Ελλάδα δοξασμένη (Χ.Ι. Αμαραντινός, Χ.Α. Κονίτσης)
Ἤτανε θέλημα Θεοῦ Πατρίδα δοξασμένη,
νὰ μείνεις χρόνια στὴ σκλαβιὰ φτωχὴ καὶ ρημαγμένη.
Οἱ ἥρωες καλόγεροι μέσα στὰ μοναστήρια,
κρυφὰ σχολειὰ λειτούργησαν τὶς νύχτες μὲ ψαλτήρια.
Οἱ κλέφτες καὶ ἀρματωλοὶ σὰν ἀετοὶ πετοῦσαν,
ἀτρόμητοι μὲ λεβεντιὰ γιὰ σένα τραγουδοῦσαν.
Κολοκοτρώνης στὸ Μοριά, Διάκος στὴν Ἀλαμάνα,
Ἀνδροῦτσος καὶ Νικηταρὰς κι’ ἄλλοι πολλοὶ ἀντάμα.
Τὸ ἔθνος ξεσηκώθηκε γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη,
καὶ τὴ δική σου τὴν τιμὴ καὶ τοῦ λαοῦ τὴ ζήση.
Στὰ Δερβενάκια ἔγινε μεγάλο πανηγύρι,
Μανιάκι καὶ Τριπολιτσὰ ἄναψε τὸ φυτίλι.
Oἱ ἀρχηγοὶ ἀκούραστοι ἐκάνανε γιορτάσι,
τὴν δόξα, τὸν ἡρωϊσμὸ τὰ εἶχαν ξεπεράσει.
Ἀθάνατοι ὡς ἥρωες Μιαούλη καὶ Κανάρη,
ποὺ στέλνατε εἰς τὸν βυθὸ κάθε λογῆς κουφάρι.
Στὸ Ζάλογγο Σουλιώτισσες εἰς τὸν γκρεμὸ πηδοῦσαν,
καὶ τὴν Πατρίδα τὴν γλυκειὰ μὲ πόνο χαιρετοῦσαν.
Χιλιάδες χρόνια πέρασαν, σπουδαία παραμένεις,
θὰ σ’ ἀγαποῦμε πάντοτε Ἑλλάδα δοξασμένη
