Ευαγγελικό Ανάγωσμα: Λουκ. η΄ 27-39
27 ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.
O Κύριος βρίσκεται ἀπό ὥρα στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ἤ Γεργεσηνῶν. Ἕνας
ἄνδρας, μέ ζωγραφισμένη τήν ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης στήν ὄψη τοῦ
προσώπου του καί σ’ ὅλη τήν εὐλαβική στάση του ἀπέναντι στόν Ἰησοῦ,
ξεχωρίζει ἀνάμεσα στό γνωστό περιβάλλον τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου.
Εἶναι αὐτός πού πρίν ἀπό λίγο τόν ἀπάλλαξε ὁ Κύριος ἀπό ὁλόκληρο δαιμονικό
στρατό. Ἀπό «λεγεῶνα» δαιμόνων. Ἔδωσε τήν ἄδεια νά μποῦν οἱ δαίμονες στούς
χοίρους πού ἔβοσκαν στήν πλαγιά, καί δαιμονισμένα τά ἀκάθαρτα ζωντανά κατρακύ-
λησαν μέ ὁρμή στή λίμνη καί πνίγηκαν.
Εἶναι αὐτός πού οἱ δαίμονες τόν εἶχαν καταντήσει φόβητρο τῆς περιοχῆς. Θηρίο
ἀνήμερο πού ἔβγαζε ἄγριες κραυγές, φοβερές, ἔσπαγε τίς ἁλυσίδες πού τόν ἔδεναν κι
ἦταν τρομερά ἐπικίνδυνος. Ὁ ἄνθρωπος πού ροῦχο δέ φόραγε καί γυμνός ἔτρεχε στίς
ἐρημιές καί κατοικοῦσε στούς τάφους.
Σ’ αὐτή τή σεμνή καί χαριτωμένη στάση κοντά στόν Κύριο τόν βρῆκαν οἱ ἄνθρωποι
τῆς περιοχῆς, ὅταν εἰδοποιήθηκαν ἀπό τούς χοιροβοσκούς γιά τοῦτο τό θαυμαστό μά
καί τόσο συνταρακτικό γεγονός.
Ὅμως, τί κρίμα! Οἱ Γεργεσηνοί, ἀντί νά συγκινηθοῦν ἀπό τή θεραπεία τοῦ πρίν δαι-
μονισμένου καί νά θαυμάσουν τή θεϊκή δύναμη καί τήν ἀγαθότητα τοῦ Κυρίου πρός τό
ταλαιπωρημένο καί τόσο πονεμένο αὐτό πλάσμα, λυποῦνται! Καί γιατί; Γιατί ἔχασαν
τό παράνομο κέρδος ἀπό τούς χοίρους πού ἔτρεφαν, ἀφοῦ ἤξεραν πώς ὁ Μωσαϊκός
Νόμος ἀπαγόρευε τό κρέας τους.
Δέ λογάριασαν ὅτι τούς ἐλευθέρωσε ἀπό τήν τρομοκρατία τοῦ δαιμονισμένου, ἀλλά
φοβήθηκαν μήπως στερηθοῦν στό μέλλον καί τίποτε ἄλλο ἀπό τά συμφέροντά τους.
Γι’ αὐτό εἶπαν στόν Κύριο:
–Σέ παρακαλοῦμε, φύγε ἀπό τόν τόπο μας!
Ὁ Κύριος, πού κανενός τή θέληση δέν παραβιάζει, σηκώθηκε καί πῆγε στό πλοῖο.
Ἀλλ’ ἀπό κοντά Του πήγαινε κι ὁ ἄνθρωπος πού τόν εἶχε θεραπεύσει. Καί συνέχεια
παρακαλοῦσε:
–Κύριε, πάρε με μαζί Σου! Σέ παρακαλῶ θερμά, πάρε με μαζί Σου!
Ὅμως ὁ παντογνώστης Κύριος ἔκρινε διαφορετικά:
–«Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου»! Γύρισε στό σπίτι σου, τοῦ εἶπε. Γύρισε στήν
οἰκογένειά σου, πού τόσο πολύ εἶναι λυπημένη καί πικραμένη. Πήγαινε νά ζήσεις μαζί
τους, νά τούς δώσεις χαρά. Καί μήν πάψεις νά διηγεῖσαι ὅσα θαυμαστά σοῦ χάρισε ὁ
Θεός καί πῶς σέ ἐλευθέρωσε ἀπό τά δαιμόνια.
Στήν ἐντολή τοῦ Κυρίου πειθάρχησε ὁ ἄνθρωπος αὐτός. Κι ὄχι μονάχα στό σπίτι
του, ἀλλά σ’ ὁλόκληρη τήν πόλη ἔλεγε συνέχεια ὅσα θαυμαστά τοῦ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς.
«Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου».
Ὁ Σατανᾶς εἶχε βγάλει τόν ἄνθρωπο αὐτό ἀπό τό σπίτι του. Τόν ἔσπρωχνε στίς
ἐρημιές, στούς τάφους… Ὁ Κύριος τόν περιμαζεύει καί τόν στέλνει πάλι στό σπίτι
του!
Πόσο μεγάλη ἀνάγκη εἶναι σήμερα νά προσέξουμε τή θεϊκή αὐτή ἐντολή! Ἰδιαίτερα
μάλιστα νά τήν προσέξουν οἱ νέοι καί οἱ νέες…
Γυρίζουν ἀρκετοί ἀπ’ αὐτούς ἀσυλλόγιστα ὅπου τύχει. Ξενυχτοῦν σέ τόπους πού
μοιάζουν μέ τάφους. Τόποι πού σπρώχνουν τούς νέους στήν
ἁμαρτία, πού τραυματίζουν τήν ψυχή, τή μολύνουν ἠθικά καί
τήν ὁδηγοῦν στό θάνατο.
Τόποι πού κάνουν τούς νέους – μέ ὅσα ἐκεῖ ἀκοῦν ἤ βλέ-
πουν – νά χάνουν τόν ἀνθρωπισμό τους. Ἀπογυμνώνουν τήν ψυχή ἀπό τήν ἀρετή,
ἀπό τό σεβασμό στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Τούς κάνουν «ἀναίσχυντους», χωρίς
ἴχνος ντροπῆς πάνω τους, σκληρούς καί ἐπιθετικούς ἀκόμη καί στούς πιό στενούς
συγγενεῖς τους.
Τόποι πού ναρκώνουν καί ἀποχαυνώνουν τό νεῦρο τῆς ψυχῆς καί κάνουν τούς
νέους ἀνίκανους γιά ἐργασία ἤ γιά σπουδή…
Σήμερα εἶναι σύνθημα τό «ἔξω ἀπό τό σπίτι».
Καί φεύγουν πολλοί νέοι ἔξω ἀπ’ αὐτό. Καί δέ λογαριάζουν ἄν ἀφήνουν πατέρα
ἄρρωστο ἤ μάνα φορτωμένη μ’ ἕνα σωρό ἔννοιες, μέ κόπο, μέ μόχθο… Καί κάνουν
μέρες νά γυρίσουν πίσω. Κι ὅταν γυρίσουν, ἔχουν τοῦ κόσμου τίς ἀπαιτήσεις…
«Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου»! λέει ὁ Κύριος σ’ ὅλους μας.
Τέλειωσε τό μάθημά σου, ἡ δουλειά σου, …. μή χάνεις τήν ὥρα σου σέ συντροφιές,
σέ χώρους πού συχνάζουν οἱ ἀργοί, οἱ κηφῆνες, οἱ χασομέρηδες… Δέν ξέρεις λόγο μέ
τό λόγο σέ τί μπορεῖ νά σέ παρασύρουν… Ἡ λαϊκή σοφία, φωτισμένη ἀπό τοῦ Χριστοῦ
τή διδασκαλία, λέει σέ μιά παροιμία: «Ὅ,τι καλό σοῦ θέλει τό σπίτι σου, δέν τό θέλει ὁ
κόσμος ὅλος».
Ἄν μάλιστα ἔχεις τήν εὐτυχία νά ζεῖς σέ σπίτι στεριωμένο πάνω στοῦ Χριστοῦ τό
θέλημα, ἡ ὠφέλεια πού θά παίρνεις στή δική του ἀτμόσφαιρα θά εἶναι ἀνυπολόγιστα
μεγάλη…
Ὅμως, κι ἔτσι ἄν δέν εἶναι, δέν ἀντικαθίσταται τό σπίτι, ὅποιο καί νά ’ναι, ἀπό τίποτε
ἄλλο. Ἀλλά, κι ἄν ἀκόμη δέ σέ ὁδηγεῖ σωστά στοῦ Θεοῦ τό δρόμο, τότε γιά σένα ξανοί-
γεται ἕνα πεδίο γιά ν’ ἀγωνιστεῖς ἱεραποστολικά. Σύ πού διαβάζεις τό λόγο τοῦ Θεοῦ
παρακολουθεῖς, ἴσως, τακτικά καί τό Κατηχητικό, κι ἔχεις μέσα σου τόν πόθο νά ζήσεις
τή ζωή σου ὅπως ὁ Θεός θέλει, εἶναι δυνατό νά συντελέσεις νά γίνει καλύτερο καί τό
σπίτι σου. Μέ τό φωτεινό παράδειγμά σου, μέ τόν καλό σου λόγο καί μέ τήν ἀγάπη
σου νά ἐπιδράσεις τόσο, ὥστε νά μεταβληθεῖ. Νά γίνει σπίτι χριστιανικό.
Ὁ Θεός θά σέ βοηθήσει. Θά σέ εὐλογήσει νά τό πετύχεις.
Ἀγάπησε, λοιπόν, τό σπίτι σου. Τή φωλιά σου. Ὁ Δημιουργός, πού ἔχει δώσει σ’
ὅλα τά εἴδη τοῦ ζωικοῦ βασιλείου τό ἔνστικτο ν’ ἀγαποῦν τή φωλιά τους καί νά τήν
ἔχουν καταφύγιο σέ κάθε κίνδυνο, ἀλλά καί στίς ὧρες τῆς ἀναπαύσεώς τους, δίνει καί
στόν ἄνθρωπο τήν ἐντολή: «ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκον σου».
Εἶναι καιρός πιά ἡ ἑλληνική οἰκογένεια ν’ ἀνασυγκροτηθεῖ. Καί θά γίνει τοῦτο, ἄν γί-
νει οἰκογένεια χριστιανική. Ἄν θεμελιώσει κάθε μέλος της τή ζωή του πάνω στό θέλημα
τοῦ Χριστοῦ.
