1 ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. 6  Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ  Ἰωάννης· 7 οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αὐτοῦ. 8 οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. 9  Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. 10 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. 11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. 12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. 14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. 15  Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. 16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ  Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

 

Mέ συγκίνηση μεγάλη καί πόνο βαθύ παρακολουθοῦμε τόν Ἰησοῦ, κατά τή Μ. Ἑβδομάδα, ταπεινωμένο, χωρίς δύναμη, καταπληγωμένο, περιφρονημένο. Τό κάλλος Του κι αὐτή ἡ μορφή Του ἀκόμη ἔχουν ἐξαφανισθεῖ ἀπό τίς φοβερές πληγές πού Τοῦ ἔχουν προξενήσει τά τρομερά ἀγκάθια, τό μαστίγωμα, τό ἀπάνθρωπο φραγγέλωμα. Καί τήν πιό τραγική ὥρα τοῦ φριχτοῦ μαρ-τυρίου Του ἐπάνω στό σταυρό, μέ πολλή ὀδύνη βλέπουμε νά Τόν χλευάζει μοχθηρά ὁ ὄχλος. Νά Τόν ποτίζουν «ὄξος καὶ χολήν». Νά Τόν τρυποῦν μέ τή λόγχη. Καί τέλος νεκρό, χωρίς πνοή, νά Τόν σφραγίζουν μέσα στόν τάφο.

Ναί. Ἀλλά κάτω ἀπό τήν ἀνθρώπινη φύση κρύβεται ὁ Θεός Λόγος. Ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος. Νά. Θαυμάστε Τον σήμερα Νικητή, Θριαμβευτή! Τό ἀπέδειξε: Εἶναι Αὐτός ἡ «Ζωή». Μέ τή δική Του δύναμη ἀνέστη. Καί κατάργησε τό θάνατο. Εἶναι τό «Φῶς τὸ ἀληθινόν», πού «ἡ σκοτία οὐ κατέλαβεν». Πάλεψε ὁ Ἰησοῦς μέ τά πονηρά στοιχεῖα, μέ τά ὄργανα τοῦ σκότους, καί βγῆκε ΝΙΚΗΤΗΣ.

«Χριστός Ἀνέστη» ψάλλει θριαμβευτικά σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας σέ ὅλες τίς γλῶσσες τῆς γῆς.Ἦρθε στή γῆ, γιά νά φωτίσει τήν παραστρατημένη, τή σκοτισμένη ἀνθρωπότητα. Ἀλλά αὐτή δέν τόν ἀναγνώρισε σάν Δημιουργό της. Δυστυχῶς, δέν Τόν παραδέχτηκαν οὔτε οἱ δικοί Του ἄνθρωποι, οἱ Ἰουδαῖοι, πού συνεχῶς τούς εὐεργετοῦσε. Τόν ἀποδοκίμασαν σάν πλάνο καί Τόν σταύρωσαν.

Ἀλλά, τί ἀπέγιναν ὅλοι αὐτοί; Ὁ προδότης εἶχε τέλος ἐλεεινό, φριχτό. Οἱ σταυρωτές Του, ὕστερα ἀπό μερικά χρόνια, γεύονται ὅλο τό κατάπικρο ποτήρι τῆς ἀπερίγραπτης δυστυχίας, τῆς καταστροφῆς τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὅλοι οἱ διῶκτες τοῦ Ἰησοῦ, παλιοί καί σύγχρονοι, ἔγραψαν καί γράφουν τίς πιό μελανές, τίς πιό σκοτεινές σελίδες τῆς ἱστορίας, τοῦ τρόμου καί τῆς φρίκης. Καί τό κατάντημά τους εἶναι πάντοτε: ὁ ὄλεθρος, ἡ καταστροφή. Κι ἐκεῖνοι πού Τόν πίστεψαν καί Τόν ἀκολούθησαν;

Ποιός εἶναι δυνατόν, ὅσο ζεῖ σ’ αὐτή τή γῆ, νά ὑπολογίσει τόν πλοῦτο τῶν δωρεῶν, τό ὕψος τῆς τιμῆς, τό μέγεθος τοῦ μεγαλείου, στό ὁποῖο ἀνεβαίνουν ἐκεῖνοι πού πιστεύουν κι ἀκολουθοῦν τό Σωτήρα; Γίνονται «τέκνα Θεοῦ». Γίνονται πρίγκιπες τοῦ Οὐρανοῦ. «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ». Εἶναι αὐτοί πού πραγματικά ὀμορφαίνουν τήν κοινωνία καί μεταβάλλουν τήν πνευματική ἔρημο σέ δροσερές ὀάσεις. Εἶναι οἱ πιστοί Χριστιανοί μέ τή φωτεινή ζωή, πού ὁ ὑμνωδός τούς ἀποκαλεῖ «τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι οἱ υἱοί τῆς Ἀναστάσεως. Ἐκεῖνοι πού συνεχῶς παίρνουν, ἀπό τόν ἀνεξάντλητο θησαυρό τοῦ Χριστοῦ, πλοῦτο ἀπό δωρεές. Δέχονται τή μία χάρη ἐπάνω στήν ἄλλη, καί μέ εὐγνωμοσύνη διακηρύττουν, μαζί μέ τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, τόν ἀφοσιωμένο μαθητή κι ἀγαπημένο ἀπό τόν Ἰησοῦ:«Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶχάριν ἀντὶ χάριτος».

Πλησιάζεις μέ πίστη τόν Ἀναστάντα Κύριο; Τόν πλησιάζεις ταπεινωμένος γιά τίς ἁμαρτίες σου; Θά λάβεις τήν ἄφεση. Ἡ συγχώρηση αὐτή θά φέρει πλοῦτο ἀπό ἀλλεπάλληλες εὐεργεσίες. Θ’ ἀπολαύσεις στή συνέχεια τήν εἰρήνη. Ἡ εἰρήνη θά φέρει τή χαρά. Ἡ χαρά θά προσθέσει τόν ἐνθουσιασμό γιά τήν ἀρετή. Ἡ μιά χάρη θά γίνεται βάση, γιά νά προσθέτει ὁ Θεός νέα χάρη. Ὅπως τό ἕνα κύμα τό διαδέχεται τ’ ἄλλο.Ἔτσι θά ἀναγεννηθεῖς. Θά γίνεις πνευματικά νέος ἄνθρωπος. Ἀναστημένος. Μέσα στήν ψυχή σου, θά ἐπικρατεῖ μία ἀτμόσφαιρα καθαρή, διάφανη, ἡλιόλουστη. Θά λάμπει τό φῶς τῆς γνώσεως, τῆς εὐσέβειας, τῆς ἀληθινῆς σοφίας.Ἡ χριστιανική ἐλπίδα θά ἀναπτερώνει τό εἶναι σου. Θά ἀντηχεῖ συνέχεια μέσα σου ὁ ὕμνος τῆς χαρᾶς καί τοῦ θριάμβου: τό «Χριστόςἀνέστη».

Θά κατακτήσεις τήν ἀληθινή εὐτυχία καί τήν αἰώνια μακαριότητα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀλλά τά δῶρα αὐτά τῆς Ἀναστάσεως, τή χαρά καί τήν εἰρήνη, δέ θά τά ἀπολαμβάνεις μόνο ἐσύ. Θά τά ἀκτινοβολεῖς καί στό περιβάλλον σου. Θά γίνεσαι πηγή χαρᾶς καί εὐτυχίας στήν οἰκογένειά σου, στό σχολεῖο, στήν κοινωνία γενικά. Θά ἑλκύει τούς ἄλλους ἡ φωτεινή, ἡ ἀναγεννημένη ζωή σου, τό χριστιανικό παράδειγμά σου. Δε σοῦ ἔχει τύχει νά τό αἰσθανθεῖς καί σύ αὐτό ἀπό τούς νέους πού ζοῦν κοντά στόΧριστό; Ἀπό μερικούς συμμαθητές σου τοῦ Σχολείου καί τοῦ Κατηχητικοῦ;

Ἀσφαλῶς θά εἶσαι καί σύ ἕνας ἀπ’ αὐτούς.Πῶς, λοιπόν, νά μήν εὐφραίνεται ὡς τά βάθη τοῦ εἶναι της ἡ ψυχή σου, μέσα στήν ἀναστάσιμη χαρά; Πῶς νά μή σκιρτᾶς, ὅταν ψάλλεις «Χριστός ἀνέστη!»;