε εξαπολύσει τους 3000 υπηρέτες του σε όλη την Αυτοκρατορία με εντολή να βρουν τον μονάκριβο γιό του. Μάταια όμως. Ακόμη κι αυτοί που έφτασαν στον ιερό Ναό όπου βρισκόταν, δεν μπόρεσαν να τον αναγνωρίσουν.
Τον Αλέξιο, ονόμασε «Άνθρωπο τού Θεού» η ίδια η Παναγία που εμφανίστηκε σ’ έναν πιστό άνθρωπο που διακονούσε στο Προσκύνημα εκείνο και του αποκάλυψε την αρετή του Αγίου. Ύστερα απ’ αυτό ο άγιος, που επιθυμούσε να ζει στην αφάνεια, έφυγε με πλοίο για την Ταρσό της Κιλικίας. Ωστόσο σφοδροί άνεμοι παρέσυραν το πλοίο και το οδήγησαν στο λιμάνι της Ρώμης. Εκεί ο άγιος, κατά πρόνοια Θεού, συνάντησε τον πατέρα του κι εκείνος, χωρίς να τον αναγνωρίσει, καθώς τον είδε πτωχό και άστεγο, τον πήρε στο σπίτι του για να τον φιλοξενήσει. Ο άγιος Αλέξιος έμεινε 17 χρόνια στο πατρικό του σπίτι χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Πριν φύγει όμως από τον κόσμο αυτό, έγραψε σ’ ένα σημείωμα όλη τη ζωή του. Μετά τον θάνατό του (410μ.Χ.), την ώρα της θείας Λειτουργίας στη Ρώμη, ακούστηκε ουράνια φωνή που καλούσε τους πιστούς να αναζητήσουν τον «Άνθρωπο του Θεού». Πράγματι ο αρχιεπίσκοπος, οι κληρικοί και ο λαός προσευχήθηκαν και τους αποκαλύφθηκε ότι το ιερό λείψανο τού «Ανθρώπου του Θεού» βρίσκεται στο σπίτι του Ευφημιανού. Όταν το βρήκαν, διάβασαν το χαρτί πού είχε στα χέρια του. Έκπληκτοι οι γονείς του άρχισαν να κλαίνε αλλά και να απορούν και να θαυμάζουν για όσα έβλεπαν: Το ιερό λείψανο ευωδίαζε και πλήθος αρρώστων θεραπεύονταν καθώς το προσκυνούσαν. Σύντομα η Εκκλησία άρχισε να τιμά ως άγιο τον Αλέξιο, πού έζησε ταπεινά και γι’ αυτό ο Πανάγαθος Θεός του χάρισε αιώνια τιμή και δόξα.
***
Το 1398 η Τιμία Κάρα του αγίου Αλεξίου μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας ως δώρο τού Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου. Άπειρα είναι τα θαύματα και οι ευεργεσίες του Αγίου στο Μοναστήρι της αγίας Λαύρας και τις γύρω περιοχές. Μάλιστα σε περιόδους ανομβρίας, σεισμών και επιδρομής ακρίδων, στις περιοχές των Καλαβρύτων αλλά και στην Αιγιάλεια, το Λεβίδι και την Κορινθία, οι ντόπιοι συνηθίζουν να τελούν αγιασμούς, παρακλήσεις και λιτανείες με την Τιμία Κάρα του. Και πράγματι, έχουν καταγραφεί πολλά θαυμαστά σημεία της προστασίας του Αγίου.
Το 1929, σε ένα χωριό της περιοχής της Αιγιαλείας είχε πέσει πολλή ακρίδα. Τότε με την προτροπή του ιερέα του χωριού, ζήτησαν από το Μοναστήρι να τους φέρουν την κάρα του αγίου Αλεξίου. Πράγματι την έφεραν δύο πατέρες της Μονής και οι κάτοικοι την υποδέχθηκαν με τιμές και συγκεντρώθηκαν σ’ ένα αλώνι. Έπεσαν όλοι στα γόνατα, έκαναν αγιασμό και στη συνέχεια ο ιερέας σταύρωσε με την τιμία κάρα τον κόσμο και την περιοχή, ενώ όλοι έψαλλαν το «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου…». Τότε σηκώθηκε ένα σύννεφο από ακρίδες και έπεσε στο ποτάμι. Όλοι οι κάτοικοι που είδαν αυτό το θαυμαστό γεγονός, έκλαιγαν από χαρά και ευχαριστούσαν τον Άγιο που φύλαξε τις σταφίδες τους από ανυπολόγιστη ζημιά.
Ο άγιος Αλέξιος είναι ο πολιούχος των Καλαβρύτων. Πολλοί χριστιανοί φέρουν το όνομά του αλλά και μια κεντρική οδός της πόλεως ονομάζεται οδός Αγίου Αλεξίου. Στις 17 Μαρτίου, ημέρα της μνήμης του, ύστερα από ολονύκτια αγρυπνία στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, η Τιμία Κάρα του μεταφέρεται το πρωί με λιτανευτική πομπή στον Μητροπολιτικό Ναό Καλαβρύτων για να την προσκυνήσουν οι πιστοί.
Είναι πράγματι θαύμα συγκλονιστικό και μεγάλη ευλογία για τον τόπο, το γεγονός ότι η Τιμία Κάρα τού Αγίου διασώζεται πάνω από 600 χρόνια παρά το ότι η Μονή της Αγίας Λαύρας πολλές φορές καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο πολύτιμος αυτός θησαυρός αποτελεί πηγή παρηγορίας και ενισχύσεως για κάθε πιστό χριστιανό που επικαλείται τις πρεσβείες του αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού.
Από το περιοδικό “Προς τη Νίκη”, τεύχος 769 (Μάρτιος 2014)
