Ερώτηση που λάβαμε:

Είναι σωστό να φοβόμαστε ότι μας παρακολουθούν και ότι ξέρουν τα πάντα για εμάς;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Έως πριν από μερικές δεκαετίες, κυβερνητικές υπηρεσίες καταχωρούσαν προσωπικές πληροφορίες για τις πεποιθήσεις και δραστηριότητες συγκεκριμένων πολιτών σε «φακέλους» ώστε, αν το έκριναν απαραίτητο, να μπορούν να στραφούν εναντίον τους.

Οι μνήμες από εκείνη την περίοδο έχουν αποτυπωθεί στη γλώσσα μας στο ρήμα «φακελώνω» που έχει καταλήξει να σημαίνει καταγράφω και αποδελτιώνω πληροφορίες για την κοινωνική και πολιτική ζωή άλλων προσώπων προκειμένου κάποια στιγμή να τις χρησιμοποιήσω εναντίον τους.

Με την πάροδο των ετών, οι φυσικοί φάκελοι αντικαταστάθηκαν από ηλεκτρονικούς ενώ πλέον στις μυστικές υπηρεσίες προστέθηκαν και ποικίλες ιδιωτικές εταιρείες που έχουν, πρωτίστως, οικονομικά κίνητρα για να παρακολουθούν μαζικά το κοινό. Έτσι, κάθε φορά που πραγματοποιούμε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, ή χρησιμοποιούμε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ή ανταλλάσσουμε ηλεκτρονικά μηνύματα, αφήνουμε πίσω μας άφθονα ηλεκτρονικά ίχνη που συλλέγονται από τους παρόχους των αντίστοιχων διαδικτυακών υπηρεσιών. Με τον τρόπο αυτό, σταδιακά χτίζεται ένα πλήρες ψηφιακό προφίλ για κάθε χρήστη του διαδικτύου το οποίο, όπως λένε οι ειδικοί, μπορεί να αποκαλύψει σε τρίτους περισσότερα πράγματα από όσα εμείς νομίζουμε ότι ξέρουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ύστερα από αυτή τη διαπίστωση, το ερώτημα αν πρέπει να φοβόμαστε ή όχι ότι μάς παρακολουθούν και μάς ‘φακελώνουν’ περνάει πλέον σε δεύτερη μοίρα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι κάποιοι μάς παρακολουθούν διαρκώς και ξέρουν για εμάς πολλά και διάφορα. Και μάλιστα, συχνά είμαστε εμείς που τούς αποκαλύπτουμε τα όσα γνωρίζουν, άλλοτε ακούσια και άλλοτε εκούσια…

Μπορούμε να προστατεύσουμε την ιδιωτικότητά μας; Εν μέρει ναι, πάντα στο βαθμό του δυνατού, αν ακολουθήσουμε συγκεκριμένα μέτρα που προτείνονται.

Ωστόσο, γεννιέται ένα άλλο, ίσως πιο θεμελιώδες, ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε: τα όσα πράττουμε ή λέμε, στο φυσικό ή ηλεκτρονικό κόσμο, αντέχουν άραγε να έλθουν, έστω και αν δεν το επιθυμούμε, στο φως της δημοσιότητας; Έχουμε ζωή τόσο καθαρή που να μη μάς γεννιούνται φόβοι ότι κάποιος μπορεί να μάς εκβιάσει αποκαλύπτοντας κρυφές πτυχές της;

Και κάτι τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό. Ακόμα κι αν καταφέρουμε να κρυφτούμε αποτελεσματικά από όσους ανθρώπους θέλουν να μάς παρακολουθούν, υπάρχει κάποιο άλλο μάτι από το οποίο δε θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφύγουμε. Είναι ο άγρυπνος οφθαλμός του Θεού που γνωρίζει τα πάντα για εμάς, ακόμα και αυτά που σκεπτόμαστε και επιθυμούμε, και που κανένας άλλος άνθρωπος δεν ξέρει. Δεν αξίζει άραγε να είμαστε πάντα όσο καλύτερα γίνεται εντάξει ενώπιον του βλέμματος Θεού;