Ερώτηση που λάβαμε: 

Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την Πατρίδα μου;

*Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Καταρχήν αυτό είναι ένα πολύ ωραίο ερώτημα, που μπορεί να διατυπώσει μόνο κάποιος που αγαπά την πατρίδα του, που δεν είναι εγωιστής και ωχαδελφιστής (“ωχ αδερφέ, μην ασχολείσαι. Δεν βαριέσαι, ας γίνει ότι θέλει με την πατρίδα μας….”).  Μόνο κάποιος που νοιάζεται αληθινά για την πατρίδα του θα μπορούσε να εκφράσει αυτή την απορία.

Πώς λοιπόν μπορούμε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας; Με ποιους τρόπους;

Α) Όταν μελετούμε την ιστορία μας και είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε την πατρίδα όταν κακολογείται. Να προβάλλουμε τις ένδοξες σελίδες της που ίσως παραμένουν άγνωστες και υποβαθμίζονται.

Β) Όταν ΔΕΝ συμμετέχουμε σε συζητήσεις στις οποίες κακολογείται η πατρίδα μου για οποιοδήποτε λόγο. Ή όταν κάποτε βρεθούμε σε τέτοιες παρέες, μοναδικός γνώμονας για μας να είναι αφενός μεν να αναδεικνύουμε τα καλά της πατρίδας μας και αφετέρου να καυτηριάζουμε – αναδεικνύουμε μεν τα «κακώς κείμενα» που την αφορούν αλλά πάντοτε με έναν λόγο ώριμο, αισιόδοξο και αγαπητικό προς αυτήν (την πατρίδα μας).

Γ) Όταν είμαστε συνεπείς (για την ακρίβεια συνεπέστατοι) προς τις κάθε είδους υποχρεώσεις προς την πατρίδα μας, ακόμη και αν αυτές θεωρούνται από όλους άδικες ή υπερβολικές. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Αγίου Παισίου, ο οποίος όταν έδωσε σε κάποιο γνωστό του να μεταφέρει μια επιστολή που είχε γράψει, έβαλε το γραμματόσημο στο φάκελο, αν και δεν θα μεσολαβούσε  το ταχυδρομείο. Το έκανε αυτό όπως είπε “για να μη ζημιωθεί η πατρίδα”. Με αυτό το πνεύμα μπορούμε και πρέπει να λειτουργούμε και εμείς όταν θέλουμε να βοηθάμε την πατρίδα μας. Αντιστοίχως λοιπόν, μπορούμε να ζητάμε πάντοτε αποδείξεις, αλλά και να κόβουμε πάντοτε αποδείξεις σε κάθε μας συναλλαγή.

Δ) Όταν τέλος είμαστε καλοί και σωστοί χριστιανοί. Όταν θα είμαστε όντως του Χριστού (= Χριστιανοί) σε κάθε στιγμή και σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Είναι βέβαιο πως μόνο (και δεν είναι υπερβολή η λέξη αυτή) ο Χριστιανός, μπορεί να είναι και σωστός πολίτης και σωστός οικογενειάρχης και ταυτόχρονα σωστός πατριώτης, γεμάτος αληθινή και θυσιαστική αγάπη για τη χώρα του. Όλα αυτά με μία απαραίτητη προϋπόθεση: Να προσπαθεί να είναι όντως ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.