Είστε για ένα ταξιδάκι στα αιγαιοπελαγίτικα νερά; Εμείς πάντως …ήμασταν! Πήραμε τις αποσκευές μας και…το πλοίο σαλπάρειειει!! Φέτος τη γιορτή χαράς θα την κάνουμε μεσοπέλαγα!
Ξεκινήσαμε από τη Ρόδο! Χαθήκαμε ψάχνοντας μέσα σε αμέτρητες ομπρέλες ποια άλλη; Την ομπρέλα με τις πεταλούδες! Και δεν ήταν εύκολο τελικά..!
Επόμενος σταθμός; Το ακριτικό μας Καστελόριζο που το …τραβήξαμε στην άκρη του χάρτη! Ζωγραφίσαμε κάρτες και γράψαμε ευχές για τα παιδιά του Καστελόριζου που θα θέλαμε πολύ να τα γνωρίσουμε κι απο κοντά!
Στη Ρω θυμηθήκαμε την ηρωική αρχόντισσα κυρά της και σπεύσαμε να δώσουμε σωστές απαντήσεις για να κρατήσουμε τη σημαία ψηλά!
Το πλοίο μας πήρε ρότα για τα Ίμια όπου φτιάξαμε στεφάνι δάφνινο για τους 3 ήρωες των Ιμίων και τραγουδήσαμε απ’την καρδιά μας “…διαλέξατε για τάφο σας τα κύματα, πέσατε χωρίς χειροκροτήματα..!”
Πλεύσαμε προς τα βόρεια, στη Σάμο, και δώσαμε μια δική μας μουσική πινελιά, πολύ περιεκτική, στους κατοίκους της!
Η γειτονική Ικαρία ήταν ένα φιλήσυχο και γαλήνιο νησάκι μέχρι που …πήραμε τις κότες της στο κυνήγι! Γέμισε ο τόπος φτερά!
Η στάση μας στη Χίο είχε δώρο μεν, επικίνδυνο δε! Δώρο-βόμβα! Ευτυχώς δεν ανατιναχτήκαμε!
Ο βορειότερος σταθμός μας ήταν η Λήμνος! Ασκηθήκαμε στην επίτευξη στόχου με κλειστά μάτια, με οδηγίες και χωρίς αυτές!
Το ταξίδι συνεχίστηκε με ενθουσιασμό! Στη Σκιάθο του αγαπημένου Παπαδιαμάντη το έργο μας είναι να κάνουμε πράξεις που θα ευεργετήσουν την άλλη ομάδα! Δύσκολο ε; Ειδικά αν θέλεις να νικήσεις…
Διασχίζοντας κεντρικά το Αιγαίο σταματάμε για λίγο στη Μήλο όπου επιδιδόμαστε στην …αρχιτεκτονική! Όχι, δεν κατασκευάζουμε κατακόμβες αλλά ένα ολόκληρο χωριό με ολόγλυκα σπιτάκια!
Η περιήγησή μας βαδίζει προς το τέλος της όταν συναντάμε τη Νάξο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων! Αλλά δεν είναι εύκολο να βρούμε το ξεχωριστό μπαλόνι που κρύβει!
Ο πλους μας καταλήγει στο Φαρμακονήσι! Εννοείται ότι ξέρουμε πού είναι! Τι νομίζατε! Τα σπάνια πουλιά που ζουν σ’αυτό το επίσης πολύ ακριτικό νησάκι ήθελαν να πούμε τα μυστικά τους σιγά σιγά..! Οι περιοχές των συνόρων θέλουν προσοχή!
Η γιορτή χαράς μας ολοκληρώθηκε με τη γνωριμία μας με έναν Άγιο …χαράς, τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ που έλεγε σε όλους τους ανθρώπους που συναντούσε “Χριστός Ανέστη, χαρά μου!”.
Ήταν μια γιορτή χαράς πολύ ξεχωριστή! Αυτή τη φορά δεν περιπατήσαμε εν αγάπη, αλλά πλεύσαμε, ταξιδέψαμε σ’ αυτήν! Μακάρι και στη Σαρακοστή που ανοίγεται μπροστά μας να αγωνιστούμε να διασχίζουμε τα μονοπάτια της πλημμυρισμένες με αγάπη!
Καλό μας αγώνα με χαρά και φυσικά …αγάπη!
Ήταν φανταστικά! Πολύ ωραίο ταξίδι!
Όντως, μοναδικό ταξίδι φαίνεται!Κρίμα που εγώ έχασα το εισιτήριό μου!Ανυπομονώ για το επόμενο μήπως και το προλάβω!!
Το ταξίδι ήταν πολυ ωραίο αφου έγινε μ’αγάπη