Αιώνια θύμηση (Δημήτρης, Δήμητρα, Αναστάσης, Ανδριανή)
Μία φωτιά αναμμένη καίει την πόλη και παίρνει τις στάχτες μακριά.
H φλόγα αυτή κατεβαίνει, τον πολιτισμό καταστρέφει.
Του εχθρού η συνείδηση κούφια χτυπάει ξανά δυνατά.
Του Πόντου πατρίδες, Σμύρνη μου, εσύ,
για πάντα θα μείνετε μες στην ψυχή.
Aιώνια η θύμηση δίνει φτερά στην κάθε ελπίδα για την λευτεριά.
Άγγελοι ευθύς κατεβαίνουν,ψυχές των ανθρώπων συλλέγουν˙
βαθιά η πληγή.
Ατέλειωτα πλήθη διαβαίνουν προς νέα πατρίδα πηγαίνουν˙ σκληρός χωρισμός.
Σ’ άλλη γη θ’ αντικρίσουν τη νέα αυγή.
Του Πόντου πατρίδες, Σμύρνη μου, εσύ,
για πάντα θα μείνετε μες στην ψυχή.
Aιώνια η θύμηση δίνει φτερά στην κάθε ελπίδα για την λευτεριά.
Αιώνια η θύμηση δίνει φτερά.Τα χώματα αυτά είναι Ελληνικά!
