Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. θ΄ 27-35
27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. 28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί. καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. 32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· 33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. 34 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. 35 Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.
Τυφλοί καί οἱ δυό. ῎Ετρεχαν ξοπίσω Του, ἀδέξια ὁπωσδήποτε, μά μέ σφοδρό
πόθο. Πίστευαν! ῏Ηταν σίγουροι ὅτι κοντά Του θά ἔβρισκαν γιατρειά, θά γινόταν θαῦμα,
θά ἔβλεπαν!
Στό δρόμο, ψάχνοντας στά σκοτεινά, σκοντάφτοντας, ρωτώντας… δέν Τόν
πρόλαβαν. Χτύπησαν ἀδίστακτα τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ, ὅπου ᾿Εκεῖνος μπῆκε.
–«Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Τούς ρωτᾶ ὁ Κύριος. (Δέν εἶναι δά ὑπόθεση
μικρή νά ξαναβρεῖ κανείς τό φῶς!…) Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νά σᾶς τό κάνω;
–«Ναί, Κύριε»! Ἀπαντοῦν ἐκεῖνοι ἀμέσως. Ζωηρά! Λακωνικά! ῾Ολόψυχα.
Τότε ὁ Χριστός μας «ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν», ἀκούμπησε τά Πανάγια Χέρια
Του στά μάτια τους καί εἶπε: «κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». ῎Ας γίνει, λοιπόν,
σέ σᾶς σύμφωνα μέ τήν πίστη σας! ῞Ο,τι πιστεύετε, αὐτό νά γίνει!
«Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί». Ἄνοιξαν ἀμέσως, καθαρά, ζωηρά, ὁλο-
φώτεινα τά σβησμένα μάτια.
«Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν».
Θά μποροῦσε νά πεῖ ὁ Κύριος. «Κατά τήν ἐπιθυμίαν ἤ τόν πόθον ὑμῶν γενηθήτω».
Θά μποροῦσε ἀκόμη νά δώσει ἁπλή ἐντολή «θέλω, ἀναβλέψατε» (Ματθ. η´ 3). ᾿Αλλά
δέν τό κάνει. Στήν περίπτωση αὐτή κρίνει ὡς Πάνσοφος ὅτι πρέπει νά φανεῖ ἡ δυνατή
πίστη τῶν τυφλῶν καί νά διδάξει τούς χλιαρούς καί νωθρούς ᾿Ιουδαίους. Συνάμα
ἀποκαλύπτει διακριτικά τί δύναμη διαθέτει ὁ ῎Ιδιος. Νά διαβάζει τίς καρδιές.
Βέβαια, καί συνδαυλίζει, θέτει σέ κίνηση τήν πίστη τῶν τυφλῶν.
Εἶναι σάν νά τούςλέει· «Νά, σᾶς προσφέρω ἁπλόχερα τή θεϊκή εὐλογία. Κάτι θά γίνει. ᾿Αλλά τί ἀκριβῶς;᾿Από σᾶς ἐξαρτᾶται. ᾿Από τή μικρή ἤ τή μεγάλη φλόγα τῆς καρδιᾶς σας. Κι ἴσως καί
τίποτε νά μή γίνει, ἄν ἡ πίστη σας φανεῖ ἀνεπαρκής.
῎Αν, ὅπως τό ὁμολογεῖτε, πιστεύετε ἀκράδαντα, θά πλημμυρίσετε μέ φῶς. ῎Αν ἡ
πίστη σας τρεμοπαίζει, θά δεῖτε θαμπά, θολά, «ἀνθρώπους ὡς δένδρα περιπατοῦντας»
(Μάρκ. η´ 24). Κι ἄν ἡ πίστη σας πάει νά σβήσει, θά μείνετε ὅπως εἶστε, τυφλοί,
ἀθεράπευτοι, χωρίς ὠφέλεια ἀπό τή βοήθειά μου.
Κι αὐτό ἔγινε ἀργότερα στή Ναζαρέτ, ὅπου πολύ λίγα θαύματα «μπόρεσε» νά κάνει,
«διά τήν ἀπιστίαν αὐτῶν» (Ματθ. ιγ´ 58).
῾Η κρύα καί σκληρή καρδιά τοῦ κόσμου ἐμπόδιζε τή Χάρη Του νά δράσει…
῞Οπως κι ἀκόμη πιό ὕστερα, ὅταν ὁ πατέρας τοῦ δαιμονισμένου νέου ἐκλιπαροῦσε
γιά τή θεραπεία τοῦ παιδιοῦ του λέγοντας «εἴ τι δύνασαι, βοήθησον», ἄν κάτι μπορεῖς
νά κάνεις…, ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε· «Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι». Αὐτό ἐξέτασε καλύτερα,
ἄν ἐσύ μπορεῖς νά πιστέψεις. Γιατί ἐκεῖ «σκαλώνει» τό ζήτημά σου (Μάρκ. θ´ 23).
Τό δίδαγμα εἶναι ξεκάθαρο. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ κάποιο θαῦμα στή ζωή μας,
ὁπωσδήποτε πρέπει νά εὐδοκήσει ὁ ῞Αγιος Θεός καί νά μᾶς χορηγήσει ἔλεος, τήν
παντουργό θεία Χάρη. ῾Ωστόσο, κάτι μικρό ἀλλά κρίσιμο, εἶναι ἀνάγκη νά καταθέσουμε
κι ἐμεῖς. Τήν πίστη μας! ῾Αγνή, ἄδολη, καθαρή, δυνατή, ζῶσα!
Παραπονοῦνται ὁρισμένοι· «Προσευχήθηκα ἐπανειλημμένα γιά τό πρόβλημά μου,
ἀλλά τίποτε δέν ἄλλαξε. Γιατί τάχα; Δέ μέ ἀκούει ὁ Θεός; ῎Η μήπως δέ θέλει νά μοῦ
κάνει ἕνα θαῦμα»;…
Ἐρεύνησε μέσα σου πρῶτα–πρῶτα καί σφυγμομέτρησε τήν πίστη σου.Γιατί ἀπ’ τῆς καρδιᾶς σου τούς παλμούς ἐξαρτῶνται ὅλα. ῎Αν μίλησες στόν πανάγαθο Πατέρα σου ἀληθινά, θερμά, ὁλόψυχα, θά σοῦ ἔχει ᾿Εκεῖνος ἀπαντήσει. ῎Ισως δίνοντας ἄλλη ἔκβαση – καλύτερη – ἀπό ἐκείνη πού ἐσύ προσμένεις. ῎Ισως παρέχοντάς σου ἄλλα ἀγαθά, πνευματικά, ὥστε ν’ ἀνταπεξέλθεις στή δοκιμασία, μέ ἄφθονη τῆς ψυχῆς γαλήνη, αἰσιοδοξία, δύναμη, σοφία, οὐράνια χάρη καί εὐφροσύνη. ᾿Ανάλογα μέ τή δύναμη τῆς πίστεώς σου θά εἶναι καί ἡ ἀπάντηση στήν προσευχή σου δυνατή, εὐκρινής.
«Δέν ἔνιωσα», ὁμολογοῦν μέ πόνο ἄλλοι, «τήν ἱερή ᾿Εξομολόγηση, τή θεία Κοινωνία
νά μέ συγκλονίζει, νά μέ ξεκαινουργώνει». ᾿Αλλά μέ ποιά πίστη πῆγες; εἶναι τό καίριο
ἐρώτημα. ῾Η προϋπόθεση γιά νά αἰσθανθεῖς τό θαῦμα, κάτι τελείως καινούργιο καί
οὐράνιο, πού τό ἀπολαμβάνουν ἄλλοι, εἶναι σαφής. Προσπάθησε, λοιπόν, ξανά! Μέ
πίστη!
Καί κατά τή διάρκεια τοῦ καλοκαιριοῦ, πού τόσοι θά προστρέξουν στά ἱερά
προσκυνήματα καί τά θαυματουργά εἰκονίσματα τῆς Παναγίας, πόσοι νομίζετε θά
γευθοῦν τή Χάρη Της, ποιοί θά εὐεργετηθοῦν, θά πλημμυρίσουν ἀπό θεία εὐλογία;
῞Οσοι ἀκράδαντα κι ἔνθερμα πιστεύουν! ῞Οσοι γνωρίζουν καλά ποῦ προστρέχουν, ὅσοι
ἀναγνωρίζουν καί τιμοῦν καί προσκυνοῦν τήν ἄσπιλη ἁγνότητα καί τήν ἀσύλληπτη
ἁγιότητά Της, ὅσοι τήν πλησιάζουν μέ ἀφοσίωση, σάν παιδί τή μάνα, ὅσοι προσπαθοῦν
φιλότιμα ν’ ἀκολουθοῦν τό μοναδικό παράδειγμά Της, νά Τῆς μοιάζουν.
«Κατὰ τὴν πίστιν ἡμῶν».
᾿Ανάλογα μέ τήν πίστη μας ἔρχεται πάντοτε τό θαῦμα!
