Τι μπορεί να προσφέρει μια γυναίκα μέσα στην κοινωνία! Προικισμένη από τον Θεό με ιδιαίτερα χαρίσματα μπορεί η πιστή και ενάρετη γυναίκα να δημιουργήσει έργο αξιόλογο. Να θερμάνει με την πλούσια χριστιανική της αγάπη, να ενισχύσει και να στηρίξει με τίς αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες της. Τέτοιο πρότυπό μας δίνει με τη ζωή της η αγία Ταβιθά.
Το ονομά της θα το βρούμε στην Καινή Διαθήκη, στο 9ο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων. Έζησε τα πρώτα χρόνια τού Χριστιανισμού και διέμενε στην Ιόππη, τη σημερινή Γιάφφα. Δεν άργησε να φθάσει και εκεί η νέα διδασκαλία του ευαγγελίου του Χριστού. Γρήγορα ιδρύθηκε η μικρή Εκκλησία στην οποία εξέχουσα θέση κατείχε η Ταβιθά, που στα ελληνικά σημαίνει Δορκάς.
Ο συγγραφέας των Πράξεων ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει και εξηγεί την εξέχουσα θέση της Ταβιθα λόγω των καλών της έργων. Ήταν «πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών ών εποίει» (Πράξ. θ 36).
Μέσα στη μικρή αυτή φράση κρύβεται το εγκώμιο για την πιστή και φιλάνθρωπη Ταβιθά, η οποία ως δένδρο καρποφόρο ήταν κατάφορτη από αγαθούς καρπούς αγάπης και προσφοράς. Γυναίκα δραστήρια που σκορπίζει παντού τα αγαθά της πλούσιας προσφοράς της. Κι όλα αυτά ήταν απαύγασμα της αναγεννημένης ψυχής της, η οποία εγκολπώθηκε τη διδασκαλία του Χριστού, εμβάθυνε σ’ αυτή και την έκανε πράξη στη ζωή της.
Η αγαθοεργία είναι άλλωστε θείο παράγγελμα που ισχύει για κάθε Χριστιανό: αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευμεταδότους είναι, κοινωνικούς (Α΄ Τιμ. ς΄ 18).
Έργα αγαθά και ελεημοσύνες πολλές ήταν η ασταμάτητη φροντίδα της, χωρίς ποτέ να κουράζεται. Τα δραστήρια χέρια της είχαν μεταβληθεί σέ μηχανή που κατασκεύαζε ποικίλα ενδύματα, με τα οποία θέρμαινε χήρες και ορφανά, πτωχούς και αρρώστους. Από το στόμα της έβγαιναν λόγια παρηγορίας, για να στηρίξει και ενισχύσει τους ταλαιπωρημένους της ζωής.
Κάποια όμως μέρα η φιλάνθρωπη Ταβιθά ασθένησε, και παρά τις πολλές περιποιήσεις των πιστών της ανθρώπων η ασθένειά της την οδήγησε στο θάνατο. Τι θρήνος ξέσπασε τότε ανάμεσα στον πιστό λαό! Πόσα δάκρυα έχυσαν για το θάνατο εκείνης, η οποία τους γέμιζε τη ζωή με τα έργα της αγάπης της! Της έκαναν τις απαραίτητες περιποιήσεις, την ετοίμασαν και την τοποθέτησαν στο κεντρικό δωμάτιο του σπιτιού, στο υπερώο, όπου συνήθως αποσυρόταν για προσευχή.
Δεν περιορίσθηκαν όμως μέχρις εδώ. Γνώριζαν οι Χριστιανοί της Ιόππης ότι ο απόστολος Πέτρος βρισκόταν στη γειτονική τους πόλη, τη Λύδδα, όπου μόλις πριν από λίγο είχε θεραπεύσει με θαύμα τον παράλυτο Αινέα. Πρός τον Πέτρο λοιπόν ως θαυματουργό του Κυρίου απόστολο στρέφουν την ελπίδα τους. Στέλνουν δυο ανθρώπους να τον καλέσουν κοντά στην αποθανούσα μεγάλη ευεργέτιδα των Χριστιανών της Ιόππης. Τον παρακάλεσαν «μή οκνήσαι διελθείν έως αυτών», να μην καθυστερήσει να έρθει κοντά τους, έστω κι αν η Ταβιθά πέθανε. Η πίστη θα κάνει το θαύμα της.
Όταν ο Πέτρος χωρίς καμιά καθυστέρηση έφθασε στην Ιόππη, τι εκπλήξη ένιωσε από την υποδοχή που του επεφύλαξαν οι Χριστιανοί! Οι φτωχοί, οι χήρες και τα ορφανά, όταν τον αντίκρισαν, με δάκρυα στα μάτια, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί έδειχναν τους χιτώνες και τα ιμάτια που φορούσαν και ήταν όλα φτιαγμένα από τα χέρια της νεκρής πλέον Ταβιθά. Κλάματα και έπαινοι, παρακλήσεις και ικεσίες αποτελούσαν τον καλύτερο και πιο αληθινό επικήδειο λόγο για την προσφορά της ενάρετης γυναίκας.
Συγκινημένος ο θείος Απόστολος οδηγήθηκε από τους πιστούς στο υπερώο του σπιτιού. Στάθηκε μπροστά στη νεκρή Ταβιθά, ενώ γύρω του πλήθος Χριστιανών, οι οποίοι έκλαιγαν, προσεύχονταν και περίμεναν. Μέχρι τότε ο απόστολος Πέτρος είχε κάνει θαύματα πολλά. Ανάσταση όμως νεκρού δεν είχε κάνει ακόμη. Αλλά η θεία δύναμη είναι πάντοτε η ίδια και για τα πιο δύσκολα αιτήματα. Κλείνει την πόρτα του υπερώου και μένει μόνος. Γονατίζει ενώπιον του παντοδύναμου Κυρίου, ο οποίος μπροστά του πριν από χρόνια είχε αναστήσει τη νεαρή κόρη του Ιαείρου. Προσεύχεται με πίστη θερμή για να κάνει ο Κύριος το θαύμα και να εκπληρώσει το θερμό πόθο των πιστών τής Ιόππης. Με βαθιά πίστη για το θαύμα στρέφεται προς τη νεκρή και την προσφωνεί: Ταβιθά, ανάστηθι!
Δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Η νεκρή με τη δύναμη του Χριστού «ήνοιξε τούς οφθαλμούς αυτής, καί ιδούσα τόν Πέτρον ανεκάθισε. δούς δέ αυτή χείρα ανέστησεν αυτήν» (Πράξ. θ 4041).
Έτσι περιγράφει το θαύμα της αναστάσεως ο ιερός συγγραφέας των Πράξεων Λουκάς με το ύφος της ιατρικής του ιδιότητας.
Απερίγραπτη και ανέκφραστη ήταν η χαρά των Χριστιανών, όταν ο Πέτρος άνοιξε την πόρτα του υπερώου και παρουσίασε την Ταβιθά ζωντανή να περπατάει και να μιλάει όπως και πρώτα. Τη θλίψη και τα κλάματα διαδέχθηκε η χαρά και η ευφροσύνη. Την ικετήρια προσευχή η ευχαριστία και ο αίνος προς τον παντοδύναμο Κύριο. Το θαύμα διαδόθηκε αστραπιαία ως θαύμα της πίστεως του Χριστού και πολλοί πίστευσαν σ’ αυτόν.
Η Ταβιθά συγκλονισμένη από το θαύμα και με νέες δυνάμεις συνέχισε το ιερό έργο της μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και άφησε εκλεκτό και φωτεινό παράδειγμα γυναίκας Χριστιανής στολισμένης με τα άφθαρτα στολίδια της αγάπης και αγαθοεργίας.
Ώ, αλήθεια, αν αντιλαμβάνονταν οι γυναίκες της εποχής μας τι μπορούν να προσφέρουν στον τομέα τής φιλανθρωπίας και της αγάπης! Εκεί τα γυναικεία χαρίσματα αξιοποιούνται και η ψυχή γεμίζει από αληθινή χαρά και βαθιά ικανοποίηση. Πόσο πολλά μπορούν να επιτύχουν, όταν διαθέτουν λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους σε ιερά έργα για την ανακούφιση των άλλων! Και υπάρχει τόση ανάγκη σήμερα εργασίας και συνεργασίας σε έργα αγαθοεργίας. Υπάρχει ανάγκη μιμητριών της αγίας Ταβιθα που θα είναι πλήρεις αγαθών έργων και ελεημοσυνών.
Μαθήτρια ένθεος, εν τη Ιόππη σεμνή, Χριστού εχρημάτισας, και εν πολλοίς οικτιρμοίς, αυτόν εθεράπευσας. Όθεν υπό τού Πέτρου, ως ηγέρθης θανούσα, έδειξας του σου βίου, Ταβιθά μακαρία, πάσι την κεκρυμμένην θείαν λαμπρότητα. (Απολυτίκιον. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε)
Μαθήτρια Κυρίου εν Ιόππη περίδοξος, ώφθης Ταβιθά εν ελέει, αυτόν θεραπεύουσα, καί χήραις καί πτωχοίς καί ορφανοίς, επήρκεσας πλουσία σου χειρί. Δία τούτο ως δοχείον σε αρετών, τιμώμεν ανακράζοντες: δόξα τώ σέ δοξάσαντι Χριστώ. Δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ελεούντι διά σού, πιστών τά συστήματα.(Έτερον. Ήχος α΄. Τής ερήμου πολίτης)
Από το βιβλίο «Καλλίνικοι Μάρτυρες» του Αρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη
