Ερώτηση που λάβαμε:

Από το Σεπτέμβριο  εμείς οι ορθόδοξοι  μαθητές ποια στάση πρέπει  να κρατήσουμε απέναντι στο μάθημα των Θρησκευτικών. Να ζητήσουμε απαλλαγή από το μάθημα ή να το παρακολουθήσουμε;
Ποιος θα μας πει ποιο είναι το σωστό ;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το Μάθημα των Θρησκευτικών βρίσκεται στο στόχαστρο. Πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν το χαρακτήρα του — υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να είναι ορθόδοξο αλλά θρησκειολογικό — ενώ άλλοι επιθυμούν και προωθούν την πλήρη κατάργησή του. Φέτος, για πρώτη φορά μοιράστηκαν στους μαθητές όχι τα μέχρι τώρα ισχύοντα βιβλία αλλά κάποια άλλα που ονομάζονται «Φάκελοι Μαθήματος». Αυτά εξαιτίας του περιεχομένου τους έχουν προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις.

Πριν όμως αναφερθούμε στα «Νέα Θρησκευτικά», ας δούμε το θέμα στη βάση του: υπάρχει κάποιος λόγος που καθιστά τα Θρησκευτικά απαραίτητα για κάθε μαθητή;

  1. Τα Θρησκευτικά είναι μάθημα που οφείλει το σχολείο να προσφέρει σε κάθε μαθητή, διότι όλοι οι μαθητές έχουν θρησκευτική συνείδηση η οποία είναι έμφυτη στον άνθρωπο, γεγονός το οποίο έχει επισημανθεί ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων. Αξιοσημείωτη είναι η μαρτυρία τού Πλουτάρχου: «Μπορείς να επισκεφθείς και να βρεις πόλεις που να μην περιβάλλονται από τείχη· να μην έχουν αλφάβητο· χωρίς διοίκηση και χωρίς σπίτια· που δεν χρειάζονται νόμισμα και δεν γνωρίζουν θέατρα και γυμναστήρια. Κανείς όμως δεν είδε ούτε πρόκειται να δει πόλη ασεβή και άθεη, που να μην κάνει προσευχές· που να μη χρησιμοποιεί όρκους και μαντείες, που να μην καταφεύγει σε θυσίες για να πετύχει το καλό ή για να αποτρέψει το κακό».
  2. Γιατί είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και οφείλουμε να γνωρίζουμε τί πιστεύουμε. Ιδιαίτερα στην εποχή μας που οι αιρέσεις, οι ανατολικές θρησκείες και άλλα παραθρησκευτικά φαινόμενα εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς και εξαπατούν μικρούς και μεγάλους, είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουμε τί και γιατί πιστεύουμε. Να είμαστε συνειδητοποιημένοι Χριστιανοί, για να μη γινόμαστε εύκολη λεία στους αιρετικούς και στους άθεους διανοουμένους που αμφισβητούν και παραποιούν την αλήθεια.
  3. Γιατί είμαστε Έλληνες και η πατρίδα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ορθοδοξία.

Στους μετά Χριστόν χρόνους και ιδιαίτερα από την εποχή τού Μεγάλου Κωνσταντίνου και μετά, η Εκκλησία έγινε πλέον βασικό στοιχείο της υπόστασης του έθνους μας. Η τέχνη και ο πολιτισμός που αναπτύχθηκαν στον γεωγραφικό μας χώρο αντλούν την έμπνευσή τους από τη ζωή της Εκκλησίας. Επίσης, ως Έλληνες δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι σε πολλές δύσκολες περιόδους της ιστορίας μας η Εκκλησία αναδείχθηκε η κιβωτός της σωτηρίας για το έθνος, όπως π.χ. κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, οπότε και συνέβαλε καθοριστικά στο να διατηρηθεί στον τόπο μας η εθνική συνείδηση, η γλώσσα και η παράδοσή μας.

Μερικοί δέχονται να γίνεται το μάθημα των Θρησκευτικών, όχι όμως για να διδάσκει την ορθόδοξη πίστη αλλά όλες τις μεγάλες θρησκείες.

Ωστόσο το μάθημα των Θρησκευτικών είναι μάθημα ενταγμένο στο πλαίσιο τού ελληνικού σχολείου και αποσκοπεί στο να ευαισθητοποιηθούν και να τοποθετηθούν τα παιδιά υπεύθυνα απέναντι στη θρησκεία και μάλιστα στην Ορθοδοξία, που είναι, σύμφωνα πάλι με το Σύνταγμα, η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα. Το μάθημα δεν έχει στόχο ούτε να προσελκύσει οπαδούς, ούτε κάνει «προσηλυτισμό». Έχει πολύ ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις και παιδαγωγικούς στόχους και για τον λόγο αυτό πρέπει να παραμείνει στο ελληνικό σχολείο υποχρεωτικό.

Με το ίδιο σκεπτικό άλλωστε δίνεται έμφαση πρώτα στη διδασκαλία της Ελληνικής Ιστορίας και δευτερευόντως στην Ευρωπαϊκή και στην Παγκόσμια Ιστορία. Γιατί λοιπόν να εξισώσουμε την Ορθοδοξία με τα άλλα δόγματα ή θρησκείες; Ακόμη κι αν κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό, δεν μπορεί να αρνηθεί ένα μάθημα που εξετάζει ένα υπαρκτό φαινόμενο για την κοινωνική ζωή όπως είναι η θρησκεία. Και στην Ελλάδα το θρησκευτικό φαινόμενο λαμβάνει υπόσταση κυρίως μέσα από την ορθόδοξη πίστη και παράδοση.

Ένα αόριστο θρησκειολογικό μάθημα δεν μπορεί να εμπνεύσει ηθική και πνευματική ζωή, διότι ανάλογα με την πίστη του καθορίζει καθένας και τη ζωή του. Αντίθετα μάλιστα θα επιτείνει τη σύγχυση ιδεών στους νέους, μάλιστα σε μια ηλικία που ζητούν σταθερό στήριγμα και αυθεντικά πρότυπα. Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή καλλιεργεί πνευματικά και προσφέρει ήθος, νόημα ζωής.

Άλλωστε, υπάρχει και η εξής άδικη μεταχείριση: οι μεν Ορθόδοξοι μαθητές διδάσκονται όλες τις θρησκείες (με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών), ενώ οι Ρωμαιοκαθολικοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι Έλληνες μαθητές διατηρούν το προνόμιο να διδάσκονται αποκλειστικά μόνο τα της πίστης τους.

Ποια είναι όμως τα προβλήματα των νέων βιβλίων;

Οι Φάκελοι μαθητή που δόθηκαν εφέτος (2017-18) αντί για βιβλία Θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις, έχουν σοβαρά μειονεκτήματα, όπως π.χ. την πολύ μεγάλη αλλαγή της ύλης, την εννοιολογική-θεματική ανάπτυξη (δεν τηρείται πλέον η ιστορική σειρά των γεγονότων αλλά η ύλη αναπτύσσεται κατά θέματα: αγάπη, προσευχή, κανόνες κλπ) και την εμφανή αποφυγή των ορθόδοξων εικόνων. Ωστόσο αυτό που τα καθιστά εντελώς απαράδεκτα, είναι το γεγονός ότι πλέον εισάγεται η Θρησκειολογία σε κάθε τάξη από την Γ´ Δημοτικού έως την Γ´ Λυκείου!

Κάτι τέτοιο όμως…

Είναι παράνομο και αντισυνταγματικό, καθώς η Ελληνική Πολιτεία σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους οφείλει να υπερασπίζεται την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και να παρέχει παιδεία σύμφωνη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων πολιτών. Με λίγα λόγια έχουμε δικαίωμα να αρνηθούμε τη διδασκαλία των άλλων θρησκειών σε τόσο εκτεταμένη μορφή όπως παρουσιάζεται.

Είναι αντιπαιδαγωγικό. Δεν μπορούμε να διδάσκουμε από την Γ´ Δημοτικού τις άλλες θρησκείες· δηλαδή πριν ακόμη καλά-καλά γνωρίσει το παιδί τί σημαίνει Ορθοδοξία, να καλείται να συγκρίνει την πίστη του με τις άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Τα νέα βιβλία αναπτύσσουν τις διδασκαλίες των άλλων θρησκειών παράλληλα με την ορθόδοξη πίστη και όχι σε χωριστά κεφάλαια, με αποτέλεσμα ο μαθητής ούτε την ορθόδοξη πίστη να μπορεί να ξεχωρίσει σωστά, ούτε τις άλλες θρησκείες να γνωρίσει ολοκληρωμένα.

Είναι παραπλανητικό. Η προσέγγιση των άλλων θρησκειών γίνεται με αποσπάσματα προσεκτικά επιλεγμένα, ώστε να αποκρύπτονται επιμελώς τα αδύναμα στοιχεία τους, ακόμη κι αν είναι πολύ σημαντικά και διαμορφώνουν την κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Για παράδειγμα, σε όλες τις τάξεις τού Γυμνασίου όπου γίνεται λόγος για το Ισλάμ δεν αναφέρεται πουθενά η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ, η οποία θεωρείται κατώτερη από τον άνδρα, ούτε γίνεται αναφορά στα εδάφια του Κορανίου που ωθούν στον πόλεμο, ενώ παρατίθενται άλλα που δείχνουν πώς οι μουσουλμάνοι φροντίζουν τους μετανάστες.

Τί μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για το μάθημα των Θρησκευτικών;

Διαμαρτυρία για την αλλαγή αυτή στον προσανατολισμό τού μαθήματος! Υπάρχουν πολλοί τρόποι, όπως για παράδειγμα να μη δεχθούμε τη διδασκαλία των ενοτήτων / κεφαλαίων που αναφέρονται στις άλλες θρησκείες. Η μαζικότερη αντίδραση που ήδη γίνεται πανελληνίως, είναι η επιστροφή των βιβλίων! Γονείς υπογράφουν «ΔΗΛΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ / ΦΑΚΕΛΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ» και την αποστέλλουν μαζί με το βιβλίο ως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ είτε στο Υπουργείο Παιδείας είτε στη Διεύθυνση τού Σχολείου, πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του μαθητή. Πρόκειται για δυναμική και πρωτότυπη αντίδραση, που αξίζει να γενικευθεί προκειμένου να γίνει αντιληπτό ότι δεν θέλουμε απαλλαγή από το μάθημα αλλά μάθημα με κατάλληλα σχολικά βιβλία.

Να προκαλούμε το ενδιαφέρον των συμμαθητών μας για το μάθημα με παρεμβάσεις και απορίες και να προτείνουμε δραστηριότητες ή εκδηλώσεις (π.χ. έκθεση βιβλίου, σχολική ημερίδα με κάποιο επίκαιρο θέμα και εκλεκτό ομιλητή, επισκέψεις αγάπης κλπ.) ή και το περιοδικό μας, «Προς τη Νίκη».

Σε περίπτωση που ο καθηγητής δεν εκφράζει ορθόδοξες θέσεις, να καταθέτουμε με θάρρος αλλά και με σεβασμό την άποψή μας και να συμβουλευθούμε κάποιον μεγαλύτερο για το πώς θ᾿ αντιμετωπίσουμε γενικότερα την κατάσταση.

Θέλουμε λοιπόν τα Θρησκευτικά όχι για να συγκεντρώσουμε πληροφορίες από τα διάφορα θρησκεύματα. Θέλουμε Θρησκευτικά που προσφέρουν αλήθεια, διαμορφώνουν συνείδηση, καλλιεργούν ήθος. Αυτά τα Θρησκευτικά θέλουμε. Τα άλλα που θέλουν να μάς επιβάλλουν, επιστρέφονται ως απαράδεκτα!