Σου λέω αντίο μάνα
Στίχοι: Μαρίνα, Γλυκερία – Αθήνα (Πεύκη)
Μουσική: Μαρίνα

Μέσα σε φλόγες και καπνούς
ο άνθρωπος αλλάζει
τρέχει ο ήλιος να κρυφτεί
κι η Παναγιά τρομάζει.

Κοιτάζω τώρα προς τον ουρανό
μια προσευχή δειλά Σου ψιθυρίζω:
να μην ξεχνώ τον τόπο μου ποτέ,
της λησμονιάς τον δρόμο μην γνωρίσω.

Σου λέω αντίο μάνα
με παίρνουνε μακριά σου
τον άντρα, τα παιδιά σου, δεν ξέρω που μας παν’.
Φεύγουμε από τον Πόντο, τη γη μας χαιρετούμε
τις εκκλησιές θωρούμε με πόνο και καημό.

Μέσ’ της φωτιάς το πέλαγο
τρέχουμε να κρυφτούμε
οι Τούρκοι μοιάζουν τέρατα
μάνα πώς θα σωθούμε;

Κοιτάζω τώρα προς τον ουρανό
μια προσευχή δειλά Σου ψιθυρίζω:
να μην ξεχνώ τον τόπο μου ποτέ,
της λησμονιάς τον δρόμο μην γνωρίσω.

Τί θ’ απογίνουν όλα; Το σπίτι, τα παιδιά μας;
Οι εικόνες, η εκκλησιά μας και το καμπαναριό;
Πώς θα σημάνει πάλι της λευτεριάς την ώρα,
για να βγει πάλι ο ήλιος, σ’ ελεύθερο ουρανό;