Πετάχτηκα από το κρεβάτι! Το ρολόι έδειχνε 6:40, ευτυχώς είχα βρει τα ρούχα μου από το προηγούμενο βράδυ και δεν χρειάστηκα πολλή ώρα να ετοιμαστώ! Έπρεπε 7:30 να φεύγουμε από την Παναγία Βλαχερνών, δεν ήθελα να καθυστερήσω μία ολόκληρη εκδρομή… οι δρόμοι ευτυχώς άδειοι και σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει στο σημείο εκκίνησης. Ανυπομονούσα πολύ να φτάσουμε για να δω τις φίλες μου και την Ομαδάρχισσα μου.
«Κυρία, κυρία έφτασα! Σε ποιο λεωφορείο να μπω;». Και έτσι 2 γεμάτα λεωφορεία με αγουροξυπνημένα, αλλά χαρούμενα πρόσωπα ξεκίνησαν για την πόλη του Ναυπλίου!
Το πρωινό πρόγραμμα στο λεωφορείο περιλάμβανε την πρωινή μας προσευχή και ένα σύντομο αγιογραφικό ανάγνωσμα… και μετά; Τα φυλλάδια μοιράστηκαν, η κουρδισμένη κιθάρα ξεπρόβαλε και… ήρθε η ώρα του τραγουδιού!!! Αυτό ήταν! Το λεωφορείο είχε ξυπνήσει για τα καλά! Και με τους στίχους «πως μ’ αγαπάς, νιώθω μες στης ζωής το δρόμο Εσύ Χριστέ, η οδός που δείχνει το φως» φτάσαμε στην πρώτη μεγάλη στάση… στον Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού.
Ένας ναός μέσα στο πράσινο. Είχαμε την τιμή και την ευλογία να μας καλωσορίσει ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, να μας μιλήσει για την αριστουργηματική ρωσική αρχιτεκτονική του ναού και να μας αφηγηθεί κάποια από τα πολλά θαύματα του Αγίου. Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα ευλάβειας και θαυμασμού ταυτόχρονα θυμάμαι να χαζεύω δεξιά και αριστερά Αγίους από όλον τον κόσμο. «Κοίτα υπάρχει Άγιος από την Ιαπωνία και από την Τουρκία», λέγαμε μεταξύ μας.
Η ξενάγηση συνεχίστηκε στο Μουσείο που υπάρχει κάτω από τον ναό. Ο Μητροπολίτης με απόλυτη ηρεμία μας μιλούσε και μας έδειχνε αντικείμενα που σχετίζονται με τη ζωή του Αγίου Λουκά. Εντυπωσιακό έκθεμα το τεμάχιο της άφθαρτης καρδιάς του, το δισκοπότηρο που χρησιμοποίησε ο Άγιος κατά την τέλεση της Θείας Λατρείας στη διάρκεια της εξορίας του, τα γυαλάκια του που εμφανίζονται στις περισσότερες φωτογραφίες της ζωής του καθώς και πλούσια συλλογή από τα ιατρικά του εργαλεία.
«Σφίξε αδερφέ τον σταυρό που σου χάρισα μέσα στα χέρια» τραγουδήσαμε έξω από τον Ναό, πήραμε την ευχή του Μητροπολίτη και με την ευλογία του Αγίου Λουκά αποχωρήσαμε και σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο Παλαμήδι. Η ιστορία απλώνεται μπροστά μας, περπατάμε εκεί όπου στις 30 Νοεμβρίου του 1822, οι Έλληνες ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης και οδήγησαν το Ναύπλιο στην απελευθέρωση. Η φυλακή όμως που καταδικάστηκε σε θάνατο ο αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για οκτώ μήνες, μας υπενθυμίζει την αχαριστία που γράφτηκε σε μία από τις σελίδες της ιστορίας μας.
Έφτασε μεσημέρι! Μία ταβέρνα μόνο για τις Χαρούμενες Αγωνίστριες της Αθήνας! Πλούσιο φαγητό, ξεκούραση από το περπάτημα και… τις φωτογραφίες στο Παλαμήδι! «Που θα πάμε μετά;», ρώτησα. Στο λιμάνι του Ναυπλίου μας περίμεναν 3 καραβάκια για να σαλπάρουν και να μας αφήσουν στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων, στο Μπούρτζι! Ένα κάστρο με ιστορία, αφού εκεί κατέφυγε η Ελληνική Κυβέρνηση δύο φορές μετά την απελευθέρωση για να αποφευχθεί ο εμφύλιος του έθνους. Ένα κάστρο όμως και με θέα την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ναύπλιο!
Στη συνέχεια προσκυνήσαμε στο ναό του Νεομάρτυρα Αγίου Αναστασίου, περπατήσαμε στα στενά του Ναυπλίου, περάσαμε από την μεγαλοπρεπή πλατεία Συντάγματος και φτάσαμε στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα όπου εκεί καταγράφηκε ακόμα μία μελανή σελίδα της ιστορίας μας, η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια.
«Κάπου εδώ κοντά υπάρχει ένα γνωστό παγωτατζίδικο;» ρώτησα την Ομαδάρχισσά μου.
Γεμίσαμε το Ναύπλιο με φωνές και γέλια, άλλωστε δεν τα λες και λίγα 110 άτομα! 17:45 επιβίβαση στα πούλμαν με προορισμό την νυν πρωτεύουσα της Ελλάδας!
Έριξα ένα βλέμμα πίσω μου και κατάλαβα πόσο ωραία μέρη έχει η πατρίδα μας! Εύχομαι να κρατάμε ζωντανή την κληρονομιά μας και να βάφουμε με άσπρο χρώμα κάθε μελανή σελίδα της ιστορίας μας! Από σήμερα ξέρω περισσότερα για την ιστορία της πατρίδας μου! Σε αυτή την εκδρομή ένα είναι σίγουρο ότι χορτάσαμε και από πνευματικά αλλά και από υλικά αγαθά! 110 φωνές στα 2 λεωφορεία τραγουδάγαμε «Πόσα να Σου ψάλλω Ευχαριστώ;» και τώρα που έφτασα στο σπίτι μου θα περιμένω να ανακοινωθούν οι ημερομηνίες της ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ που το τραγούδι και η δοξολογία θα αποτελεί την καθημερινότητα μου!
Περάσαμε τέλεια!
Και στον Άγιο Λουκά και στο Παλαμήδι και στο Μπούρτζι. Κι ο Σεβασμιώτατος ήταν τόσο απλός μαζί μας!
Μοναδικές στιγμές μαζί με συν – Αγωνίστριες! Τραγούδι, όμορφη παρέα και άλλα πολλά!
Τα θυμάμαι όλα με νοσταλγία και χαρά και σκέφτομαι πότε θα ξαναβρεθούμε!
Αλήθεια πότε;