Βράδυ Μ. Σαββάτου! Λίγες ώρες πριν ακουστούν οι καμπάνες των εκκλησιών μας να διαλαλούν το πιο χαρμόσυνο μήνυμα κι εμείς συγκεντρωνόμαστε και ξεκινάμε να κάνουμε μια ακόμα Ανάσταση, πριν τις 12! Μια Ανάσταση μαζί με τους στρατιώτες μας που ο ιερέας πάει νωρίτερα στο στρατόπεδό τους  για την ακολουθία αφού τα μεσάνυχτα θα πρέπει να βρίσκεται στην ενορία του.

«Δεύτε λάβετε φως» και μες στο απόλυτο σκοτάδι ξεπροβάλλει το Άγιο Φως και πλημμυρίζει την καταχνιά, την υγρή ατμόσφαιρα, τις ψυχές όλων μας τριγύρω! Και μετά το «Χριστός Ανέστη», η χαρά έκδηλη στα πρόσωπα, στο χαιρετισμό, στη αδελφική αναστροφή με τους ακρίτες φαντάρους μας! Νιώθουν κι αυτοί ότι δεν είναι ξεχασμένοι στο παραμεθόριο νησί που τους κάλεσε η πατρίδα μια τέτοια μέρα! Κι εμείς, ατενίζοντας και το δικό μας μέλλον ίσως κάποια τέτοια μελλοντική βραδιά Ανάστασης, αισθανόμαστε ότι η παρουσία μας εκεί και το σφίξιμο των χεριών με τους στρατιώτες μας είναι ένα ίσως άγραφο ηθικό χρέος κάθε Χαρούμενου Αγωνιστή που ζει λίγα μέτρα από τα σύνορα της Ελλάδας μας!

Μακάρι να μας αξιώνει κάθε χρόνο ο Θεός να πραγματοποιούμε την επίσκεψη αυτή!