Δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα…
Η Εκκλησία μας μάς επαναφέρει και πάλι στην ημέρα της Ανάστασης!
Μας ζητάει να παρακολουθήσουμε ξανά τα γεγονότα εκείνης της Πρώτης Κυριακής της Ανάστασης.
Να εστιάσουμε σε κάποια πρόσωπα… τις Μυροφόρες!
Ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες και γιατί ονομάζονται Μυροφόρες;
Οι Μυροφόρες ήταν πιστές μαθήτριες του Χριστού, που Τον ακολουθούσαν και τον διακονούσαν σε όλες Του τις ανάγκες. Παρέμειναν κοντά Του κατά τις δύσκολες ώρες του Πάθους Του, ενώ οι άλλοι μαθητές φοβήθηκαν και κρύφτηκαν. Τα ονόματά τους θα ήταν άγνωστα σε μας, εάν τα ξημερώματα εκείνης της μοναδικής ημέρας δεν έκαναν κάτι πραγματικά παράτολμο.
Ξεκίνησαν μέσα στο ημίφως τα χαράματα, αψηφώντας κάθε κίνδυνο από τους εχθρούς του Κυρίου, μη λογαριάζοντας και τη δυσκολία της αποκύλισης της βαριάς πέτρας του μνημείου, για να μυρώσουν το νεκρό – όπως νόμιζαν – Σώμα του Διδασκάλου τους σύμφωνα με τη συνήθεια που είχαν εκείνη την εποχή οι Εβραίοι. Από αυτή τους την πράξη ονομάστηκαν Μυροφόρες, διότι έφεραν (=κρατούσαν) στα χέρια τους τα μύρα, με τα οποία θα μύρωναν το Σώμα του Κυρίου.
Αρκετές ήταν οι γυναίκες που διακονούσαν τον Κύριο, αλλά δεν αναφέρουν οι Ευαγγελιστές όλα τα ονόματα. Γνωστές είναι οι εξής:
- Η Μαρία η Μαγδαληνή.
- Η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου του μικρού, που πιθανώς ταυτίζεται με τη Μαρία του Κλωπά.
- Η Σαλώμη, μητέρα των υιών Ζεβεδαίου.
- Η Ιωάννα του Χουζά. Ήταν η σύζυγος του Χουζά, ο οποίος ήταν επίτροπος και οικονόμος στο παλάτι του Ηρώδη.
- Η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου. Αυτή αξιώθηκε από πριν να γίνει «μυροφόρος», όταν από ευγνωμοσύνη στον Κύριο για την ανάσταση του αδελφού της Τον άλειψε με πολύτιμο μύρο.
- Η Μάρθα ἡ ἀδελφή τῆς Μαρίας καί τοῦ Λαζάρου.
- Η Σουσάννα.
Γιατί η Εκκλησία μας αφιέρωσε μία ολόκληρη εβδομάδα προς τιμήν τους;
- Για την τόλμη και το θάρρος τους. Τέτοια αγάπη και αφοσίωση είχαν, που δεν τις εμπόδισε κανένας φόβος και κανένας κίνδυνος στο να επιτελέσουν το χρέος τους, που ήταν να μυρώσουν το Σώμα του Λατρευτού τους Κυρίου. Από τον πόθο τους αυτόν, ίσως δεν κοιμήθηκαν καν εκείνο το βράδυ. Πριν καλά καλά ξημερώσει, ξεκίνησαν για τον Τάφο!
- Γιατί κήρυξαν με σθένος την Ανάσταση του Χριστού, ενώ όλοι οι άλλοι την αμφισβητούσαν.
- Διότι πρώτες αυτές είδαν τον Αναστημένο Χριστό. Ο Κύριος με αυτό τον τρόπο τις τίμησε και τις αντάμειψε για την αγάπη και την αφοσίωσή τους.
Ένας ρηματικός τύπος, μια μετοχή που χρησιμοποιούν οι Ευαγγελιστές χαρακτηρίζει τη στάση τους. «Ἀναβλέψασαι», έστρεψαν τα μάτια τους προς τα εκεί.
Τι παράδειγμα δίνουν σε μας;
- Παράδειγμα σταθερής προσήλωσης στον Κύριο όχι μόνο στις εύκολες αλλά και στις δύσκολες ώρες.
Όσο ζούσε ανάμεσά τους, Τον υπηρέτησαν με αφοσίωση. Στο Πάθος Του δεν Τον εγκατέλειψαν, παρά το εχθρικό κλίμα που επικρατούσε εναντίον Του. Όταν νεκρός τοποθετήθηκε στον Τάφο, πάλι πρώτες έτρεξαν να προσφέρουν τα μύρα της λατρείας τους, χωρίς να λογαριάζουν κινδύνους και εμπόδια. Και όταν έφτασαν εκεί και είδαν τον λίθο αποκεκυλισμένο, παρέμειναν «αναβλέψασαι». Το βλέμμα τους και η σκέψη τους πάντα ήταν στραμμένα στον Κύριο.
Το δικό μας βλέμμα άραγε πού στρέφεται, στις καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας; Από πού περιμένουμε βοήθεια και δύναμη; Σε ποιον αποδίδουμε τις επιτυχίες και τις χαρές μας;
- Παράδειγμα λατρείας.
Για να μυρώσουν το νεκρό Σώμα του Χριστού, έσπευσαν μες στη νύχτα –πριν καλά καλά ξημερώσει. Εμείς, όταν μπορούσαμε ελεύθερα να πάμε στην Εκκλησία, σπεύδαμε άραγε σαν τις Μυροφόρες, νωρίς να τρέξουμε στον Ναό, όπου θα βρίσκαμε όχι τον νεκρό αλλά τον Αναστημένο πια Κύριο; Όπου δεν θα Τον μυρώναμε βέβαια, αλλά ο Ίδιος θα μας προσφερόταν; Όταν ανοίξουν οι Εκκλησίες μας, ας θυμηθούμε τις Μυροφόρες και ας τις μιμηθούμε! - Παράδειγμα πίστης στον Αναστημένο Χριστό.
Πίστεψαν απόλυτα στην Ανάσταση του Χριστού, έγιναν οι πρώτοι κήρυκες του θαύματος αυτού. Κι εμείς που «είδαμε» την Ανάστασή Του, ας μη φοβόμαστε να τη διακηρύξουμε παντού!
