Σκέψεις και ανοίγματα παιδιών που έμειναν στο μυαλό μου.
Ήταν 14 μέρες γεμάτες θαύματα. Ένα σωρό θαύματα!
Μία εβδομάδα πέρασε από το θαύμα της Μεταμόρφωσης. Μία εβδομάδα από εκείνον τον αυθόρμητο λόγο του Πέτρου «Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ». Αυτός ο λόγος περικλείει όλες εκείνες τις φανερές αλλά και τις απόκρυφες σκέψεις του κάθε παιδιού στην κατασκήνωση.
Ξέρεις τι είναι να ζητάς να μείνουμε για πάντα στη γεύση του Παραδείσου;
Να θες να σταματήσεις τον χρόνο σε εκείνο το pick του θαύματος της κάθε ψυχής.
Αυτά τα picks στον κόσμο διαφέρουν. Άλλωστε αυτό είναι το θαύμα: βίωμα που δεν μεταδίδεται με λόγια, με εικόνες, με στιγμιότυπα. Μπορεί να γίνεται μπροστά στα μάτια σου αλλά να μην είσαι άξιος να το βιώνεις. Έτσι είναι ο κόσμο μας.
Αλλά μπορείς να ανάγεις την ευλογία των 14 ημερών στις υπόλοιπες 351 ημέρες του χρόνου! Στο κάτω κάτω το οφείλουμε σε αυτά τα παιδιά που ζήσαν το θαύμα!
«Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι».
Ο Κύριος είναι πανταχού παρών, δεν περιορίζεται ούτε σε τόπο ούτε σε χρόνο ούτε σε μία σκηνή ούτε σε ένα σπιτάκι.
Το ερώτημα είναι αν θέλουμε εμείς να συγκατοικήσουμε μαζί Του
και να ζούμε τον Παράδεισο πριν τον αιώνιο Παράδεισο ή αν μας αρκούν οι 14 ημέρες.
