Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Ματθ. στ΄ 14-21

14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 16 Ὃταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 17 σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· 20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Μία μεγάλη περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἀρχίζει τούτη τήν ἑβδομάδα. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καί λέγεται μεγάλη, ὄχι μόνο γιά τή μεγάλη διάρκειά της, τίς πολλές ἑβδομάδες της, ἀλλά περισσότερο γιά τό μεγάλο σκοπό πού ἔχει.

Σκοπός της εἶναι νά προετοιμαστοῦμε ὅλοι οἱ Χριστιανοί μέ προσευχή πολλή καί μέ νηστεία – ἀνάλογη βέβαια μέ τή σωματική ἀντοχή τοῦ καθενός – νά γιορτάσουμε τίς μεγάλες κι ἄφθαστες σέ ἱερότητα καί μεγαλοπρέπεια ἡμέρες τῶν Ἁγίων Παθῶν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μᾶς δίνει ἡ Ἑκκλησία μας τήν εὐκαιρία μέ τίς ἀκολουθίες – τίς Προηγιασμένες Λειτουργίες, τό Μεγάλο Κανόνα, τό Μεγάλο Απόδειπνο κ.ἄ. – νά αἰσθανθοῦμε ζωηρά μέσα μας τήν ἁμαρτωλότητά μας. Νά λυπηθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Νά πενθήσουμε γι’αὐτές καί νά ζητήσουμε μέ θέρμη τή συγχώρηση ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ, ὥστε τήν τελευταία ἑβδομάδα – τή Μεγάλη Ἑβδομάδα – νά παρακολουθήσουμε μέ κατάνυξη τά Ἅγια Πάθη Του. Νά πλημμυρίσει ἡ ψυχή μας ἀπό εὐγνωμοσύνη πρός τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο, πού πῆρε ἐπάνω Του τίς ἁμαρτίες ὅλων μας, γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν Ἅδη. Καί τέλος νά γιορτάσουμε τήν Ἀνάστασή Του μέ βαθιά χαρά καί εὐφροσύνη.

Καιρός προετοιμασίας λοιπόν. Νά συναισθανθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας. Νά μετανοήσουμε. Νά ζητήσουμε θερμά νά μᾶς σπλαχνιστεῖ ὁ Κύριος καί νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση. Καί νά, σήμερα ἔρχεται ὁ Κύριος νά μᾶς μιλήσει μέσα ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο πάνω στό θέμα αὐτό, καί νά μᾶς θέσει ἕναν ὅρο ἀπαράβατο:

–Ζητᾶτε, μᾶς λέει, τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ποθεῖτε ν’ ἀποκτήσετε τή συγχώρηση. Προσέξτε ὅμως πῶς θά τή λάβετε: Ἄν γίνετε καί σεῖς σπλαχνικοί καί συγχωρέσετε τούς ἄλλους, θά πετύχετε αὐτό πού ζητᾶτε. Θά συγχωρήσει καί ὁ Πατέρας σας ὁ Οὐράνιος τά δικά σας ἁμαρτήματα.

«Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος».

Κι ὁ Κύριος συνεχίζει:

–Ἄν ὅμως δέ συγχωρήσετε στούς ἀνθρώπους ὅσα ἁμαρτήματα ἔχουν κάνει σέ σᾶς, οὔτε ὁ Πατέρας σας θά συγχωρήσει τά δικά σας ἁμαρτήματα.

«Ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν».

–Συγχωρῆστε τούς ἄλλους ἀπό τήν καρδιά σας μέσα βαθιά. Ξεχάστε τελείως ὅσα σᾶς ἔκαναν, σάν νά μήν ἔγιναν ποτέ! Εἶπε ὁ Κύριος καί στή γνωστή σας παραβολή τοῦ «ἄσπλαχνου δούλου».

Μεγάλη Σαρακοστή! Νά ἕνας ἀγώνας θεάρεστος! Νά σβηστοῦν τά μίση ἀπό τίς καρδιές. Νά συγχωρεθοῦμε μέ ὅσους ἔχουμε μαλώσει. Νά συμφιλιωθοῦμε μ’ αὐτούς πού, ἴσως, οὔτε καλημέρα δέ λέμε. Νά πάψουν οἱ θυμοί καί οἱ ψυχρότητες. Νά βασιλέψει ἀνάμεσά μας ἡ ἀγάπη καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Κι εἶναι, δυστυχῶς, τόσο πολλά τά μίση! Καί τίς πιό πολλές φορές μέ ἀφορμές ἀσήμαντες, τιποτένιες. Κάποτε καί φανταστικές, πού τίς φουντώνει ὁ διάβολος, αὐτός, πού χαίρεται, ὅταν οἱ ἄνθρωποι μισοῦνται καί ἀλληλοεχθρεύονται. Μίση ἀνάμεσα σέ οἰκογένειες, ξαδέρφια μέ ξαδέρφια, ἀπό παλιές περιουσιακές δια φορές πού ἔχουν ἀπομείνει ἀπό τούς γονεῖς τους… ἤ ἀπό ὑπερηφάνειες καί παινέματα καί λόγια εἰρωνικά καί προσβλητικά πού ξεστομίζονται ἐνάντια στούς ἄλλους. Μίση ἀνάμεσα στίς πρίν φίλες, γιατί νόμισε ἡ μιά πώς τήν ἀπαρνήθηκε ἡ ἄλλη, δέν τῆς ἔχει
ἐμπιστοσύνη κι ἔκανε καινούργια φίλη, ἤ νόμισε ὅτι τήν κατηγόρησε καί τήν ἀδίκησε… Μίση ἀνάμεσα στούς συμμαθητές καί τίς συμμαθήτριες πού ἀνταγωνίζονται γιά τόν πιό μεγάλο βαθμό, γιά τά πρωτεῖα στά μαθητικά συμβούλια…

Ἔχθρα ἀνάμεσα στίς ὁμάδες τίς ἀθλητικές πού συναγωνίζονται ἤ στίς ὁμάδες τίς κομματικές… Ἀτέλειωτες εἶναι οἱ τέτοιες ἀφορμές, μικρότερες ἤ μεγαλύτερες.

Ὅμως, τό εἶπε ὁ Κύριος κι ὁ ὅρος εἶναι ἀπαράβατος. Πρέπει νά συγχωρήσουμε τούς ἄλλους, γιά νά ἀπολαύσουμε κι ἐμεῖς, τή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας, πού παρέδωκε τόν Υἱό Του τόν ἀγαπητό στό σταυρικό θάνατο γιά νά ξεπλύνει τίς δικές μας ἁμαρτίες.

Ὁ Κύριος, πού εἶναι ὁ Θεός ὁ Ἀληθινός, βεβαιώνει ὅτι θά τά σβήσει ὅλα. Φτάνει καί μεῖς νά σβήσουμε ὅσα μᾶς ἔχουν φταίξει οἱ ἄλλοι… Δύσκολο ἴσως φαίνεται. Ὅμως, μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ ὅλα κατορθώνονται. Σκέψου καλά πώς κι ἄν ἐξομολογηθεῖς ἀκόμη, ἀλλά δέ συγχωρήσεις, δέ θά συγχωρηθεῖς.

Παρακάλεσε, λοιπόν, θερμά τόν Κύριον νά σοῦ δώσει δύναμη καί ὅποιον σοῦ ἔχειφταίξει νά συγχωρήσεις καί στό μεγάλο καί ἱερό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως νά προχωρήσεις, γιά νά πάρεις ἀπό τοῦ Χριστοῦ τόν ἀντιπρόσωπο τήν ἄφεση – τή συγχώρηση – ἀλλά καί σοφές συμβουλές χρήσιμες γι’ αὐτόν τόν ἀγώνα σου.

Τότε, ὤ τότε! τί ξαλάφρωμα νιώθει ὁ ἄνθρωπος! Συμφιλιωμένος μέ τούς ἀνθρώπους, συγχωρημένος ἀπό τόν Θεό, αἰσθάνεται σάν νά ’χει φτερά νά πετάει ψηλά. Ἡ προσευχή του γίνεται δεκτή ἀπό τόν Θεό.

Τό αἰσθάνεται βαθιά του: Ὁ Θεός τόν ἔχει συγχωρήσει!

Κι εἶναι γεμάτος εἰρήνη καί χαρά.