Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Ματθ. ε΄ 14-19

14  Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. 18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. 19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Θά ἔχεις ταξιδέψει μέ σιδηρόδρομο ἤ μέ αὐτοκίνητο. Τό μάτι ἀπασχολεῖται συνεχῶς ἀπό τίς πτυχώσεις τῶν βουνῶν, τήν ποικιλία τῶν ἀποχρώσεων πού δίνει τό πράσινο τῶν κήπων καί τῶν δασῶν, ἀπό τῶν ρυακιῶν τό φιδωτό τρέξιμο, τῶν ποταμῶν τήν ἤρεμη, τή σχεδόν ἀκίνητη γιά τό βλέμμα ροή…

Ὅμως, μέσα σ’ ὅλη αὐτή τήν ποικιλία τό βλέμμα σταματᾶ μέ ξεχωριστό ἐνδιαφέρον, ὅταν ψηλά σέ βουνό δεῖ νά ἁπλώνεται χτισμένη πόλη. Τό φωτεινό χρῶματῶν σπιτιῶν καί τῶν ἄλλων οἰκοδομημάτων ἀντανακλᾶ στοῦ ἥλιου τό φῶς. Ἀσφαλῶς θά ὑπῆρχαν καί πολλές ἄλλες πόλεις καί κωμοπόλεις σέ πεδινά μέρη, πού δέν ἦταν δυνατόν νά τίς δεῖτε. ῞Ομως τήν πόλη πού εἶναι χτισμένη ψηλά στό ὄρος, τοῦ καθενός τό βλέμμα τήν παίρνει εἴδηση καί προσπαθεῖ νά τήν περιεργασθεῖ.

Ἄραγε, ξέρεις ὅτι τήν εἰκόνα αὐτή τῆς πόλεως πού βρίσκεται ἐπάνω σέ ὄρος, τήν ἔχει ὁ Κύριος χρησιμοποιήσει ὡς παραβολή;

«Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη…» εἶπε.

Εἶναι ἀδύνατο νά κρυφτεῖ μιά πόλη, πού εἶναι ψηλά σέ ὄρος χτισμένη. Ξέρεις ὅμως ποιούς ἀνεβάζει στήν τόσο ψηλή καί περίβλεπτη θέση; Τούς μαθητές Του. Κάθε πιστό ἀκόλουθό Του. Κάθε Χριστιανό ἀληθινό.

Θά σκέπτεσαι τώρα: ποιό εἶναι τό ὄρος στό ὁποῖο ἀνεβαίνουν; Εἶναι τῆς ἀρετῆς τά ὕψη. Σ’ αὐτά χρειάζεται ν’ ἀνεβαίνει ὁ κάθε Χριστιανός μέ τόν προσωπικό του κόπο καί ἀγώνα. ῞Ομως καί μέ τή βοήθεια καί τήν παντοδύναμη χάρη πού ὁ Κύριος θά χαρίζει σέ κάθε προσπάθεια ἐκείνου πού θέλει νά κρατηθεῖ πιστός στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τόν Χριστιανό πού ἀγωνίζεται νά μείνει σταθερός στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τόν περικυκλώνουν τά βλέμματα ὅλων. Τά ἑλκύει ἡ ζωή του. Τό φωτεινό παράδειγμά του. Κάθε πράξη του, κάθε ἐνέργειά του τήν παρακολουθεῖ ὁ κόσμος. ῎Αλλοι βλέπουν μέ θαυμασμό γιά νά τόν μιμηθοῦν καί ἄλλοι μέ περιέργεια γιά νά τόν εἰρωνευθοῦν ἤ νά τόν κατηγορήσουν. Δέν μπορεῖ καμιά ἐκδήλωση τῆς ζωῆς του νά μείνει κρυφή, μυστική, ὅπως δέν ζωή σου ἐμπνέει!

Mπορεῖ νά κρυφτεῖ ἡ πόλη πού εἶναι ἐπάνω στό ὄρος; Βλέπεις, λοιπόν, πόσο φανερή, πόσο ψηλή καί ἔνδοξη εἶναι ἡ θέση πού ζητάει ὁ Κύριος νά ἀνέβεις ὡς Χριστιανός! Νά εἶναι ὁλοφώτεινη ἡ ζωή σου! Νά λάμπει! Μήν ξεγελαστεῖς ὅμως καί νομίσεις ὅτι πρέπει νά ἐπιδιώξεις νά σέ προσέχουν… ἤ νά ἐπιβάλεις νά φέρονται ὅπως ἐσύ… ῎Οχι. Ποτέ! Ποτέ κάτι τέτοιο! Τό ἀντίθετο. Θά προσέχεις νά ζεῖς ταπεινά. Μέ μετριοφροσύνη καί σεμνότητα. Καί στό νοῦ καί στήν καρδιά σου ἕνα θά κυριαρχεῖ: νά κάνεις πάντοτε ὅ,τι ζητάει ὁ Κύριός μας. Τότε τό φῶς καί τή λάμψη θά τήν παίρνεις ἀπό ᾿Εκεῖνον. Τό Φῶς τό δικό Του θά σέ κάνει καί σένα ὁλοφώτεινο.

Εἶσαι μαθητής. Ζεῖς ἀκόμη μέσα στήν οἰκογένειά σου. Ἔχεις ἴσως τά πρωτοτόκια. Μπορεῖ ὅμως νά εἶσαι ἤ ὁ μεσαῖος ἤ καί ὁ τελευταῖος στή σειρά τῶν ἀδελφῶν σου. Αὐτό εἶναι ἀδιάφορο. Σημασία ἔχει νά καταλάβεις σέ ποιό ἐπίπεδο ἁρμόζει νά εἶναι ἡ θέση σου, σάν ἄνθρωπος πού θέλεις νά μαθητεύεις κοντά στόν Χριστό. Σέ θέλει καί σένα ὁ Χριστός νά στέκεσαι ψηλά στήν κορυφή τῆς ἀρετῆς.῾Η διαγωγή σου νά εἶναι ἐνάρετη, χριστιανική.Τότε – ἅμα εἶσαι τέτοιος – θά τό ἔχουν καταλάβει στό σχολεῖο οἱ συμμαθητές σου. Σέ κάθε δύσκολη λοιπόν περίσταση θά γυρίζουν νά δοῦν· τί κάνεις ἐσύ; πῶς ἀπαντᾶς ἐσύ; πῶς φέρεσαι ἐσύ; ᾿Από τή δική σου στάση θά κανονίζουν καί τή δική τους. ῾Ο καθένας μέσα του θά λέει: «ὅ,τι κάνει αὐτός (ἐσύ δηλαδή), θά κάνω καί ἐγώ».

Τό παράδειγμά σου τό ὁλοφώτεινο θά ἐπιβάλλεται. Θά συμμορφώνει καί τή συμπεριφορά τῶν συμμαθητῶν σου. Τό ἴδιο θά γίνεται καί στό σπίτι. Τά ἀδέλφια σου θά τεντώνουν μάτια καί αὐτιά, ὅταν εἶσαι μαζί τους ἤ ὅταν τούς διηγεῖσαι ἀπό τά περιστατικά πού συνάντησες· ῎Εδειξες προθυμία νά ἐξυπηρετήσεις; Σήκωσες τήν προσβολή πού σοῦ ἔκαναν; ᾿Ανταπέδωσες τόν περιπαικτικό λόγο; Φάνηκες συγχωρητικός;᾿Εάν φέρθηκες ὅπως τό ζητάει ὁ Θεός, θά ἀνεβεῖς ψηλά στή συνείδησή τους. Θά γίνεις γιά τή ζωή τους «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη». Θά σέ ἀναγνωρίζουν ὡς ἀνώτερο ἄνθρωπο. Θά σέ ἐκτιμοῦν. Θά σέ θαυμάζουν καί θά προσπαθήσουν νά σέ μιμηθοῦν…

῾Ο Κύριος θέλει τούς Χριστιανούς πού εἶναι ὀπαδοί Του νά ξεχωρίζουνμέ τήν ἀρετή τους ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου. Νά ἐμπνέονται ἀπό φωτεινά ἰδανικά. Νά ἔχουν ἀνώτερο ἦθος.῾Ο κάθε μαθητής ἤ μαθήτρια στό στενό περιβάλλον πού ζεῖ – τήν οἰκογένεια, τό σχολεῖο – ἐάν θέλει, μπορεῖ νά ἔχει ἀπό τόν Φωτοδότη Κύριο τή χάρη νά ξεχωρίζει μέτή φωτεινή, τή χριστιανική συμπεριφορά.᾿Από τόν Χριστό θά παίρνει Φῶς καί Δύναμη, νά ἀνεβαίνει ἕνα-ἕνα τά σκαλοπάτια τῆς ἀρετῆς. Μέχρι πού νά φθάσει ψηλά στήν κορυφή. Πάνω ἀπό τίς μικρότητες τῆς ζωῆς. Ψηλότερα ἀπό τήν κακία καί τά πάθη πού πνίγουν τή ζωή τῶν ἀνθρώπων.

᾿Εκεῖ ψηλά στό ὄρος τῆς ἀρετῆς μέ τήν πεντακάθαρη ἀτμόσφαιρα τῆς ἁγνῆς, τῆς ἁγίας ζωῆς θά ἀπολαμβάνει ζωογόνο τόν ῞Ηλιο τῆς Δικαιοσύνης.᾿Εκεῖ κάθε ψυχή χριστιανική ὡς «πόλις τοῦ Θεοῦ» θά εὐφραίνεται καί περίβλεπτη θά γίνεται.