Η μεγάλη Τεσσαρακοστή προχωρεί μέσα στην κατάνυξη των πιστών, που ποθούν και αγωνίζονται να δουν πιο καθαρά αυτό το Πάσχα τον Υιό του Θεού, τον Κύριο Ιησού Χριστό, που πορεύεται προς το εκούσιο Πάθος Του για την λύτρωση του κόσμου.
Και ο Θεάνθρωπος έρχεται. Την Κυριακή των Βαΐων στους δρόμους της Ιερουσαλήμ με παράφορο ενθουσιασμό τα πλήθη θα τρέξουν να τον υποδεχτούν ως ελευθερωτή του λαού και εγκόσμιο βασιλέα, όπως νόμιζαν. Όμως Εκείνος ξέρει. Αυτή η υποδοχή, αν εξαιρέσουμε τα άδολα «ωσαννά» των παιδιών, δεν έχει βάθος. Είναι τα αισθήματα μιας στιγμής, που δεν θα αντέξουν για τις επόμενες καν ημέρες.
Γι’ αυτό ο Κύριος βλέποντας αυτή την πόλη θα κλαύσει για το παρόν και το μέλλον της. Από αγάπη, και από θλίψη για όσα θα της συμβούν, που δεν θέλησε να ανταποκριθεί στη στοργή Του…
Θα περάσουν λίγες μέρες και ο Ιησούς θα είναι πάλι ο «Ερχόμενος». Όχι τώρα για να ακούσει ζητωκραυγές, αλλά για να προσφέρει τον εαυτό Του θυσία για τη σωτηρία του κόσμου, μέσα στις αποδοκιμασίες και τη σκληρότητα των αρχόντων του Ισραήλ και του ίδιου του λαού. Τώρα ο Κύριος δεν κλαίει. Πορεύεται σταθερά προς τα μύρια παθήματα και τον ανείπωτο εξευτελισμό. Από αγάπη. Και συγχωρεί τον λαό των «ωσαννά», που τώρα κραυγάζει το «Ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» στον Πιλάτο, τον δειλό ηγεμόνα του.
***
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, «ο πάσχων Θεός», έρχεται από τότε συνέχεια προς τον κόσμο, προς τον καθένα μας. Μυστικά, μέσα από την Εκκλησία Του, από αγάπη, για να μας συγχωρήσει, να μας παρηγορήσει και να μας υψώσει στη δική Του δόξα.
Κι εμείς οι πιστοί Του Τον περιμένουμε με λατρεία και χαρά κάθε μέρα, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου.
Το διαβεβαιώνουμε στο «σύμβολο της πίστεώς» μας. «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα… καί (…) εἰς τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ (…) κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν (…) σταυρωθέντα τε (…) καί παθόντα καί ταφέντα καί ἀναστάντα (…) καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς (…) καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς…», ομολογούμε.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Ερχόμενος, ο ελθών, και ο πάλιν ερχόμενος είναι ο Θεός μας, ο λυτρωτής μας, ο πρωτότοκος αναστημένος Αδελφός μας. Δόξα στη θεία Του συγκατάβαση!
Καλή Ανάσταση!
Από το περιοδικό “Προς τη Νίκη”, τεύχος 674 (Απρίλιος 2006)
