Το αστέρι του Ολύμπου
Ό Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, συνδέθηκε στα προχριστιανικά χρόνια με το μύθο τού δωδεκάθεου, έγινε το σύμβολο της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων, τόπος που τον περιέβαλλε φόβος και δέος. Ωστόσο, από τη στιγμή που η Ελλάδα δέχθηκε το φως του Ευαγγελίου, δεν μπορούσε κι ο Όλυμπος να μείνει στο σκοτάδι των μύθων και των ειδώλων… Γύρω στο 1534 μ. X. ένας ιερομόναχος με το όνομα Διονύσιος…
Να χτίσετε μια «Βασιλειάδα»
Τον μήνα Ιανουάριο χρωματίζει με το μυστικό άρωμα της αγιότητας ο ασκητικός Μέγας Ιεράρχης Βασίλειος ο Καππαδόκης. Έζησε τον 4°αιώνα και ήταν φημισμένος για τα πολλά του προσόντα. Η τρομερή επιστημονική του κατάρτιση και το θάρρος της γνώμης του, η δυνατή συγγραφική του πένα, το θεολογικό βάθος των λόγων του και η άγια ζωή του ήταν μερικά μόνο από τα χαρίσματα πού τον κατέστησαν Μέγα. Εκείνο όμως πού και εξοχήν τον διέκρινε ήταν…
Μικρές και μεγάλες θυσίες
Πάει στο Γυμνάσιο ο Μανώλης και συνεχίζει αυτό που του έμαθε ο παππούς του, ο παπα-Μανώλης, όσο ζούσε. Από μικρός συνήθισε να μπαίνει με χαρά στο Ιερό Βήμα, να πατάει στον ουρανό δηλαδή, όπως του ’λεγε με ευλάβεια ο παππούς. Κι όταν ασπαζόταν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ στην αριστερή πόρτα του Ιερού και περνούσε μέσα, οι κουβέντες τελείωναν…
Κάπνισμα: Ένας ύπουλος εχθρός
Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό Σαββάτου. Οι πρώτες σταγόνες της βροχής βρίσκουν τη Λίνα με τη μητέρα της να διασχίζουν την «Έρμου» φορτωμένες με ψώνια. Δίπλα τους βαδίζει μία νέα συνομήλικη της Λίνας, με το κινητό στο ένα χέρι και το τσιγάρο στο άλλο. Φαίνεται χειραφετημένη, «καπνίζει και μιλάει», ενώ χαρούμενα απολαμβάνει τη σιγανή βροχούλα. Η Λίνα καρφώνει το βλέμμα επάνω της. «Πόσο ελεύθερη είναι, σκέφτεται… απολαμβάνει την ανεξαρτησία της… και αυτός ο καπνός από το τσιγάρο της… πόσο ρομαντική την κάνει»…
Στο νέο τεύχος «ΠτΝ» του Ιανουαρίου αυτά και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα άρθρα!
