Μετάνοια
Στίχοι – Μουσική: Χαρούμενες Αγωνίστριες Κατερίνης
Μες στης ζωής τη δίνη,
ο άνθρωπος μονάχος στέκει,
η λύπη γύρω του πυκνώνει,
η αμαρτία τον πληγώνει.
Ανήμπορος το βλέμμα να υψώσει,
μια λέξη ελπίδας να αρθρώσει,
χάνεται στου κόσμου το σκοτάδι,
στην ψυχή χαράσσοντας σημάδι.
Ψάχνει κάπου να σταθεί,
μια ευκαιρία να σωθεί.
Και σε βλέπει Χριστέ μου,
μ’ ανοιχτή αγκαλιά,
τη μετάνοια του να προσμένεις,
Πατέρας Εσύ και Βασιλιάς,
τα τέκνα Σου πάντα αγαπάς.
Κι ο άνθρωπος τότε αλλάζει,
νόημα βρίσκει ξαφνικά,
αποφασίζει να υψώσει,
της ψυχής του τα φτερά.
Έχει βρει πια τη χαρά,
στρέφει το βλέμμα του ψηλά.
Και σε βλέπει Χριστέ μου… (2)
