Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
Πανηγυρίζει σήμερα ἡ ᾿Εκκλησία μας. Γιορτάζει καί εὐφραίνεται γιά ὅ,τι ἐκλεκτότερο ἔχει ἀποστείλει στόν οὐρανό. Γιά τά πιστά παιδιά της, πού μέσα στούς αἰῶνες βγῆκαν νικητές στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς καί ἁγιότητας. Γιά τούς ἁγίους της. Τούς ὁμολογητές καί ἀγωνιστές καί μάρτυρες τῆς ᾿Ορθόδοξης Πίστεώς μας, πού ἀπολαμβάνουν τή δόξα καί τήν ἀγαλλίαση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν μέ τόν στέφανο τῆς νίκης στά χέρια. Στρατιά ἀναρίθμητη φωτεινῶν μορφῶν μᾶς προβάλλει. Καί μᾶς προτρέπει «κατ᾿ ἴχνος τούτοις πολιτεύεσθαι», δηλαδή νά ζήσουμε βαδίζοντας στά ἴχνη τους! Μᾶς προτρέπει νά τούς μιμηθοῦμε. ῞Οπως ἐκεῖνοι ἀκολούθησαν τόν Κύριο καί ἔζησαν κατά τό παράδειγμά Του, νά γίνουμε καί μεῖς ὅμοιοί τους. Νά βαδίσουμε στά ἴχνη τους. Νά γίνουμε καί μεῖς ἅγιοι.
–Σοῦ φαίνεται μεγάλο αὐτό;
Καί ὅμως τό ζητεῖ ὁ Κύριος. Τό ἀπαιτεῖ!
–῞Οποιος θέλει νά εἶναι ὀπαδός μου, λέγει, πρέπει νά εἶναι ἀποφασισμένος νά μέ
ἀκολουθεῖ πιστά. Νά κάνει τό θέλημά μου, χωρίς ποτέ νά ντραπεῖ ἤ νά φοβηθεῖ εἴτε τήν
εἰρωνεία εἴτε τήν ἀπειλή τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. ᾿Εκεῖνος πού θά μέ ἀρνηθεῖ «οὐκ ἔστι
μου ἄξιος». Δέν πρόκειται νά τόν ἀναγνωρίσω ὡς δικό μου…
Βλέπεις λοιπόν! ῎Εχουμε δρόμο μεγάλο καί ἀνηφορικό νά βαδίσουμε. Αὐτόν πού βάδισε πρῶτος ὁ ᾿Αρχηγός τῆς πίστεώς μας. ῾Ο ᾿Ιησοῦς Χριστός. ᾿Αγώνισμα ἐκλεκτό. ᾿Αλλά καί δύσκολο. Νά ἀτενίζουμε στό τέρμα τό φωτεινό,ὅπου λάμπει ἡ θεία μορφή τοῦ μόνου τελείου. Τοῦ μόνου ῾Αγίου! Τοῦ λατρευτοῦ μας Κυρίου!
᾿Αλλά καί νά προσέχουμε ποῦ πατᾶμε μέσα στόν κόσμο πού ζοῦμε. Καί εἶναι αὐτός ὁ κόσμος! ῎Ω, πῶς νά τόν χαρακτηρίσουμε!… «Γενεὰν σκολιὰν καὶ διεστραμμένην» τόν λέγει ἡ ῾Αγία Γραφή. Πῶς λοιπόν, θά βαδίσουμε τόν δρόμο μας; Πῶς θά τόν τρέξουμε;
Θά ἔχετε προσέξει πῶς ἑτοιμάζεται ὁ στίβος γιά τούς δρομεῖς. ῾Υπάρχει σημειωμένη
μέ φωτεινή γραμμή λευκή, ἡ ἀφετηρία καί τό τέρμα. ῞Ομως, εἶναι σημειωμένη καί
ἡ γραμμή ἐπάνω στήν ὁποία εἶναι ὑποχρεωμένος νά τρέξει ὁ δρομέας, γιά νά μή
συγκρουσθεῖ μέ ἄλλον. Οὔτε νά ἐμποδίσει οὔτε νά ἐμποδισθεῖ. ῎Εχει καί ὁ χριστιανός ἀγωνιστής ὁλοφώτεινο τόν δρόμο του. Τόν ἔχει χαράξει ὁ Κύριος μέ τό πανάγιο παράδειγμά Του. Καί μένουν τά ἴχνη Του ἀνεξίτηλα μέσα στούς αἰῶνες. ᾿Αναλλοίωτα. ῾Ολοφώτεινα. ᾿Ακριβῶς πάνω σ᾿αὐτά βάδισαν καί τά ἀναρίθμητα πλήθη τῶν ἁγίων!
Πρωτοπόροι οἱ ἅγιοι ᾿Απόστολοι! «Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι» ὁμολόγησε ἐκ μέρους ὅλων τῶν μαθητῶν ὁ ᾿Απόστολος Πέτρος. ῎Εγιναν οἱ πρῶτοι μιμητές τοῦ Κυρίου στήν ἀρετή καί τήν ἁγία ζωή. Τόν ἀκολούθησαν ἔπειτα οἱ μάρτυρες μέ τόν πρωτομάρτυρα νεανία Στέφανο. ῎Οχι ἕνας καί δέκα καί ἑκατό… «Νέφος μαρτύρων» μᾶς περιβάλλει. Μποροῦμε νά μετρήσουμε τά σταγονίδια τοῦ νέφους;!
Εἶναι οἱ μάρτυρες τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τῶν σκληρῶν διωγμῶν.
Οἱ μάρτυρες τοῦ Βυζαντίου, μέ ἀντιπρόσωπο τόν Χρυσόστομο, «τὸν ἡρωικότερον
τῶν ἁγίων»…
Οἱ νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας…
Οἱ μάρτυρες τοῦ 20οῦ αἰώνα τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, πού διώκονταν οἱ χριστιανοί…
Πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς εἶναι τόσο κοντά στήν ἡλικία σας. ῞Οπως ὁ Κήρυκος, ὁ Ταρσίζιος, ὁ Παγκράτιος… ῾Η Πίστις, ἡ ᾿Ελπίς καί ἡ ᾿Αγάπη, οἱ θυγατέρες τῆς ῾Αγίας Σοφίας. ῾Η Βαρβάρα καί ἡ Αἰκατερίνη, ὁ Παντελεήμων καί ὁ Γεώργιος… ὁ Δημήτριος καί ὁ Νέστωρ, ῾Αγνή καί Καικιλία, Περπέτουα, ᾿Ακυλίνα, Κυράννα, Φιλοθέη…
Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας καί ῾Ιεράρχες. ῎Ανδρες ἐξαίσιοι καί γυναῖκες σοφές καί ἅγιες. Παρθένοι καί μητέρες, λαός καί κλῆρος…
῾Η ζωή ὅλων αὐτῶν ἔχει ἀφήσει ἐπάνω στή γῆ τά ἴχνη τους. Ποικιλία ἀπό πνευματικά ἴχνη, πού ἀκολουθοῦν πιστά τά αἱματοπότιστα ἴχνη τοῦ Κυρίου.
῞Ομως τά ἴχνη τῶν ἁγίων δέ χάνουν τά δικά τους χαρακτηριστικά. Καί εἶναι δυνατό νά μᾶς ταιριάζουν.
῾Υπάρχουν πολλά παιδικά… Πολλά νεανικά… Σέ μᾶς μένει νά τά προσέξουμε καί νά τά ἀκολουθήσουμε.
Εἶναι ἴχνη ἁγίων πού βρέθηκαν σέ παρόμοιες περιστάσεις μέ μᾶς καί στήν ἴδια ἡλικία.
῎Ιχνη αἱματόβρεκτα ἀπό ἀνθρώπους, πού περιφρόνησαν πλούτη καί ἀνέσεις καί τιμές καί δόξες καί ἀπολαύσεις, γιά νά μείνουν πιστοί στόν Χριστό.
῎Ιχνη ἀπό πόδια πού ρόζιασαν καί σκλήρυναν καί μάτωσαν, γιά νά φέρουν τό
μήνυμα τῆς χαρᾶς καί τῆς εἰρήνης τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ μέχρι τά πέρατα τῆς
γῆς. Σέ εἰδωλολάτρες καί ἀνθρωποφάγους καί ἀπολίτιστους…
῎Ιχνη ἀπό γυναῖκες ἡρωίδες τοῦ καθήκοντος, πού δέν ὑπολόγισαν τόν κόπο καί τό
μόχθο καί τήν ἀγρυπνία, γιά νά σπογγίσουν τοῦ πονεμένου τό δάκρυ, νά νοσηλεύσουν
τόν ἄρρωστο μέ τή θανατηφόρο μολυσματική ἀσθένεια, νά περιποιηθοῦν τόν γέροντα
καί τό ὀρφανό…
Ἴχνη ἀπό ἀνθρώπους πού ἔζησαν τή ζωή τους πειθαρχημένη. ῎Οχι ἄτακτα. Πού
δέν πηγαίνουν μία μπρός καί μία πίσω. ᾿Αλλά «ὅλο ἐμπρός καί πάντα ἐμπρός»!
῎Ιχνη ὄχι λιποτάκτη μέ βήματα δειλά πού ὀπισθοχωροῦν. ᾿Αλλά μέ βήματα σταθερά
ἥρωα ἀγωνιστῆ.
Ἴχνη σπουδαστῶν καί φοιτητῶν, πού μέσα στό μεγαλύτερο ἐκπαιδευτικό κέντρο
τῆς ἐποχῆς τοῦ 4ου αἰώνα, τήν ᾿Αθήνα, δύο μόνο δρόμους ἔχουν χαραγμένους… Τά
βήματα τῶν δύο ἐπιστηθίων φίλων, τοῦ Βασιλείου καί τοῦ Γρηγορίου. Τόν ἕνα πρός
τόν ναό. Τόν ἄλλον πρός τό διδακτήριο.
Τά ῎Ιχνη τά πνευματικά τῶν ἁγίων μιλοῦν. Αὐτά γράφουν τήν ἱστορία. Φανερώνουν τήν ποιότητα τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς τους. Λάμπουν καί φωτίζουν. Δείχνουν τόν δρόμο τόν φωτεινό, τοῦ Χριστοῦ τόν δρόμο, σ᾿ ἐκείνους πού ἔρχονται κατόπιν.
Καί ἔχει ἡ ἐποχή μας ἀνάγκη ἀπό νέους φωτεινούς, ἀπό ἁγίους, γιά νά μπορέσει
νά ἐπιζήσει. Νά γράψει ῾Ιστορία ἀντάξια μέ ἐκείνη τῶν ἡρώων προγόνων μας, ἱστορία
χριστιανικῆς ὁμολογίας μέ τά λόγια καί μέ τά ἔργα, ἀλλά καί μέ τόν θάνατο, ἄν
χρειασθεῖ!
Κάποτε τά ῎Ιχνη μας θά κριθοῦν. Θά τά κρίνουν ὁπωσδήποτε τά ἀδέλφια μας. Θά τά κρίνει ἡ ῾Ιστορία… ῾Ο Θεός νά φυλάξει ἀπό παραστράτημα, ἀπό λοξοδρόμημα, ἀπό ξέφρενο τρέξιμο…!
Πόση ἡ εὐθύνη μας!
Αλλά γιατί ὁ φόβος;
῞Ολοι στά ῎Ιχνη τῶν ἁγίων! Γιά νά γίνει ὁ καθένας ἕνας νέος ἅγιος καί νά ἀφήσει πίσω του νέα ἴχνη φωτεινά, καί ἀνεξίτηλα γιά τόν κόσμο, πού βρίσκεται μέσα σέ χάος ἰδεῶν, μέσα σέ σύγχυση πνευματική καί γυρεύει νά βρεῖ τόν δρόμο.
῾Ο Κύριος περιμένει νά στεφανώσει καί τή δική μας νίκη.
