Ερώτηση που λάβαμε:

Πώς θα είμαι ευτυχισμένος στον Παράδεισο αν πάνε στην κόλαση δικοί μου άνθρωποι;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Παράδεισος! Προς τα εκεί στρέφονται όλες οι ελπίδες μας, όλες οι αγωνίες μας και όλες οι προσπάθειες αυτής της ζωής. Ζούμε και αναπνέουμε για να ακούσουμε την γλυκιά φωνή του Κυρίου μας στην Δευτέρα Παρουσία να μας λέει: Έλα πέρασε στον Παράδεισο και για  σένα ετοιμάστηκε. Η ευδαιμονία και η χαρά του Παραδείσου δεν συγκρίνεται με καμία χαρά αυτού του κόσμου. Ο Άγιος Απόστολος Παύλος που αρπάχθηκε και ανέβηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό και είδε τι ετοιμάζεται στον Παράδεισο για τους ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό, μας λέει ότι δεν μπορεί ανθρώπινο στόμα να περιγράψει αυτά που είδε εκεί. Ατελείωτη η χαρά του Παραδείσου και αιώνια λοιπόν.

Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος αν εγώ πάω στον παράδεισο και ο φίλος μου ή ο αδελφός μου, ή η μητέρα μου πάει στην κόλαση δεν θα στενοχωρηθώ; Ή, ακόμα καλύτερα, δεν θα έχω αιώνια στενοχώρια, αφού αιωνίως ο φίλος μου κλπ θα βασανίζεται;

Είναι μια πολύ λογική απορία! Και η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ούτε υπάρχει συγκεκριμένη διδασκαλία της Εκκλησίας περί αυτού του θέματος.

Μπορούμε όμως να σκεφτούμε το εξής: η ζωή μας στην… άλλη ζωή, δεν θα έχει σχέση με το πώς ζούμε τώρα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, πολύ απλά, δεν μπορούμε να περιγράφουμε απόλυτα την άλλη ζωή με βάση την τωρινή. Δεν θα ισχύουν εκεί οι ίδιοι «κανόνες» όπως και εδώ.

Σίγουρα βέβαια στην άλλη ζωή «ἀπέδρα (δηλ. δεν υπάρχει) ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός» για τους δικαίους. Αυτό προφανώς θα περιλαμβάνει και την περίπτωση που εξετάζουμε. Η πληρότητα της χαράς της θέας του προσώπου του Χριστού θα εξαφανίζει εν τη γενέσει της τη θλίψη για τους κολασμένους – ή, μάλλον, αυτή δεν θα μπορεί καν να γεννηθεί. Θα μπορεί όμως να γίνει το αντίστοιχο με το παρακάτω παράδειγμα:

Σε ένα ναό βρίσκονται δύο νέοι την ώρα της θείας Λειτουργίας. Ο ένας έχει αφοσιωθεί στην προσευχή και στη λατρεία του Θεού, έχει συγκινηθεί, νιώθει έντονη τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η Λειτουργία είναι γι’ αυτόν πανηγύρι! Ο άλλος βαριέται, νυστάζει, δεν καταλαβαίνει, εκνευρίζεται και έχει έρθει στην ακολουθία επειδή τον πίεσαν. Ζει ένα μαρτύριο! Γυρνά και το λέει στον πρώτο «Πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο;» Και ο πρώτος απαντά έκπληκτος «Μα δεν είναι μαρτύριο, είναι πανηγύρι, Παράδεισος!». Και στενοχωριέται και απορεί γιατί ο άλλος το βρίσκει ως μαρτύριο, ως κόλαση. Κάπως έτσι μπορεί να υποτεθεί ότι θα αισθάνονται οι δίκαιοι προς τους αμαρτωλούς στην άλλη ζωή. Εκεί τη θέα του Θεού οι μεν κολασμένοι θα δέχονται ως κόλαση, ενώ οι δίκαιοι ως Παράδεισο και απόλυτη ευτυχία.

Ας είναι πάντως αυτός ο πρώτος μας πόθος, το πρώτο μας αίτημα σε κάθε προσευχή μας: Να κερδίσουμε όλοι τον Παράδεισο να επιστρέψουμε πίσω στην πατρίδα μας, να γίνουμε και εμείς μόνιμοι κάτοικοι της Βασιλείας του Θεού.