Η κατασκήνωση του Αθαμανίου 2016, “Πνοή Ελευθερίας”, είναι πια (πρόσφατο) παρελθόν! Τρεις συγκατασκηνωτές μας, μάς έστειλαν κάποιες εντυπώσεις:
- Τρία χρόνια Αθαμάνιο – Θωμάς Χ. (απόφοιτος Γ΄ Λυκείου)
Τι να πρωτοθυμηθώ από τα τρία χρόνια ως κατασκηνωτής στο Αθαμάνιο; Τους φίλους και τις παρέες που περνούσαμε ατελείωτες ώρες μαζί; Τα πρωταθλήματα και τους διαγωνισμούς; Τις πορείες και τις διάφορες άλλες εξορμήσεις; Τα εμπνευσμένα Αγιογραφικά και συζητήσεις; Τις πνευματικές ευκαιρίες που μας δόθηκαν και μας βοήθησαν να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό; Κάθε καλοκαίρι περίμενα με ανυπομονησία να πάω στην κατασκήνωση. Ειδικότερα, το περασμένο καλοκαίρι, που θα ακολουθούσε η Γ΄ λυκείου, στην κατασκήνωση πήρα όλα τα απαραίτητα εφόδια και γέμισα με αντοχές. Όποτε ήμουν αγχωμένος ή πιεσμένος σκεφτόμουν τις όμορφες στιγμές που είχα ζήσει όλα αυτά τα χρόνια στις κατασκηνώσεις και αμέσως ξέφευγα, χαλάρωνα! Τρία χρόνια στο Αθαμάνιο… σε μία «Πολιτεία Αγίων» γίναμε «Τηλαυγείς», μέσα στην «Συνοδοιπορία Χαράς» γίναμε «Θεοφόροι», μέσα σε «Πνοή Ελευθερίας» γίναμε «Καρτερικοί»! Τρία χρόνια αξέχαστα!
- Οι συζητήσεις μας – Κίμων Χ. (Β΄ Λυκείου)
Συνοψίζοντας τις εμπειρίες από την φετινή κατασκήνωση, παρατηρήσαμε όλοι πόσο «έδενε» η ομάδα μέσα από τις συζητήσεις με τον ομαδάρχη μας. Ειδικά δε από τη στιγμή που, πάντα με τη βοήθειά του, βρήκαμε λύση σε πολλούς προβληματισμούς. Πήραμε δύναμη για έναν χρόνο, μέχρι να βρεθούμε εκεί ξανά. Και φέτος από το Αθαμάνιο φύγαμε με την πεποίθηση πως δεν αγωνιστήκαμε χωρίς επιτυχία έστω και για αυτό το μικρό διάστημα που παραμείναμε σ’ αυτόν τον τόπο, κρυμμένοι μες στα έλατα, κάτω από τη σκέπη Του.
- Αλυσίδα προσευχής στο Αθαμάνιο! – Φώτης Δ. (Α΄ Λυκείου)
Στην κατασκήνωση του Αθαμανίου, μια μέρα ζήσαμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία: την αλυσίδα προσευχής. Ο κάθε κατασκηνωτής, με τη σειρά, είχε την ευκαιρία να προσευχηθεί ατομικά στο εκκλησάκι μας. Έτσι λοιπόν ενώπιον του Θεού ενώσαμε τις προσευχές μας για τα προσωπικά μας αιτήματα αλλά και τα προβλήματα των συγκατασκηνωτών μας, σε μια αλυσίδα που κράτησε 21 ώρες. Η επικοινωνία αυτή με τον Χριστό, μας έφερε πιο κοντά Του, αφού νιώσαμε την χάρη Του και την παρουσία Του πιο έντονη στην κατασκήνωσή μας. Αλλά και οι ψυχές μας ήρθαν πιο κοντά, μιας και ο ένας προσευχόταν για τον άλλον. Αισθανθήκαμε γαλήνη, δύναμη, ελπίδα και ενισχυθήκαμε στον πνευματικό μας αγώνα.
Δείτε παρακάτω πλήθος φωτογραφιών από την κατασκήνωση!
