Ερώτηση που λάβαμε:

Αφού στην εκκλησία είμαστε όλοι ίσοι γιατί οι επίσκοποι και οι αρχιερείς φοράνε όλα αυτά τα άμφια και δέχονται πολλές τιμές; Δεν είναι μια διάκριση από τους πιστούς όλη αυτή η τιμή που δέχονται, ο αρχιεπίσκοπος και οι υπόλοιποι μητροπολίτες και επίσκοποι; Επίσης γιατί πρέπει να έχουν τόσο ακριβή και πλούσια ένδυση; Στο κάτω-κάτω ο ίδιος ο Χριστός δεν γεννήθηκε ταπεινά σε έναν στάβλο;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας: 

Για να μπορέσουμε να δώσουμε μία απάντηση στο ερώτημα θα πρέπει πρώτιστα να κατανοήσουμε τον όρο «Επίσκοπος», αναλύοντάς τον από την φιλολογική του και ιστορική του πλευρά.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, επί + σκοπός, από το ρήμα επισκοπέω/ώ (= παρατηρώ, εξετάζω, επιτηρώ) ο επιβλέπων.

Ο όρος Επίσκοπος εμφανίζεται ήδη από τα έργα του Ομήρου και σημαίνει «ο επιβλέπων, ο φρουρός». Στην Παλαιά Διαθήκη έχει την ίδια σημασία. Έτσι βλέπουμε τον Ιωσήφ επίσκοπο «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πετεφρῆ» (Γεν λθ΄,4), και οι τρισχίλιοι και εξακόσιοι άνδρες «ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Σολομώντος» (Παραλ. β΄,18). Στην Καινή Διαθήκη ο όρος Επίσκοπος είναι συνώνυμος με τον όρο «Πρεσβύτερος» .

Ωστόσο ο όρος Επίσκοπος είναι περισσότερο γνωστός ως αξίωμα και βαθμός ιεροσύνης στήν Χριστιανική Εκκλησία.

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ίδρυσε την Εκκλησία και όρισε τα μέσα για την σωτηρία του ανθρώπου, ανέθεσε στους δώδεκα Αποστόλους να κηρύξουν τον λόγο Του, να τελούν τα Μυστήρια και να διοικούν την εκκλησία. Οι Απόστολοι με την σειρά τους ανέθεσαν τα καθήκοντα αυτά στους διαδόχους τους χειροτονώντας επισκόπους (στην Καινή Διαθήκη ο Τίτος και ο Τιμόθεος). Οι Επίσκοποι με την σειρά τους άλλους επισκόπους και οι κρίκοι της αλυσίδας αυτής φθάνουν μέχρι και σήμερα για να συνεχιστούν έως και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.

Κάθε επίσκοπος, είτε είναι Πατριάρχης, Πάπας, Αρχιεπίσκοπος, Μητροπολίτης, Βοηθός Επίσκοπος, Χωρεπίσκοπος ή όποιος άλλος τίτλος μπορεί να συνοδεύει τον τρίτο βαθμό της ιεροσύνης, είναι συνεχιστής του έργου των Αγίων Αποστόλων. Συνεπώς η τιμή που απολαμβάνουν οι Επίσκοποι δεν είναι τιμή σε ένα πρόσωπο που συμπαθούμε ή που ίσως φοβόμαστε, αλλά τιμή στην αποστολή που του έχει ανατεθεί από την Εκκλησία.

Επίσης στο πρόσωπο κάθε Επισκόπου, που κατέχει την πληρότητα της ιεροσύνης, γίνεται η αναφορά κάθε τοπικής Εκκλησίας. Δηλαδή, όταν τελείται ακολουθία η Θεία Λειτουργία, οπωσδήποτε πρέπει να αναφέρεται το όνομά του. Έτσι η Εκκλησία δεν είναι μία αφηρημένη έννοια αλλά ο Επίσκοπος είναι το πρόσωπο αυτό που στέκει εις τόπον και τύπον Χριστού.

Έτσι κάθε τιμή είτε εκφράζεται με τον λόγο ή τον σεβασμό ή με την προσφορά των καλύτερων και πολυτελών ενδυμάτων, είναι τιμή στον Θεό, και στον Θεό Τού προσφέρουμε το καλύτερο που έχουμε. Γι’ αυτό και στη θέση του Επισκόπου πρέπει να εκλέγεται ο αξιότερος και ο καλύτερος.

Βιβλιογραφία

Γ. Κωνσταντίνου, «Λεξικόν τῶν Ἁγίων Γραφῶν», ἐκ τοῦ τυπογραφείου τῆς Ἀθηναΐδος, Ἀθήναις 1888.

«Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια», Στρατηγικές Εκδόσεις, Αθήνα 2012.