Συνετός και ολιγαρκής στα νεανικά του χρόνια ο Όσιος Μαλός, έμεινε φτωχός στην ύλη για να γίνει πλούσιος εν Χριστώ. Δεν ήταν μεγάλης μορφώσεως, ήταν όμως πολλής πίστεως και ζήλου θερμού. Επειδή δεν μπορούσε να διδάσκει δημόσια, έκανε κήρυγμα στον κάθε ένα χωριστά. Ο Μαλός είχε μεγάλη πνευματική διάκριση, ώστε να μη γίνεται βαρύς, ενοχλητικός και άστοχος στις ιδιαίτερες αυτές νουθεσίες. Η θεία χάρη τον είχε οπλίσει με μεγάλη λεπτότητα και αγάπη, που του υπαγόρευαν πάντοτε τι ήταν συμφέρον να ειπωθεί και τι έπρεπε να παραλειφθεί.
Στη συνέχεια ακολούθησε την ερημική ζωή. Αλλά όσοι μάθαιναν που βρίσκεται έρχονταν και τον ζητούσαν στο ερημητήριό του. Και αυτός όμως, κατά διαστήματα, κατέβαινε στις πόλεις, όχι για να κάνει ομιλίες, αλλά για να σκορπίσει ευεργεσίες. Διότι ο Κύριος τον είχε προικίσει και με τη δύναμη να θεραπεύει θαυματουργικά διάφορες αρρώστιες. Πολλοί μάλιστα βρήκαν τη γιατρειά τους με τις προσευχές του Οσίου Μαλού και δια μόνου της επιθέσεως των χειρών του. Αλλά και όταν εξεδήμησε προς τον Κύριο, το λείψανο του ανάβλυζε μύρο και έγινε πηγή ιάσεως διαφόρων ασθενειών.
Πηγή: “Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας” του Χρήστου Δ. Τσολακίδη
