Ο Άγιος Παναγής Μπασιάς

Ο Άγιος Παναγής Μπασιάς, γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς το 1801 και ήταν γιóς ευσεβών και επιφανών γονέων, του Μιχαήλ Τυπάλδου – Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελαπόρτα. Λόγω της καλής οικονομικής του κατάστασης, έλαβε τεράστια θεολογική και φιλοσοφική κατάρτιση και μόρφωση. Ακόμα, έμαθε ιταλικά, γαλλικά και λατινικά. Σε πολύ μικρή ηλικία χειροτονήθηκε αναγνώστης και στη συνέχεια υπηρέτησε ως γραμματοδιδάσκαλος σε κάποιο δημοτικό σχολείο. Αργότερα, φεύγει από το δημοτικό σχολείο και παραδίδει μαθήματα κατ’ οίκον. Σε ηλικία 20 ετών, μετά τον θάνατο του πατέρα του, έχοντας ήδη έμφυτη κλίση, αλλά και επηρεασμένος από την προσωπικότητα του πολιούχου της Κεφαλλονιάς, Αγίου Γερασίμου, και του γείτονά του, Αγίου Ανθίμου, εγκαταλείπει τα πάντα και πηγαίνει στο “Ξηροσκόπελο”, ένα μικρό νησάκι στην κάτω Λειβαθώ Βλαχερνών και τόπο εξορίας κληρικών από τους Άγγλους. Δεν έμεινε πολύ καιρό εκεί, καθώς λύγισε από τις ικεσίες της χήρας μητέρας του και της απροστάτευτης αδελφής του. Επιστρέφει, λοιπόν, ως μοναχός στον κόσμο, με τη ζωή του, όμως, να είναι ένας συνεχής ασκητικός αγώνας τήρησης των μοναχικών ιδεών και αποφάσεών του. Το 1836 χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Κεφαλληνίας Παρθένιο Μακρή. Δεν ανέλαβε ποτέ εφημεριακή θέση, αλλά λειτουργούσε στο εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στο Πλατύ Γιαλό, όπου συνέρεε πλήθος πιστών για να λειτουργηθεί, να ακούσει τα θερμά και υψηλά θεολογικού επιπέδου κηρύγματά του και να κοινωνήσει από τα άγια χέρια του. Επιδόθηκε σε όλη του τη ζωή σε έργα φιλανθρωπίας και διακονίας των πασχόντων και αδυνάτων. Λόγω της φήμης που απέκτησε από τα πολλά θαύματα που έκανε και για να μην πέσει έτσι σε υπερηφάνεια, άρχισε να προσποιείται τον τρελό, με αποτέλεσμα να προστεθεί κι αυτός στο σύνολο των διά Χριστόν σαλών Αγίων. Για μία πενταετία ήταν κατάκοιτος (1882-1887) εν τούτοις πλήθος χριστιανών πήγαινε να τον συμβουλευθεί, να εξομολογηθεί και να πάρει την συμβουλή και την ευχή του. Εκοιμήθη ειρηνικά, στις 7 Ιουνίου 1888 και ανακηρύχθηκε Άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 4 Φεβρουαρίου 1986. Μαρτυρούνται πολλά θαύματά του πριν και μετά την οσιακή κοίμησή του.