Με όπλο την αγάπη για την Πατρίδα και το συνάνθρωπο, οι  Χ.Α. Γυμνασίου και Λυκείου  Αθηνών, επισκεφθήκαμε τους ασθενείς  στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», που η ασθένεια δεν τους επέτρεψε να χαρούν τη μέρα αυτή στα σπίτια τους.

Οι γαλανόλευκες σημαιούλες, οι εικόνες της Αγίας Σκέπης, τα περιοδικά μας με εθνικό περιεχόμενο μαζί με το ζωντανό πατριωτικό τραγούδι μας και… το πλατύ χαμόγελο, θέρμαναν τις καρδιές, γέμισαν με ελπίδα τα πρόσωπα και έφεραν δάκρυα συγκίνησης και χαράς στα μάτια αρρώστων και συγγενών….

Σε κάποιους βέβαια ξύπνησαν μνήμες…..

«…το 1940 που κηρύχτηκε ο πόλεμος ήμουν 15 χρονών. Οι Γερμανοί ήταν ατέλειωτοι και πάνοπλοι…. Οι Έλληνες όμως πολεμούσαν γενναία! Ήταν λιονταρόψυχοι, ήταν παλικάρια!!! Όπως τραγουδάτε κι εσείς τώρα! ΝΑ ΖΗΣΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ! Τι μου θυμίσατε κορίτσια!   Να ‘στε πάντα καλά!», μας είπε κάποιος νοσηλευόμενος και γέμισαν τα μάτια του!

Και σε άλλους ελπίδες…

«…Δεν καταλαβαίνει ο πατέρας μου κορίτσια. Όμως φέρτε μια σημαία μήπως τη δει και ξυπνήσει!», είπε η συνοδός κάποιου αρρώστου… Κι ο παππούς στη θέα της σημαίας δεν έμεινε ασυγκίνητος! Και είδε και κατάλαβε και εκφράστηκε…

Δώσαμε και πήραμε χαρά. Το απόγευμά μας έκλεισε με κέρασμα και ωραία αναστροφή!

Καλά περάσαμε, αλλά ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ;