Ερώτημα που λάβαμε:

Θέμα: Πολυήμερες σχολικές εκδρομές.

Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν στις πολυήμερες σχολικές εκδρομές είναι λίγο-πολύ γνωστοί. Ωστόσο, υπόσχονται αρκετή διασκέδαση (όχι ψυχαγωγία), μαζί με τη σχολική παρέα. Ο χριστιανός μαθητής λοιπόν, καλείται να επιλέξει. Ποια επιλογή θεωρείται σωφρονέστερη στην περίπτωση αυτή;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Οι πολυήμερες εκδρομές εντός και εκτός Ελλάδας είναι αναπόσπαστο στοιχείο του σχολικού προγράμματος. Στην εκπαιδευτική νομοθεσία προβλέπονται οι εκδρομές ως «εκπαιδευτικές», «αναγκαίο συμπλήρωμα της αγωγής των μαθητών», και γι’ αυτό το σκοπό υπάρχει η προτροπή για επιλογή τοποθεσιών με «ιδιαίτερη εκπαιδευτική αξία».

Δυστυχώς όμως συχνά παρατηρείται μια υποχώρηση του εκπαιδευτικού μέρους των σχολικών εκδρομών υπό την πίεση του αντίστοιχου ψυχαγωγικού. Πράγματι αρκετοί μαθητές αλλά δυστυχώς και συνοδοί εκπαι­δευτικοί, για να αποφύγουν προστριβές με τους μαθητές, αδιαφορούν για την τήρηση κανόνων συμπεριφοράς εξαιτίας μιας χαλα­ρό­τητας και ενός παρεξηγημένου φιλελευ­θερισμού. Όταν το πρόγραμμα της εκδρομής προβλέπει επίσκεψη σε μουσείο, αρχαιο­λο­γικό χώρο ή ιστορικό μνημείο, οι μαθητές αντιδρούν, στην καλύτερη περίπτωση περιφέρονται άσκοπα και αδιαφορούν, στη χειρότερη δεν σέβονται το χώρο και ενοχλούν τους άλλους επισκέπτες. Έτσι όμως δεν διασύρεται το όνομα του σχολείου και δεν εξευ­τελίζεται η μαθητική ιδιότητα;

Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας κάποιων σοβαρών ατυχημάτων με πολλά θύματα μαθητές, οι γονείς προβάλλουν αντιρρήσεις καθώς ανησυχούν για τη σωματική ασφάλεια των παιδιών τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι, ακόμη κι αν είναι εξασφαλισμένη η οδική ασφάλεια και η διατροφή των παιδιών σύμφωνα με όλους τους κανόνες της υγιεινής, εκείνο που τις περισσότερες φορές διακυβεύεται στις πολυήμερες εκδρομές των Λυκείων είναι η πνευματική και ψυχική υγεία των παιδιών.

Σε πολλά σχολεία το βασικό κίνητρο και κριτήριο των εκδρομών (ακόμα και σε περιοχές όντως ιδιαίτερης εκπαιδευτικής αξίας) είναι τα προγράμματα των νυχτερινών κέντρων. Η προσδοκία των μαθητών είναι «να τα σπάσουν», να διασκεδάσουν μέχρι τελειωτικής πτώσεως εκεί που εμφανίζεται κάποιος τραγουδιστής – φίρμα. Ολονύχτια διασκέδαση, άφθονο αλκοόλ, εξαντλητικός χορός, εκκωφαντική μουσική. Η κρίση θολώνει, η δύναμη αντίστα­σης ατονεί, οι ηθικοί φραγμοί γκρεμίζονται. Δεν υπάρχουν αναστολές, όλα μπορούν να συμβούν. Φυσικά την επόμενη μέρα η περιήγηση στα μνημεία και τα αξιοθέατα που γράφει το εγκεκριμένο πρόγραμμα θυσιάζεται και μαζί ο επιμορφωτικός χαρακτήρας της εκδρο­μής, αφού όλοι μικροί και μεγάλοι «λιώμα» έχουν ανάγκη τον ύπνο που θα τους δώσει δύναμη για το επόμενο ξενύχτι. Εξάλλου συχνά ήρθαν στη δημοσιότητα περιστατικά που κάποιος μαθητής κατέληξε αναίσθητος σε νοσοκομείο από υπερβολική χρήση αλκοόλ ή και άλλων απαγορευμένων ουσιών.

Και αυτόματα προκύπτει το ερώτημα: ποια θα πρέπει να είναι η στάση του Χριστιανού μαθητή μπροστά σε αυτή την πραγμα­τικό­τητα; Αν κάποιος φοιτά σε ένα σχολείο οργανωμένο πάνω σε υγιείς αρχές, με εκπαιδευτικούς που σέβονται την ιερότητα του λειτουρ­γήματός τους και στις σχολικές εκ­δρομές υλοποιούν τον επιμορ­φωτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα του σχολείου, τότε μπορεί να συμμετέχει. Όταν όμως δεν ισχύουν αυτές οι προϋποθέσεις, καλύτερα να απέχουμε. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να βάλουμε την ψυχή μας σε ποικίλους πειρασμούς και κινδύνους. Κι αν το αποφασίσουμε με επιπόλαια αυτοπεποίθηση, θα απο­γο­­ητευτούμε. Ακόμα κι αν αντισταθούμε στην πίεση για συμμετοχή στις καταχρήσεις και στις εξαλλοσύνες, εκείνο που θα κερδίσουμε θα είναι η σωματική κόπωση, η ψυχική εξάντληση, η αμηχανία, η ενοχή, η πικρή γεύση του ανικανοποίητου.

Και ας μην ξεχνάμε ότι πάντα θα υπάρχει το κατηχητικό και η χριστιανική κατασκήνωση που θα οργανώνει εκδρομές, ψυ­χα­γωγίες και εξορμήσεις στη φύση μέσα στο πνεύμα και την αγάπη του Θεού. Εκδρομές που δεν στοχεύουν μόνο στην εγω­κεντρική απόλαυση αλλά συνδυάζουν και την ιεραποστολή και δράσεις αγάπης και προσφοράς στους αδελφούς μας. Έτσι παίρνουν αξία τα νεανικά μας χρόνια. Δημιουργούμε αναμνή­σεις για μια ζωή γεμάτη με βιώματα για τα οποία δεν θα ντρε­πό­μαστε στο μέλλον. Έτσι δροσιζόμαστε από τη πηγή της ου­ράνιας ευτυχίας και δεν στραγγίζουμε το πικρό κατακάθι των γήινων απολαύσεων.