Κύριέ μου, ξεχειλίζω ἀπό ἕνα ἀνέκφραστο συναίσθημα,

πού κορυφώνεται σέ ψαλμό δοξολογίας αὐτή τήν ὥρα.

Πῶς νά Σοῦ πῶ αὐτά πού νιώθω;

Πῶς νά μεταφράσω σέ λόγια προσευχῆς

τήν εὐγνωμοσύνη πού κατακλύζει τό ἐσωτερικό μου;

Σ’ εὐχαριστῶ γιά τήν περίοδο πού πέρασε

καί πρίν λίγες μέρες τελείωσα το διάβασμα τῶν ἐξετάσεων.

Μᾶς ἔκανες «σκεπτόμενα ὄντα»,

νά μποροῦμε νά συνθέτουμε ἤ νά ἀναλύουμε,

νά πετοῦμε στά φτερά τοῦ στοχασμοῦ.

Σέ δοξάζω, Μόνε Σοφέ Κύριε,

γιατί μᾶς ἔδωσες τή δύναμη τῆς σκέψης

καί τή δυνατότητα νά προσεγγίζουμε τή σοφία.

Μέσα ἀπ’ τίς σελίδες Φυσικῆς, Χημείας ἤ Φιλολογίας

ἀναδύεται ὁ ὕμνος τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος

πρός τό αἰώνιο Πνεῦμα Σου

καί τήν ἄβυσσο τῆς σοφίας Σου.

Θεέ μου, Σ’ εὐχαριστῶ πού εὐλόγησες τούς κόπους μου

μέσα σ’ αὐτή τή δύσκολη σχολική χρονιά.

Πῶς νά Σέ δοξάσω ἀξίως γιά τίς δωρεές Σου;

Κάνε με κάθε μέρα νά ζῶ πιό ἀληθινά.

Μεταμόρφωνε τή ζωή μου κι ἀνέβαζέ την

στό ἐπίπεδο τοῦ πνευματικοῦ καί ὑπερφυσικοῦ.

Πατέρα μου, νιώθω βαθειά χαρά

γιά ὅλα τά δῶρα καί τίς εὐεργεσίες Σου τή χρονιά αὐτή.

Στίς στιγμές τῆς ἀδυναμίας μου μέ φτέρωνες

καί μ’ ἔφερνες κοντά Σου καί πάλι,

γιά νά Σέ ἀκούω

καί νά Σέ ἀνακαλύπτω μέσα μου,

παρά τίς καθημερινές φουρτούνες γύρω μου.

Ὑψώνω τήν καρδιά μου καί Σέ ὑμνῶ

πού μέ γλύτωνες ἀπό κάθε κίνδυνο.

Δέν ξεχνάω, Κύριε, τά ἄφθονα ἀγαθά

πού μοῦ χάρισες καί τούτη τή χρονιά,

τήν ὑγεία τοῦ σώματός μου

πρός ὠφέλειαν τῆς ψυχῆς μου.

Σ’ εὐχαριστῶ γιά ὅλα!

Ἀμήν!