Τα χέρια μου υψώνω
Στίχοι – Μουσική: Δημήτρης – Αθήνα (Αγία Παρασκευή)
Δρόμο ατελείωτο βαδίζω,
μες το σκοτάδι ψάχνω ένα φως,
τη θάλασσα του κόσμου τη διασχίζω,
ποτέ μου όμως δε νιώθω μοναχός.
Αλύγιστος περνάω δυσκολίες,
που φέρνει με το πέρασμα ο καιρός,
γαληνεύουν της ψυχής οι τρικυμίες,
σαν βρίσκεται κοντά μου ο Χριστός.
Ξαπλωμένος πλέον μετράω τα αστέρια
και τα χέρια μου υψώνω στο Θεό.
Έναν κόσμο δίχως όπλα και μαχαίρια
δίνω μάχη, για να ονειρευτώ.
Έναν κόσμο δομημένο στη γαλήνη,
σαν το χρώμα του ουρανού κάθε πρωί,
το συμφέρον να βυθίζεται στη λήθη
κι έτσι χρώμα ν’ αποκτάει η ζωή!
Την καρδιά σκιές την πλησιάζουν,
με μάσκες έρχονται οι πειρασμοί,
μα για όσους μπρος τα πάθη δε δειλιάζουν,
κάπου υπάρχει μία πόρτα ανοιχτή.
Ξαπλωμένος πλέον μετράω τα αστέρια…
Έναν κόσμο δομημένο στη γαλήνη… (2)
κι έτσι χρώμα ν’ αποκτάει η ζωή!
