Ερώτηση που λάβαμε:

Τι είναι ο οικουμενισμός; 

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Το όλο φαινόμενο ξεκίνησε από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνος και έχει επικρατήσει να ονομάζεται Οικουμενισμός. Αυτό που πρωτίστως επιδιώκει η κίνηση του Οικουμενισμού είναι η αποκατάσταση της ενότητος μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών ομολογιών.  Ένας δεύτερος σκοπός, που έκανε την εμφάνισή του τα τελευταία χρόνια, είναι η προσπάθεια να βρεθούν κοινά σημεία μεταξύ των διαφόρων θρησκευμάτων και να γίνει δεκτή μια κοινή βάση συνεννοήσεως όλων, ώστε να επικρατήσει ειρήνη στον κόσμο και να μη γίνονται οι θρησκείες αφορμή χωρισμού των ανθρώπων και πολέμων ανάμεσά τους.

Η επανένωση των χριστιανικών ομολογιών έχει γίνει έργο πρώτης προτεραιότητος για τους θιασώτες του Οικουμενισμού, διότι θεωρούν ότι είναι απαράδεκτο να παρατείνεται επί τόσους αιώνες το σκάνδαλο της διαιρέσεως των Χριστιανών. Δεν είναι δυνατόν, λένε, να μη μπορούμε να λύσουμε απλά και ειρηνικά τις διαφορές μας σε μια εποχή που ο κόσμος έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδα και έχει τόση ανάγκη από το φως του Ευαγγελίου. Το οποίο όμως φως, λόγω της διαιρέσεώς μας, ούτε μπορεί να λάμψη ούτε γίνεται παραδεκτό από τους μη Χριστιανούς.

Όσον αφορά τώρα το θέμα της συνεννοήσεως μεταξύ των διαφόρων θρησκειών, αυτό άνοιξε τον ορίζοντα του Οικουμενισμού και διεύρυνε πολύ τους στόχους του. Στόχος τώρα είναι να μπορέσουν οι διάφορες θρησκείες να συντονισθούν στο φαινόμενο της παγκοσμιοποιήσεως, που επιχειρεί να ενοποιήσει πολιτιστικώς και οικονομικώς όλο τον κόσμο, για να παύσουν πλέον να υπάρχουν ανισότητες, να σταματήσουν να εκδηλώνονται μίση και να ξεσπούν πόλεμοι μεταξύ των λαών της γης.

Λοιπόν, όλα αυτά δεν είναι σωστά; Και υπάρχει κανείς που να μη συμφωνεί με τους στόχους αυτούς της Οικουμενικής κινήσεως περί της επανενώσεως των Χριστιανών και της θρησκευτικής συμφιλιώσεως των λαών της γης;

Αναμφιβόλως όλα αυτά ακούγονται ευχάριστα και φαίνονται να είναι άγια και θεάρεστα, γι’ αυτό και πάρα πολλοί άνθρωποι ενθουσιάζονται με αυτές τις προοπτικές. Άλλωστε οι διάφορες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση σχολιάζονται θετικά και προβάλλονται εντυπωσιακά από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως διαμορφώνοντας έτσι ατμόσφαιρα ενθουσιώδους αποδοχής τους από την κοινή γνώμη.

Ωστόσο ο Οικουμενισμός θεμελιώνεται εξ ολοκλήρου σε ανθρώπινους σχεδιασμούς, παραγνωρίζει τον ρόλο του Αγίου Πνεύματος στην καθοδήγηση της Εκκλησίας, και εν τέλει δρα επί τη βάσει καθαρά ανθρωποκεντρικών και κοσμικών κριτηρίων. Ως αποτέλεσμα, παρατηρούνται πολύ σημαντικές αστοχίες και αποκλίσεις σε θέματα πίστεως  (για παράδειγμα, η ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι όλος ο χριστιανικός κόσμος αποτελεί μία ενιαία διευρυμένη εκκλησία και ότι όλες οι επιμέρους ομολογίες αποτελούν μέρη της ή κλάδους της, ανεξάρτητα από δογματικές διαφορές, που θεωρούνται δευτερεύουσες σε σημασία!!!) και εν τέλει η ποθητή ενότητα δεν επιτυγχάνεται, ενώ μάλλον διευρύνονται τα χάσματα. Ο Οικουμενισμός, όπως πορεύεται, εγείρει λοιπόν πάμπολλα ερωτήματα και δημιουργεί αδιέξοδα και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός Ορθοδόξως.