Ερώτηση που λάβαμε:
Γιατί οι γυναίκες δεν μπορούν να χειροτονηθούν ιερείς;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Το μυστήριο της ιερωσύνης το συνέστησε ο Κύριος, στην αρχή της δημόσιας δράσης Του, ξεχωρίζοντας ορισμένους ανθρώπους και κάνοντάς τους μαθητές Του. Σ’ αυτούς μετέδωσε ειδική χάρη και δύναμη για να κηρύττουν το λόγο Του και να θαυματουργούν (Ματθ. δ΄ 18-19, Μάρκ. στ΄ 7-13, Λουκ. ι΄ 1-19). Μετά την Ανάστασή Του έδωσε εξουσία στους μαθητές Του να συγχωρούν τίς αμαρτίες των ανθρώπων (Ιωάν. κ΄ 22-23) και εντολή να συνεχίσουν το έργο Του σε όλα τα έθνη (Ματθ. κη΄ 19-20). Οι άγιοι Απόστολοι με τη σειρά τους μετεβίβασαν την ειδική χάρη της ιερωσύνης στους επισκόπους κι εκείνοι στους διαδόχους τους. Η αδιάκοπη αυτή διαδοχή, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ονομάζεται «αποστολική διαδοχή».
Γυναίκες ιερείς δεν υπήρχαν ποτέ στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι δηλαδή κάτι εντελώς αντίθετο με την Παράδοσή της. Άλλωστε αν ο Χριστός επιθυμούσε χειροτονία των γυναικών, θα είχε δώσε ανάλογες οδηγίες στους Αποστόλους Του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν είχαν σημαντική θέση στο έργο της Εκκλησίας. Στην αρχαία Εκκλησία υπήρχε ο θεσμός των διακονισσών, δηλαδή των γυναικών που βοηθούσαν ιδιαίτερα στο Βάπτισμα των γυναικών και επιτελούσαν επίσης ποιμαντικό έργο μεταξύ των γυναικών της κοινότητας. Αν και σήμερα δεν υφίσταται ο θεσμός των διακονισσών, ωστόσο υπάρχουν γυναίκες που είναι αφιερωμένες στο ποιμαντικό και ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας.
Η μη χειροτονία των γυναικών, ως αρχαία Παράδοση στην Εκκλησία, είναι ζήτημα εκκλησιαστικής και λειτουργικής ευταξίας. Η Εκκλησία είναι μία ιεραρχικά οργανωμένη κοινωνία, με χαρίσματα και διακονήματα, τα οποία κατανέμει το Πνεύμα του Θεού, όπως βούλεται (Α΄ Κορ. 12, 4-11). Ο ιερέας στη Θεία Λειτουργία εκπροσωπεί τον Χριστό. Αφού λοιπόν ο Χριστός ήταν άνδρας, οφείλει και ο ιερέας να είναι το ίδιο γένος. Ωστόσο και η γυναίκα μετέχει στη θεία λατρεία και έχει άλλα δευτερεύοντα καθήκοντα και διακονήματα σ’ αυτή.
Στο Σώμα της Εκκλησίας, η γυναίκα έχει απόλυτη ισοτιμία με τον άνδρα, αφού και οι δύο είναι εικόνες του Θεού. Έτσι, λοιπόν, μετέχει στα ιερά μυστήρια και στις αγιαστικές πράξεις με τους ίδιους όρους με τον άνδρα, απολαμβάνοντας τις ίδιες ευλογίες και τα ίδια χαρίσματα. Ειδικότερα, ως βρέφος δέχεται τις ευχές της Εκκλησίας κατά την πρώτη και όγδοη ημέρα από τη γέννησή της. Σαράντα ημερών προσφέρεται στο Ναό του Θεού και αργότερα βαπτίζεται και χρίεται, όπως ακριβώς και τα άρρενα βρέφη. Στη συνέχεια, συμμετέχει στη ζωή της Εκκλησίας ισότιμα, αφού μεταλαμβάνει των αχράντων και φρικτών μυστηρίων του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, χρίεται κατά το ιερό ευχέλαιο, μετέχει του αντιδώρου και της πόσεως του αγιασμού, χωρίς απολύτως καμία διάκριση. Τέλος, κηδεύεται και τελούνται γι’ αυτή τα καθιερωμένα μνημόσυνα, όπως και στους άνδρες.
Γενικά, λοιπόν, η γυναίκα έχει όλα τα δικαιώματα που έχουν οι λαϊκοί. Όμως, η σύγχρονη γυναίκα άρχισε να εγείρει αξιώσεις, θεωρώντας την απαγόρευση της χειροτονίας ως υποτίμηση της προσωπικότητας της. Έτσι, οι Αγγλικανοί προβαίνουν ήδη σε χειροτονίες γυναικών.
Η προσωπικότητα της πιστής γυναίκας όχι μόνο δεν υποτιμάται, αλλά αντιθέτως αναδεικνύεται όταν πειθαρχεί στη μακραίωνη παράδοση και πράξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Της «Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», της οποίας το εορτολόγιο, τα συναξάρια, η υμνογραφία και η εικονογραφία μαρτυρούν περίτρανα ότι στις μορφές των αγίων, ανδρών και γυναικών, καταργείται κάθε διάκριση φύλου. Το αγιολόγιό μας είναι γεμάτο από ονόματα αγίων γυναικών, καλλινίκων μαρτύρων, ηρωικών ασκητριών και άλλων γυναικείων μορφών που ευαρέστησαν στο Θεό. Εξάλλου, στο στερέωμα της Εκκλησίας, πρώτη και εξαίρετη θέση, καταλαμβάνει μία γυναίκα: η «πλατυτέρα των Ουρανών», η Υπεραγία Θεοτόκος, η «Μήτηρ του Θεού» και μητέρα όλων των χριστιανών.
Όπως οι άντρες δεν μπορούν να γίνουν πρεσβυτέρες, έτσι και οι γυναίκες δεν μπορούν να γίνουν ιερείς.
Συγνώμη αδερφέ αλλά αυτό το επιχείρημα, απλά δεν είναι επιχείρημα… Οι άντρες δεν μπορουν να γίνουν πρεσβύτεροι επειδή δεν μπορουν οι γυναίκες να γίνουν ιερείς.. Και με η απάντηση σου δεν λύνει την παραπάνω απορία… γιατί δεν τεκμηριωνεις τον λόγο που οι γυναίκες δεν μπορούν να γίνουν ιερείς.
Έχεις δίκιο φίλε συναγωνιστή, όντως δεν τεκμηρίωσα την αποψή μου. Αυτό που προσπάθησα να υπονοήσω με το πρώτο μου σχόλιο είναι ότι: δεν τίθεται θέμα ισότητας, αν οι γυναίκες δεν μπορούν να χειροτονηθούν ιερείς, απλά δεν είναι όλα για όλους.
Μα οι γυναίκες γίνονται πρεσβυτέρες, ακριβώς επειδή οι άντρες γίνονται ιερείς! Η γυναίκα είναι αυτή που ακολουθεί τον άντρα και όχι το αντίθετο. Επίσης, οι άντρες έχουν τα “αξιώματα”, όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και στην πολιτεία. Η αποστολική διαδοχή γίνεται από άντρα σε άντρα, γι’αυτό δεν μπορεί να χειροτονηθεί ιερέας μια γυναίκα… Φυσικά, οι γυναίκες μπορούν να γίνουν μοναχές, αν θέλουν κάτι αντίστοιχο, παρά να ψάχνουν τα “γιατί” παντού…
Αυτό είναι το ζήτημα και το ερώτημα.. Γιατί να μην μπορούν να γίνουν ιερείς, γιατί να έχει ισχυσει αυτός ο εκκλησιαστικος νόμος που να επιτρέπει μόνο στους άντρες να γίνουν. Βεβαίως έχουν την δυνατότητα να γίνουν μοναχές,αλλά αυτό είναι διαφορετικό από την ιερωσυνη. Και φυσικά είναι δικαίωμα τους να ψάχνουν τα γιατί παντού εφόσον μπορεί να νιώθουν ότι αδικούνται σε αυτή την περίπτωση και μειώνεται η θέση τους. Όχι επειδή εμείς γεννηθήκαμε αγόρια να είμαστε ανώτεροι και να φερόμαστε στο γυναικείο φίλο σαν να είναι κατώτερο. Ο Χριστός δίνει και στους δύο τη δυνατότητα να φτάσουν σε ύψη αγιοτητος ,επίσης γυναίκα είναι αυτή που έχει φτάσει στο μεγαλύτερο ύψος αγιοτητος ,η Παναγία μας, κάτι που μας βοηθά να διαπιστώσουμε ότι εφόσον οι γυναίκες είναι ισαξιες στην αιώνια ζωή με τους άντρες γιατί να μην είναι και εδώ;
Σίγουρα ισχύει η ισότητα στα δύο φύλα, η οποία εξυψώνεται τελείως στον Χριστιανισμό! Το σχόλιό μου αναφερόταν στο πρώτο επιχείρημα, που δεν δόθηκε τεκμηριωμένη απάντηση… Δεν ξέρω πως μπερδεύτηκε η σειρά κι εμφανίστηκε το σχόλιό μου τρίτο…
Δημοσιεύτηκε παραπάνω η απάντηση της ιστοσελίδας μας.
Σε μια ανδροκρατουμενη κοινωνια ηταν φυσικο να απαγορευεται αμεσα η εμμεσα στις γυναικες να ανερχονται κοινωνικα πολιτικα επιστημονικα η θρησκευτικα.Βεβαια υπηρχαν και καποιες φωτεινες λιγοστες ωστοσο εξαιρεσεις.Δυστυχως η χριστιανικη εκκλησια δεν ηταν αρκετα φεμινιστικη για την εποχη της ωστε να προχωρησει στην ιερατικη αναδειξη των γυναικων και τη δημοσια δραση τους.Ομως οι καιροι αλλαξαν και πρεπει να προσαρμοστει στις απαιτησεις τους.Αλλωστε οι γυναικες μπορουν απο τη φυση τους να ειναι πιο εγκρατεις και ηθικες απο τους ανδρες.Και στο αγιο βημα θα επρεπε να επιτρεπεται η εισοδος των γυναικων.Και τα κατηχητικα σχολεια μπορουν να γινουν μεικτα για να διευκολυνεται η αρμονικη επικοινωνια των δυο φυλων.Ευχαριστω.
Αγαπητή φίλη Κυριακή, αισθάνομαι μέσα από το κείμενό σου να βγαίνει μια πικρία, μια δυσαρέσκεια… Θα σου πρότεινα να ρίξεις μια ματιά εδω : http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/woman/metallinou_thesi.html. Είναι θα λέγαμε και η επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος αφού το κείμενο το υπογράφει η πρόεδρος της Συνοδικής επιτροπής Γυναικείων Θεμάτων κ.Βαρβάρα Μεταλληνού
Πρεσβυτέρα-Δρ.Θεολογίας.
Επίσης μπορείς να μελετήσεις και από το βιβλίο ¨ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ¨του Νικ. Βασιλειάδη, θα σε βοηθήσει πολύ γενικά και ιστορικά…
Κατά τα άλλα πάντως συμφωνώ με κάποια από τα λεγόμενά σου, αλλά χρήζουν περισσότερης συζήτησης και διευκρίνησης.
Αν ο Χριστός ήθελε να χειροτονούνται και οι γυναίκες θα είχε δόσει και αποστολική διαδοχή και στη Παναγία.
Ακριβώς επειδή ο ιερέας εκπροσωπεί το Χριστό, γι αυτό και μόνο οι άνδρες μπορούν να εκτελούν “χρέη” ιερωσύνης. Οι γυναίκες μπορούν να τιμούν το πρόσωπο της Παναγίας με τη ζωή τους, ας αφήσουμε το τι κάνουν οι Αγγλικανοί και οι υπόλοιπες αιρετικές εκκλησίες -γι αυτό άλλωστε λέγονται και αιρετικές- εκτός αν θέλουμε και εμείς εκτός απο γυναίκες να αφήνουμε και ομοφυλόφιλους. Ο φεμινισμός δεν έχει καμία θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί πολύ απλά μετά εισχωρούμε σε λογικές κοσμικού τύπου, όπως γίνεται και με το “δικαίωμα” των γυναικών να κάνουν ο,τι θέλουν με το σώμα τους και ελεύθερα να προχωρούν στις εκτρώσεις χωρίς κανένα ίχνος τύψεως ή συνηδείσεως. Ας προσπαθούμε να είμαστε θρησκευτικά όσο πιο άγιοι μπορούμε και ας αφήνουμε τα “δικαιώματα” μας καθώς δίκαιος κριτής θα είναι ο Κύριος και κανείς άλλος.
Ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, Χριστός, ἡ Ἀλήθεια, νῦν καὶ ἀεὶ, ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰώνας. Ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ βίωσε καὶ βιώνει σὲ ὁλους τοὺς αἰῶνες τὴν ἐμπειρία τῆς σωτηρίας καὶ αὐτὸ δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὶς τρεπτὲς ἱστορικὲς συνθῆκες τῶν ἐκάστοτε, ἀπὸ ἐμπαθεῖς ἀνθρώπινους παράγοντες, διαμορφουμένων κοινωνιῶν. Ὁ Κύριος, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν σάρκωσί Του συνένωσε στὴν θεία Του φύσι τὴν ἄνθρώπινη δική μας φύσι, τὴν ὁποία τὴν ἔλαβε ἀπὸ ἕνα μόνο ἀνθρώπινο πλάσμα, ποὺ στὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας ἐκπροσώπησε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἀσχέτως φύλου, δηλαδὴ τόσο τοὺς ἄνδρες, ὅσο καὶ τὶς γυναῖκες. Καὶ αὐτὸ εἶναι γυναῖκα. Ἡ Κυρία Θεοτόκος. Ὅταν ὁ Ἐωσφόρος εἶδε ἀχρόνως τὴν Κυρία Θεοτόκο ὑπεράνω τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων, τιμιωτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, ἐφθόνησε καὶ ἐξέπεσε. Ὁ Κύριος σαρκωθεὶς ἐπλήρωσε πᾶσα δικαιοσύνη. Ὅταν ἔπλασε τὸν ὅλο Ἀδὰμ,- ἄρσεν καὶ θήλυ ἐποίησε αὐτοὺς- ἐκοίμησε τὸν Ἀδὰμ καὶ χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσει,-γιατὶ τὸν ἔθεσε σὲ ὕπνο- τὸν διχοτόμησε καὶ ἀπὸ τὴν πλευρά του ἔπλασε τὴν Εὔα. Ὅταν εὐδόκησε τὴν σάρκωσι τοῦ Νέου Ἀδὰμ, ἐρώτησε τὴν Νέα Εὔα, διὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ καὶ πῆρε τὴν συγκατάθεσι τῆς πύρινης ἀπὸ Χάρι καρδίας τῆς Κεχαριτωμένης Κυρίας: ἰδοὺ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου. Αὐτὴ ἡ Μία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι, κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ἔπλασε τὴν ὅλη κτίσι. Αὐτὴ είκονίζει τὴν Ἐκκλησία, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὅλη καλὴ πλησίον Αὐτοῦ. Ἑπομένως, ὅταν τελεῖται τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων, ἡ θεία λειτουργία, ὁ ἱερεὺς στέκει εἰς τύπον Χριστοῦ καὶ ὅλοι ἐμεῖς τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας εἰς τύπον τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ποὺ ὁ Κύριος προσέλαβε. Πρόκειται γιὰ τὸν μυστηριακὸ διάλογο μεταξὺ Λόγου καὺ φύσεως, τὸν ὁποῖο συναντοῦμε σὲ ὅλη τὴν δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τοῦτο καὶ οἱ ἱερεῖς στὴν Ἐκκλησία ὀφείλουν νὰ ἐπιδεικνύουν τὸν τύπο τῆς Θεανδρικότητος τοῦ Κυρίου, ἐνῶ δὲν δύνανται νὰ τελέσουν τὸ μυστήριο, ἐὰν δὲν εἶναι παρὼν ἔστω καὶ ἕνας λαϊκὸς ἀδελφός, ποὺ θὰ εἰκονίζῃ τὴν ἀνθρώπινη φύσι, τὴν ὁποία ὁ Λόγος Χριστὸς προσέλαβε, γιὰ νὰ σαρκωθῇ ἀπὸ τὴν Κυρία Θεοτόκο. Τίποτα πιὸ συκοφαντικὸ καὶ ἐωσφορικὰ ὑποβολιμιαῖο ἀπὸ τὸν ὑπαινιγμό, ὅτι ἡ Ἐκκλησία, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὑποστατικῆς Ἀλήθειας -ὄχι τὰ ἐκάστοτε ἐμπαθῆ ἀνθρώπινα διοικητικά σχήματα- ἐξέλαβε ποτέ, ὡς ὑποδεέστερο τὸ γυναικεῖο φύλο, χάριν ἱστορικῶν συγκυριῶν. Καὶ ἡ πρόκρισι τοῦ ἱεροῦ διακονήματος τῆς ἱερωσύνης γιὰ τοὺς ἄνδρες ἔχει μόνο νὰ κάνῃ μὲ τὴν ὀρθὴ ἐξεικόνισι τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας. Ἂς μνημονεύσουμε ἐδῶ μόνο χάριν συντομίας τὸν Μέγα Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο: οὐκ ἔστι ἄρσεν καὶ θήλυ καὶ ἂς θυμηθοῦμε τὰ “Πολιτικὰ” τοῦ Ἀριστοτέλους καὶ λίγο ἀργότερα τὸ Ρωμαϊκὸ δίκαιο σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ἡ γυναῖκα ἦταν res – πρᾶγμα. Ὁ μέγας ὄντως ἐλευθερωτὴς τῶν γυναικῶν ἦταν ἡ ὑποστατικὴ Ἀλήθεια, ὁ Χριστός, ὁ Δημιουργὸς Θεός, ποὺ ὡς κατασκευαστὴς μποροῦσε πέραν άπὸ κοινωνικὰ στεγανὰ καὶ ἐμπαθῆ συμφέροντα νὰ προσδιορίζῃ τὰ χαρίσματα, ποὺ ἔδωσε στὰ πλάσματά του. Ὁ Κύριος ἀπέκάλυψε γιὰ ὅλους τοὺς αἰῶνες τὴν ἰσοτιμία τῶν φύλων, χωρὶς τὸ κάθε φύλο νὰ παύῃ νὰ ἀναγνωρίζῃ στὸν ἑαυτό του καὶ στὸ ἄλλο φύλο τὰ ξεχωριστὰ χαρίσματα, μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς προίκισε καὶ τὰ δύο φύλα, χωρὶς νὰ ἀδικήσῃ κανένα. Ὁ Θεὸς ξεχώρισε τὰ ἰσότιμα φύλα, δίνοντας στὸ καθένα ἄλλα χαρίσματα. Τὸ ἕνα φύλο συμπληρώνει τὸ ἄλλο καὶ τὰ δύο μαζὶ κάνουν τὸν ὅλο ἄνθρωπο, τὸν ὅλο Ἀδάμ.