«Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον.» Ιωαν. ιστ. 33
Έζησα και φέτος στην κατασκήνωση τόσες ευκαιρίες και ωραίες στιγμές!
Ένα δυνατό σύνθημα και έναν ύμνο να τραγουδώ από την καρδιά μου, «Μην αποκάμεις μαχητή μες το ταξίδι το μακρύ»!
10 Νεομάρτυρες Αγίους από την πρόσφατη Ιστορία, νέους, περίπου στην ηλικία μου, ήρθαν φέτος σε κάθε ομάδα ως προστάτες, αστέρια φωτεινά που λάμπουν στο στερέωμα της Εκκλησίας και μας οδηγούν στον αγώνα της ζωής!
Με θυμάμαι στις συζητήσεις με την Ομάδα μου, για τα socialmedia, την μοναξιά και τη φιλία, τις ιεραποστολικές εξορμήσεις και τους κρυπτοχριστιανούς σήμερα!
Ταξίδεψα για να παρακολουθήσω μία προς μία όλες τις πονεμένες στιγμές που συνέθεσαν το δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού και φέτος, ακριβώς 50 χρόνια μετά, ν’ αποτίνω φόρο τιμής στους αγνοουμένους, τους διωγμένους, τους αδικοχαμένους αδελφούς της νήσου που φέρει ακόμη πάνω της τα σημεία της φρικτής εισβολής. Ζωγράφισα πανό, φώναξα συνθήματα και η καρδιά μου πόνεσε παρακολουθώντας την αληθινή ιστορία μιας γνωστής Κυπριακής οικογένειας σε θεατρικό δρώμενο. Ήταν σαν να ‘θελα και εγώ να γευτώ από «των αθανάτων το κρασί» που πότισε όλες τις ηρωικές μορφές εκείνου του τραγικού καλοκαιριού του 1974…
Πώς μπορώ να ξεχάσω φυσικά, το απόγευμα που μεταμορφώθηκε η τραπεζαρία μας σε «Gelateria» στην οποία απολαύσαμε με επαγγελματικό σέρβις παγωτό, τα οργανωμένα παιχνίδια στο φως της ημέρας αλλά και τη νυχτερινή δροσιά! Τις όμορφες διακοσμήσεις στα σπιτάκια, την γυμναστική και τα πρωινά παιχνίδια, την βιβλιοθήκη και τις ώρες μελέτης, το πικ-νικ στη φύση και το λούνα-παρκ, τις ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις, για την σωστή στάση του σώματος, την στοματική υγιεινή και ασκήσεις έκτακτης ανάγκης για την αιμοδοσία,!
Πρωταθλήματα, χοροί, βόλτες, ψυχαγωγία, η πρωινή ανάβαση στο βουνό για ανατολή, ηχογράφηση, επιτραπέζια, προβολές… 1 σύστημα βράβευσης και 5 μοναδικά δημιουργικά εργαστήρια.
Με θυμάμαι, ακόμη, να ετοιμάζομαι με την Ομάδα μου για το φεστιβάλ της Μουσικής, ν’ απολαμβάνω τα με τόση αγάπη και αυταπάρνηση λαχταριστά γεύματα και να δείχνω την ευγνωμοσύνη μου στο αφιερωμένο γεύμα στις κυρίες μας!
Και πρωί – βράδυ ραντεβού στο ναό και τον ιστό της σημαίας… Στέκομαι στις πιο ιερές ώρες της κατασκήνωσης, της εξομολόγησης, της συζήτησης με τους πνευματικούς, τις ώρες της Λατρείας.
Εκεί που η ψυχή ανεβαίνει και παίρνει αποφάσεις για μια ολόκληρη ζωή.
Αναπολώ τις στιγμές που τραγουδούσα με τις φίλες μου τα βράδια στο μπαλκόνι του ναού και αγνάντευα τ’ άπειρα αστέρια… Και από την γαλήνη του βουνού, πίσω στους ρυθμούς της ζωής, πίσω στο σπίτι, στο σχολείο, στη ζωή… Φασαρία, διάβασμα, παρέες, όνειρα, προβληματισμοί…Σαν να χάνομαι ανάμεσα στον κόσμο… Μα κάπου εκεί, κάθε στιγμή να ακούω μια φωνή να με κρατά…
«Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον.»
Loading the next set of gallery items...
